از تجربه کار پژوهشی خودم بخوام بگم،
-
من معمولا سعی میکنم کلمات کلیدی مناسب کار خودم رو پیدا کنم. این بسیار اهمیت داره و میتونه در وقت و انرژی صرفه‌جوئی کنه. برای این کار، راه ساده اینه که به مقالات مرتبط با کار نگاه کنید (البته حالت دور پیدا میکنه ولی فرض میکنم حداقل یکی دو تا مقاله مرتبط دم دست دارید). توی اکثر مقالات کلمات کلیدی وجود داره و از همونها میشه استفاده کرد.
-
معمولا الان گوگل اسکولار جستجو در تمام منابع رو انجام میده. خاصیت مفید گوگل اسکولار اینه که برحسب میزان ارجاع (و بالتبع اهمیت کار) نتایج رو نشون میده و این کمک میکنه که به راحتی منابع معتبر رو به دست بیارید.
البته تنظمیات دیگه‌ای هم وجود داره که میشه برحسب تاریخ چاپ مقاله هم نتایج رو مرتب کرد، این تنظیم کمک میکنه که از به روزترین کارهای انجام شده و مرتبط با فعالیت خودتون اطلاع داشته باشید و حتی الامکان کار پژوهشی تکراری (و در نتیجه غیرقابل چاپ) انجام ندید. -
اعتبار مقاله هم از میزان ارجاع قابل سنجشه (به نوعی اعتماد به خرد جمعی پژوهشگران)، هم اعتبار مجله‌ای که چاپ شده از طریق ضریب تاثیر. از این طریق تعدادی مقالات معتبر و مرتبط با کار به دست میاد.
-
هنوز منابعی که به دست میارید ممکنه بسیار زیاد باشه، اگر که دنبال کار پژوهشی هستید خوندن منابع به طور کامل شما رو از مسیرتون منحرف میکنه (مقالات خیلی خوب ارزشهای خودشون رو دارن ولی وسوسه خوندن همه مقالات خوب میتونه کار پژوهشی شما رو کامل تعطیل کنه). نکته مهم اینه که مقالات علمی خلاصه و نتیجه‌گیری دارن. فلسفه‌ی خلاصه و نتیجه‌گیری برای همین مواقعه که یه نفر بتونه با خوندن متن کوتاهی در مورد بنیان کار و نتایج به دست آمده، تشخیص بده که مقاله به دردش میخوره یا نه. به سرعت نگاهی به خلاصه و نتیجه‌گیری مقالات بندازید و هم از دست اول بودن کار خودتون مطمئن بشید هم کارهای نزدیک به کار خودتون رو انتخاب کنید.