سلام
جامعه رو که نگاه میکنم بیشتر افراد جامعه با سرمایه پدریشون مشغول به کارن و کارشون دلالیه
تو محیط من که بچه شهرستانم حداقل اینطوریه و یه شهری که مردمش فقیرن، خانما هم که خونه دارن
من دلم نمیخاد خونه دار بشم
از هر 500 نفر خانم یه نفر پرستار یا معلمه
به این فکر بودم که کارمند شم ولی فعلا دانشجوی ترم دوم کارشناسیم، باید دکتری بگیرم تا کارمند بشم
و این زمان میبره، خیلیای دیگه هم همینکارو میکنن، اما الان دیدم دانشجو ها میخاستن گواهینامه بگیرن یا آزمون آیلتس پول نداشتن
اونا رو نمیدونم ولی من باید برای خودم کاری کنم، از بچگی مقلد بودم تو این چیزا، هدف سایت ایده پردازیه و نخبه ها دور هم جمعن
محیط من کوچیکه و مردم ما واقعا فقیرن حتی پسر ها هم بیکار هستن، دخترا هم برای رسیدن به اون محدود شغلی که وجود داره حاضرن هرکاری بکنن، بهم اپراتور تلفن یه شرکت رو پیشنهاد دادن غیر حضوری بود، خیلی عالی بود برای من
اما دخترا حاضر بودن که تن ب دوستی ها و ارتباط نامتعارفی بدن تا اون شغلو به چنگ بیارن سر و دست میشکوندن که پرید، خیلی از همکلاسی هام که بچهذهای اصفهان و تهران و شیراز بودن میگفتن کار زیاده ی جوری تابستون یا وقتای ازادشون خودشون رو مشغول به کاری میکنن
اما اینجا همچین چیزی نیست، مثلا طرف داییش شرکت داره خب اونم تو شرکت داییش مشغوله
، یا دخترا دیدم که کارهای هنری یا دستی انجام میدن و میفروشنشون، مثلا کیف درست میکردن، یا گل سر و…
اما من حس خوبی بهش ندارم
تنها چیزایی که برای من میموند داروخانه، دفاتر پیش خوان بودن، بخاطر محیطشون که همکارا زیادن و
من نمیخام برده ی کسی بشم، میخوام کار خودم باشه
آرایشگری رو پیشنهاد دادن که علاقه ندارم
خودم به فکر معلم زبان شدن بودم، فکر میکردم تو کار خودم برند شم و کلاسهای خصوصی برگذار کنم درامد خوبی داشته باشم
اما تو شهرستان ما دیگه پره هر چی بوده زدن، ریخته اصن
و بگم که من مدرک زبان ندارم، و زبانمم خوب نیست، تو رشته های ورزشی و هنری هم موفق نبودم
اما غریق نجات شنا بد نیست بنظرم
یا برنامه نویسی هم بلد نیستم، کسب و کار توی نت چطوریه؟
افسردگی شدید هم داشتم از بازار نمیدونم
کلا نگاه که میکنم هیچ دستاوردی ندارم، هم سنام با شرایط من کلاهبرداری میکنن اما من دوست ندازم اینکارو بکنم
الانم بخام کاری بکنم باید سرمایه بزارم و 2سال از دزسم بزن برای آموزش و یادگیری تا بعد بتونم ازش استفاده کنم، البته مثلا نگاه که میکنم میبینم یکی از پسرای فامیل تو کانون زبان مشغول بود ماهی 1ونیم بهش میدادن، این اصلا راضی کننده نیست
و کلا دیدم ایرانیا زبانشون خوب نیست حتی استادای دانشگاه
اما بعضیا که خارج بودنو برگشتن خیلی عالی انگلیسی بلدن، فکر کنم اونا موفق باشند
من الان بی هدف و سرگردونم نمیدونم چیکار کنم، تسلیم شدم پر از افکار منفی ام
دوست پسرم به جاش باذاینکه نه خونه داره نه ماشین، پر از انرژی مثبته، هکره و ی سایت شرط بندی داشت و میلیاردها پولی که هیچوقت نتونست انتقالشون بده، هم دستاشو هم دستگیر. کردن با سندای میلیلردی بیرونن همه برنامه هاش خراب شد
الان تو مغازه کار میکنه بهش سخت میگذره نمیدونم چی تو سرش میگذره اما میگه میشه از هیچی پول دراورد
کارهای اینترنتی که ب من پیشنهاد دادو نتونستم انجام بدم
الان به فکر کسب و کارهاییه اما من همش موج منفی میدم
اخه من دیدم که تو ایران مردم حمایت نمیکنن
میتونین کمکم کنین؟
ایده و راهکار بدین؟
