وضعیت بحران آب در کشور به صورتیه که ممکنه در چند سال آینده کشاورزی و باغداری از بین برود. آیا به جای اینکه منابع آبی کشور صرف محصولاتی نظیر هندوانه و میوه جات با نیاز آبی زیاد و سایر محصولاتی که با صرف هزینه مشابه میتونیم از کشورهای همسایه وارد کنیم بهتر نیست که چند محصول که نیاز اصلی و پایه به حساب می آیند رو کشت کنیم؟ چه ریسکها و فرصتهایی در چنین برنامه‌ای می‌بینید؟
2 پسندیده
خوراک اولین و اساسی ترین نیاز زندگی بشری محسوب میشه
در صورت وابستگی در زمینه تولیدات غذایی کشور با ریسک ها و چالش های فراوانی میتونه روبرو بشه
برای مثال فرض کنید ما هندوانه ، برنج ، پرتغال ، انگور و چند مورد دیگر رو بجای تولید از کشوری مثل ترکیه وارد میکنیم
طی کنش و واکنشی روابط ما با این کشور برهم میخوره و ورود این محصولات به کشور متوقف میشه
از فرداش دیگر نه دلار مهم است و نه خودرو ، همه میخواهند برنج بخرند
از طرف دیگه نبود پتانسیل تامین داخلی باعث میشه بازار های شما بشدت حساس و شکننده باشند
چراکه در صورت واردات مقدار کل موجودی مشخص هست و دلال های میتونن با ایجاد پل هایی بخش زیادی از این محصولات رو از چرخه عرضه خارج کرده یا فرایند عرضه رو کند کنند تا سود های قابل توجهی شامل حالشون بشه
کشاورزی بخش بزرگی از مشاغل کشور و بازار شغل بسیاری از رشته های دانشگاهی رو تشکیل میده که در صورت افت کشاورزی این افت به بخش های دیگر کشور بسرعت نفوز میکند
در صورت کشت داخلی شما میتوانید از محصولات ارائه شده مطمئن باشید و ریسک های انتقال بیماری از منبع برون مرزی رو به حداقل برسانید
کشت داخلی باعث گسترش صنایع دام ، طیور ، کود ، آب و آبرسانیست که خود بسیار مهم هستند
کشت داخلی زمینه فراوری و ایجاد برند های معتبر برای محصولات رو فراهم میکنه
حالا کمی فکر
جور دیگری به موضوع نگاه کنیم
آیا بهتر نیست بجای صادرات هندوانه یا هر محصول کشاورزی دیگری بصورت خام آنرا فراوری کنیم تا امتیازات حاصل از ارزش افزوده شامل حال کشور شود؟
آیا بهتر نیست بجای تعطیل کردن کشاورزی در فکر تامین آب باشیم؟
ایران بدلیل افت در باران های فصلی دچار کم آبی شده و این کم ابی به همین دلیل تشدید خواهد شد
اما آیا راهی برای حل این مشکل وجود ندارد؟ برنامه ای منظم برای بارور کردن ابر ها تا شیرین سازی آب دریاها یا ایجاد شبکه هایی برای چندبار مصرف کردن آب های مصرف شده
پرسشی که مطرح کردید بسیار جوانب گسترده ای دارد و سعی کردم تا حد امکان پاسخی کوتاه ارائه کنم
1 پسندیده
اگر اجازه بدین سوال اینجوری بپرسیم!!
آیا بهتر نیست پلن جامع کشت داشته باشیم و بر اساس هر منطقه به کشاورز و زمین دار توصیه کنیم چه چیزی کشت کنه؟! مطمئنا کل کشور ایران به یک اندازه خشک نیست.
متاسفانه به دلیل عدم وجود بورس های فعال کشاورزی (چیزی که در آمریکا و اروپا خیلی رواج داره) کشاورز بر حسب حدس و گمان و بازار سال پیش اقدام به کشت میکنه. حتی در مناطقی خشکی مثل شیراز که آب شون رو از زاینده رود اصفهان میگیرن، دیده شده که برنج کشت کردن!!!
با ایجاد سیستم های پاداش و تنبیه و همچنین بروزکردن روش های آبیاری میشه همچنان خیلی از محصولات کشاورزی که از لحاظ آبی به صرفه نیستند، کشت کرد.