خوب بعضی زباله ها، مثل بسته بندی خوراکی ها، یا کاغذ باطله، خشکند و مچاله و تو دست و جیب جا میشن و نگهداریشون تا رسیدن به سطل زباله سخت نیست.
بعضی ها مثل باقی مونده میوه ها (مثلن سیب) تر هستن و دوست داری زودتر از شرشون راحت شی.
از دردسر سازهای دیگه، آدامسه، یا باید زود بندازیش یا بذاریش لای یه چیز دیگه، یعنی دوتا زباله تولید کنی، خوب اینجا آدامس هایی که هر یه دونه شون یه پوست جداگانه داره، کمک کننده اند.
سیگار هم زباله خاصیه، باید قبل انداختن له بشه تا خاموش شه. خاکسترشم دردسر داره. مگه اینکه کنار سطل های بی بو یا مخصوص سیگار بکشی یا یه راه خاص خودتو داشته باشی.
در واقع دوست دارم بحث به ظرافت های محیط زیستی یا طراحی محصولات و اگه جاش باشه یا فرهنگی و اجتماعی نزدیک بشه.
اگه بعد از ۵ دقیقه که زباله تو دستم بود، سطل پیدا نکنم؛ با کمک جیب لباسم و یا کیفم از زباله‌های احتمالی خلاص میشم (زباله رو نگه میدارم تا برسم خونه). البته همیشه جواب نمیده، چون گاهی جیب یا کیف ندارم و یا ماهیت زباله طوری نیست که دلم بخواد بذارمش تو جیبم!
این جور وقتا، بسته به موقعیت ممکنه از جوی آب تو خیابون کمک بگیرم . برا توجیه خودم هم میگم خب اگه شهردار نمیخواست من زباله رو بندازم زمین، یه سطل زباله تعبیه میکرد تو این مسیر.
پ.ن. صرفا تجربه م رو گفتم که گرم شه ذهنم ببینم چه جوری میشه چنین چیزایی رو به طراحی تبدیل کرد.
جوون تر که بودم، یکی از تفریحام با دوستم این بود که نوشابه قوطی بخرم و با زباله‌ش با دوستم پاسکاری کنیم و تا یه نقطه ی خاصی با پاسکاری تک ضرب برسونیمش. خیلی کیف میداد!
حالا دارم فکر میکنم اگه دنبال ایده های خاص هستین میشه به این تیپ گیم‌ها فکر کرد، چیزی که به افراد حس تفریح هم بده.
مثلا دیوار پر از آدامس زیر رو برای الهامبخشی ببینین (در امریکا):
البته دیوار پر از آدامس به اندازه ی زمین پر از آدامس مضره، ولی حالا فرض کنین در متروها تابلوهایی قرار بدن که افراد آدامساشون رو بچسبونن روش و بعد از مدتی بشه روکش تابلو رو کند و دور انداخت.
(نکته: تو متروی تهران احتمالا به تابلوهایی که میگه هزینه ی جمع آوری آدامس از فضای مترو چقدر زیاده توجه کردین.)
بجهت رعایت بهداشت سلامت روحی و روانی و همینطور جسمانی موارد بهداشت محیط
زیست را باید رعایت کرد .
چه بسا اغلب بیماریهای عفونی از عدم رعایت بداشت در خانواده ، محیط زیست ، و غیره
است . بدین جهت زباله را اینگونه مدیریت میکنم .
1 ابتدا تفکیک زباله به نوع خود . یعنی زباله تر - خشک - شیشه - مصنوجات -
2 نایلون مخصوص زباله های خشک جدا
3 نایلون مخصوص زباله های تر جدا و پس از ان به بیرون خانه داخل مخزن زباله قرار
میدم .
بهیچ عنوان زباله پشت درب خانه قرار نمیدم .
و هرجایی هم که خانوادگی رفتیم نایلون اضافه برمیداریم و زباله های خوراکی را درون
ان قرار میدم .
و اما چگونه مدیریت میکنم ؟ وقتی داخل مترو اتوبوس یا غیره مثلا جایی که ظرف زباله
نباشه مانند جایی که فضای سبز نباشه زباله مانند پوست هندوانه یا میوه باشه درون نایلونی
میریزم و جایی که ظرف زباله باشه داخل ان میزارم .
چون معتقدم زباله تر مخصوصا پسماند غذا وقتی روی زمین باشند بعد از چند روز تبدیل به
الوده میشوند و فضا را الوده میکنند . و از ان بدتر زمانی که باد یا طوفان میشود الودگی را
با خودش به شهرها انتقال میدهد. بنابراین اغلب بیماریها و عفونت ها از همین زباله های تر
خصوصا پسماند غذاست .
اگه زباله کوچک و خشک باشه تو جیب می ذارم (مثل پوست خوراکی )یا داخل یک پلاستیک به تناسب نوع و اندازه زباله می ذارم تا به نزدیک ترین مکان تخلیه زباله انتقالش بدم .
با برخی از زباله های تر مثل پوست میوه میشه به عنوان کود گیاهی استفاده کرد .
از بعضی زباله های خشک مثل جعبه کاغذی هم میشه کاردستی درست کرد،و با بعضی زباله ها هم میشه تو تزئینات یا بازسازی یه قطعه استفاده کرد
نزدیک بشه.
. برا توجیه خودم هم میگم خب اگه شهردار نمیخواست من زباله رو بندازم زمین، یه سطل زباله تعبیه میکرد تو این مسیر.