یکی از دوستانم خیاطی می‌کند. اما مشکل‌اش این است که بیشتر کسانی که به او مراجعه می‌کنند اقوام و دوستانش هستند و او هم نمی‌تواند دستمزدش را طلب کند.
در این شرایط برخورد درست چیست؟
8 پسندیده
من نظرم را در مورد خاصی که مثال زدید می‌گویم. در این مورد شخص باید به گونه‌ای رفتار کند که اطرافیان متوجه باشند که خیاطی شغل و حرفه اوست و او این کار را صرفا برای تفریح انجام نمی‌دهد. مثلا می‌تواند سفارش آشنایان را کمی سخت‌تر قبول کند و یا به آن‌ها نوبت اندازه‌گیری و پوشیدن لباس بدهد. اختصاص دادن یک اتاق مناسب صرفا برای خیاطی هم می‌تواند کار این شخص را حرفه‌ای‌تر جلوه دهد.
در کل فکر می‌کنم ظاهر و مکان محل کار و رفتار شخص (مانند یک خیاط حرفه‌ای) باعث می‌شود، کار او بیشتر به صورت یک شغل و حرفه در نظر گرفته شود.
یک راه دیگر این است که به نوعی هزینه خدمات دوخت و دوز را به گوش اطرافیان برساند. مثلا با قرار دادن قیمت‌ها در یک سایت، گروه تلگرامی، آکهی نصب شده بر روی دیوار، بروشور موجود در محل کار و…
تجربه
یک بار یکی از دوستان پدرم من را سر راه سوار کرد و تا مقصدی رساند. در آن موقعیت ذهن من مدام مشغول این بود که آیا من باید به این شخص (که همکار قدیمی پدرم بود) پول بدهم یا نه. بعدها که فهمیدم این شخص به عنوان راننده در آژانس مشغول کار است و این شغل و حرفه اوست، به این فکر افتادم که بهتر بود مبلغ کرایه را به او می‌دادم.
6 پسندیده
همونطور که حق گرفتی است رودربایستی و تعارف نیز کنار گذاشتنی است
فقط باید با خودش کنار بیاد که من با کسی تعارف ندارم، این کار منه و قراره ازش پول درارم
3 پسندیده