برای داشتن کودکان سالم، کدام رفتار عرف لازم است از سمت والدین کنار گذاشته شود؟
و چه کسی مهارت لازم برای آموزش چنین والدینی را دارد؟
تصور کنین در سن کودکی، یکی از فامیل یه شوخی ساده با کودک میکنه و کودک خوشش نمیاد و داد میزنه نکن! مادر یا پدر کودک، تو رودرواسی با فامیل، کودک رو همون جا در جمع توبیخ میکنن که «ااا! بچه این چه طرز حرف زدن با بزرگترت هست؟! درست صحبت کن. چرا داد میزنی؟! …» .
اینجا پدر و مادر دارن به کودک چه چیزی آموزش میدن؟
و کودکی که در چنین شرایط سرکوب بیان احساس واقعی خودش بزرگ میشه، در بزرگسالی اگه کسی بهش تجاوز کنه، چقدر ممکنه توانایی دفاع از حق خودش و جلوگیری از تجاوز رو داشته باشه؟
دو سوال بالا نیازی به پاسخ ندارند و جوابش تقریبا مشخص هست. سوال اصلی در عنوان بیان شده: برای داشتن کودکان سالم کدام رفتار والدین و یا حتی معلمان نیاز به اصلاح دارد؟
دنباله‌ی موضوع تربیت جنسی را از چه زمانی و چگونه باید شروع کرد؟
> بزرگی را گفتند تو برای تربیت فرزندانت چه می کنی؟
فرزندان، راستی گفتار و درستی رفتارِ پدر و مادر را می بینند، نه امر و نهی های بیهوده ای که خود عمل نمی کنند.