کدوم آدما خونه ی کوچیک دوست دارن و کیا خونه ی بزرگ؟

چه مدل آمایی خونه بزرگ دوست دارن و چه آدمایی خونه ی کوچیک؟ این به شخصیت آدما بیشتر ربط داره یا به شرایط خونه هایی که بچگی تجربه کردن؟ مثلا هنرمندا خونه بزرگ دوست دارن یا کوچیک؟ آدمای پرجنب و جوش چی؟ آدمای اهل مطالعه ؟ یا میتونه متفاوت باشه و به این موضوع ربطی نداشته باشه؟

6 پسندیده

این هر دوش یکی شد که ، شخصیت یک شخص تا 8 سالگی شکل می گیره پس هر چیزی و به عنوان الگو ازش استفاده می کنه.
مثلا مرد ها مادر لاغر اندامی دارند ، احتمال زیادی داره فردا از خانومی خوششون بیاد که اندام لاغری داره البته برای خانوم ها این الگو سازی فرق می کنه اونا بیشتر دنبال چیزهایی هستند که در خودشون نیست و یا دنبال پدر می گردند.

هدف از این چند جمله این بود که بگم همه چیز الگو برداری میشه ، اگر شخص در کودکی تو خونه بزرگی کودکی خودش و گذرونده باشه و تو این دوران زندگی خوب و خوشی و داشته باشه از درون از خونه بزرگ خوشش میاد و بعدا میاد تو بزرگسالی برای خودش دلیل درست می کنه که چرا از خونه بزرگ خوشش میاد ، در حقیقت اول خوشش میاد بعد دلیل درست می کنه.

همه اینا به نوعی به هم ربط دارند.

4 پسندیده

سوای همه این توضیحات خونه بزرگ در هر حال میتونه خوب باشه مثل پول زیاده دیگه کی بدش میاد

3 پسندیده

نه دیگه یکی نیستن شخصیت آدما علاوه بر محیط زندگی و خونواده و مدرسه، حتی به شرایطی که جنین در اون زمان زندگی خودشو تو بدن مادر شروع کرده و جدای اینها به طبیعت خود فرد هم بستگی داره که برای هر کدوم از بچه های خونواده متفاوته

نه همیشه هم اینطور نیست. مثلا من و خواهرم هر دو بچگیمونو تو یه خونه گذروندیم و از همون موقع که بچه بودیم و خاله بازی میکردیم خونه ای که واسه خودمون تصور میکردیم کاملا متفاوت از هم بود الانم دنباله ی همون طرز فکرو داریم

2 پسندیده

میتونه خوب باشه ولی مثلا تمیز کردن و نگهداری از خونه ی بزرگ سخته. شاید یکی برای استراحت و تفریح دوست داشته باشه وقتشو تو خونه ی بزرگ بگذرونه ولی ممکنه تجربه ی زندگی کردن طولانی مدت تو خونه ی بزرگ براش طور دیگه ای باشه. یا مثلا ممکنه بعضی از آدما از زندگی تو خونه ی بزرگ بترسن یا پدر مادر مسنی که بچه هاشون خونه رو ترک کردن زندگی تو خونه ی بزرگ برای افراد مسن راحت ممکنه نباشه

2 پسندیده

بله درسته

اینم درسته ، عوامل خیلی زیادی وجود داره.

نه اینطور نیست @roshanak خونه بزرگ یعنی امکانات بیشتر ، فضای باز و حیاط بزرگتر . سر و صدای کمتر بچه ها و کمتر اذیت شدن بوسیله وسایل برقی پر سرو صدا .
در ضمن این خونه ها نظم بیشتری دارن مثلا غذا تو آشپزخونه سرو میشه و درصد زیادی از تمیز کاری خونه برای غذا و آشپزخانه س کمی هم برای وسایل شخصی که اونم با تعبیه جاهای مناسب برطرف میشه. تمیز کردن شیشه هم سالی یباره . حیاط بزرگ پر از دار و درخت هم نیاز به تمیز کردن نداره .

1 پسندیده

تا حدودی اینو قبول دارم. این به تعداد اعضای خونه هم بستگی داره مسلما خونواده های پرجمعیت به خونه های بزرگتر نیاز دارن و تعریفی که از خونه ی بزرگ میشه کرد متفاوته مثلا شاید یه خونه ی 200 متری برای دونفر آدم مسن و تنها به قدری بزرگ باشه که بیشتر باعث زحمت باشه ولی برای یه خونواده با چندتا بچه خیلی هم مناسب باشه بعلاوه اینکه در اینصورت کار خونه بین افراد تقسیم میشه.

چراااااا؟ :face_with_raised_eyebrow: برگ درختا باید جارو بشن و به باغچه رسیدگی بشه. مثلا یکی از همسایه های ما که خونشون خیلی هم بزرگ نیست ولی حیاط دارن چند وقت پیش بخاطر این که برگای درخت باغ همسایه پشتی حیاط خونشونو کثیف میکرد ازش خواست که درختی که پشت دیوارشون بود قطع کنه :pensive:

1 پسندیده

ولی سوال من اصلا یه چیز دیگه بود میخواستم بدونم آدما با هر شخصیتی چه مدل خونه ای رو دوست دارن؟
مثلا آدمایی با علایق هنری، آدمای اهل سفر، آدمای پر جنب و جوش، آدمای درونگرا یا برونگرا و … خونه ی کوچیک بیشتر دوست دارن یا بزرگ؟
میخواستم هر کی از شخصیت خودش بگه چجور خونه ای رو به چه دلیل دوست داره

2 پسندیده

من فکر کنم این به شرایط آدم ها ربط داره نه تفکرشون
اگه واقعا کسی از روی تفکرش سایز رو انتخاب کنه شاید بشه گفت نوعی مریضه :neutral_face:

چطور میشه یه آدم تنها دوست داشته باشه تو یه خونه ۵ خوابه خیلی بزرگ بمونه !
چطور یه آدم با ۵ تا بچه میتونه بگم من عاشق خونه ۱ خوابه ام !

1 پسندیده