مثلا مکزیکوسیتی تجربه ی موفق در زمینه ی تبدیل خودش از شهر آلوده به شهر پاک داشته.
رشد سریع جمعیت، تراکم بالا، تعداد بالای خودروها و توپوگرافی شهر از مهم ترین عوامل آلودگی هوا بودند. ولی از سال 1996 طرح هایی در این شهر اجرا شد که بعد از گذشت بیست سال مکزیکوستی را به یکی از کلانشهرهای پاک تبدیل کرده است:
-
بازرسی های فنی تمامی خودروها و پیگیری مستمر در کنترل کیفیت فنی آن‌ها (بیش از نیمی از خودروها در ایران، بیش از ده سال عمر دارند و همچنان تلاش‌ها برای نصب فیلتر‌ها ادامه دارد).
-
افزایش کیفیت سوخت از طریق کاهش سولفور در گازوئیل و سوخت فسیلی با اختصاص بودجه‌ای بالغ بر ۳/۹ میلیارد دلار
-
افزایش استفاده از حمل و نقل عمومی از طریق گسترش خطوط مترو ، ایجاد خطوط تندروی اتوبوس رانی (به نام متروباس)، ایجاد خطوط ریلی و اتوبوس‌های دوگانه سوز در نواحی حومه برای حذف تردد هزاران خودروی شخصی، افزایش کیفیت خدمات عمومی در ایستگاه‌ها و پایانه‌ها (نتیجه تلاش‌های این بخش از سال ۲۰۰۵ تا کنون، حذف ۸۰ هزار تن دی اکسید کربن بوده است)
-
تامین وام‌های کم بهره برای جایگزین کردن تاکسی‌ها و خودروهای فرسوده
-
تامین زیرساخت‌های مناسب از قبیل تعریض و ارتقای کیفیت راه‌ها برای کاهش ترافیک
-
انتقال کارخانه‌ها و پالایشگاه‌ها به نقاط دورتر
-اجرای اهداف و برنامه‌های تدوین شده منجر به کاهش آلودگی‌ها از طریق استاندارد شدن شاخص‌های متعدد بود. اگرچه هنوز میزان آلاینده اوزون در این شهر کمی بالا‌تر از استاندارد است، اما از سال ۱۹۹۲ تا کنون، میزان آن ۷۵% کاهش یافته است. نهایتا مکزیکوسیتی که در سال ۱۹۹۲، آلوده ترین نقطه جهان بود، در سال گذشته به عنوان یکی از شهرهای پاک معرفی شد.
این ها گام هایی است که با همت مسئولین شهری و همیاری مردم به تحقق پیوسته است. امید است که روزی شاهد اجرایی شدن تجربیات دیگران در بهبود محیط زیست شهرهایمان باشیم.
