پسری جوانی قصد دارد با یک دختر ارتباطی صمیمی و عمیق برقرار کند، کدام روش را برای ارتباط با این دختر میپسندید؟! ترجیحا تصور کنید این دختر یکی از اعضای خانواده شما هست.
روش اول: آشنایی سطحی با دختر(دیدن و صحبت کوتاه)، آشنایی بیشتر با دختر از طریق معاشرت(مجازی یا حضوری)، ابراز علاقه به دختر(گفتاری، هدیه و…)، مداوت به ابراز علاقه(زمان گذاشتن، درک کردن و…)، ارتباط کمی صمیمی با دختر، ایجاد وابستگی، ایجاد ارتباط صمیمی و عمیق با دختر
روش دوم: آشنایی سطحی با دختر، آشنایی بیشتر از طریق معاشرت با دختر و خانواده اش، تحقیق در رابطه با دختر و خانواده اش، کسب اطمینان کامل از علاقه اش به دختر، کسب اطمینان کامل از تفاهم داشتن با دختر، ابراز علاقه به دختر، قبول و امضای تعهد به این ارتباط و تمام عواقب و مسئولیت های این ارتباط، اعلام رسمی این ارتباط و تعهد به دوستان و آشنایان، ارتباط صمیمی و عمیق با دختر، ایجاد وابستگی
روش اول ارتباط، بیشتر از سبک زندگی غربی گرفته شده که در ایران در حال افزایش هست (ممکنه تفاوت هایی وجود داشته باشه).
روش دوم ارتباط، رو دین اسلام پیشنهاد داده که در ایران در حال کاهش این نوع ارتباط هست.
خواهشمندم در صورت پاسخ از اصل موضوع دور نشوید، متشکرم
روش دوم
زیاد یا کم شدن نوع رابطه مهم نیست
مهم درست یا غلط بودنشه
توی دومی ما خودمونو در قبال رابطه مسیول میکنیم پس حتما براش خوب فکر میکنیم و بعد تصمیم میگیریم
اما دومی نه ! میریم تو رابطه بدون پایبندی خاصی (عموما پایبندی در روش اول احساسی است نه رسمی) صرفا از طرف خوشمون اومده
دوستان لطفا دلیل خودتونو بگید و دلایل بقیه رو کاری نداشته باشید تا طبق خواسته اقا مهدی از بحث فاصله نگیریم …
سلام
هر سه روش گفتید بستگی به هدفتون داره و سبک زندگی خود و خانواده خود هستش
روش اول وقتی به صورت مجازی صحبت می کنید وابسته ی هم می شید و یک عادت میشه هر روز بهش پیام بدم و… این وابسته شدن فکر میکنید عشق هستش ولی از نظر من این عشق نیستش اگر جدایی در کار باشه ابتداش سخته چون عادت کردید پیام بدید و شاید چند بار توی چت خصوصی برید و مجدد شروع بشه یا دو دل ماند ولی کم کم فراموش میشه.
اگر هم رابطه جدی بشه و ما توی ایران زندگی میکنیم کشوری که سنتی و مذهبی هست و دو تا ادم باهم ازدواج نمیکنند بلکه دو خانواده باهم وصلت میکنند شاید تفاوت های فرهنگی و اعتقادی و غیر منجر به مشکلات زیادی بشه
در روش اول وابستگی بیشتر و عشق میانه و عقل کمتر هستش
در روش دوم اگر هدف ازدواج باشه نه فقط یک دوستی و غیر خوبه ولی ریسکش بالا هستش و شاید بار اول طر ف مقابل رو دیدی هیچ احساسی نداشته باشید و یه جواریی با یه نگاه عاشق نشید و همه میگند دوباره ملاقات کنید و یک بار نمی شود و…
در این روش بیشتر خانواده ها صحبت کننده هستند تا دو فرد و اون دو نفر کمتر تصمیم گیرنده هستند و مگر اینکه خانواده ای باشه انقدر دیدشون باز باشه که بگند ما دخالت نمی کنیم
در روش دوم تعهد بالایی داره و عقلانی بالایی چون دنبال فردی هستید که هم سطح خودتون باشه و از نظر من عشق کمتری داره
از نظر من به عنوان یک خانم ترکیب دو روش بهتره اگر در غرب ببینید دختر و پسر از همدیگه خوششون میادش به خانواده ی خود معرفی میکنند ولی نفاوتش توی ایران پنهان از خانواده ی خود میکنند
اگر دو نفر در ابتدا از هم خوششون اومد باهم صحبت کنند و ببینند ایا از لحاظ خانوادگی در یک سطح بودند به خانواده معرفی کنند و رسمی کنند نه اینکه بگذارند پنهانی یک سال در ارتباط باشند حال وابسته بشند و بعدش خانواده ها راضی نبودند و داستان جدایی سخت باشه.چون این پنهانی بودن در جامعه ی ما زیاد هستش و خیلی ها از حرف ازدواح در اینده حالا بهم مهلت بده سواستفاده میکنند