فرض کنید، یک روز وقت دارید، برای اینکه با یک نفر، نه خیلی آشنا، نه خیلی دور (مثلاً همکار) ارتباط بگیرید و پاسخ اون فرد برای شما مهمه، ولی ممکنه برای اون مهم نباشه.
کدوم روش رو انتخاب می‌کنید:
سریع بهش زنگ می‌زنید، که احتمالا زودتر تکلیفتون معلوم شه؟
یا
بهش پیام می‌دید که هروقت تونست اگه دلش خواست، خودش پاسخ دادن به شما رو انتخاب کنه؟
فرض کنید با تمام ۳ روش، پیام شبکه مجازی یا پیامک یا تلفن بالاخره در مدت مورد نظر فرد متوجه پیام شما میشه. فقط مدت انتظار و حس و حال شماست که آزاردهندست.
می‌تونید تو این مدت آروم و منطقی باشید و بی‌خیال؟ افکار منفی نمیاد سراغتون؟
خب بستگی به این داره که چقدر پاسخ اون فرد برام حیاتی باشه. ممکنه روند کاری و برنامه هام رو تحت تاثیر قرار بده که در این صورت با تخمین مدت زمانی که تا تبدیل شدن ماجرا به تراژدی و دردسر وقت دارم صبر می کنم و در صورت عدم دریافت پیام، تماس می گیرم.
این مورد که چکار کنید به تیپ شخصیتی طرف مقابل هم بر می گرده.
داشتم موردی که با اینکه تو متن پیامم گفتم “لطفا جوابم رو بدید تا تکلیف قضیه رو روشن کنم” اما پاسخ نداده و بعد از تماس گفته : سرش شلوغ بوده نتونسته جواب بده…
خلاصه جواب به سوال بالا برای من قطعی نیست و بستگی به :
تیپ شخص مورد نظر
اهمیت و فوریت موضوع
داره.
مورد داشتم که طرف رفته یک هفته فکر کرده و جواب داده و من در اون حال، فاتحه قضیه رو هم خونده بودم.
تا یه مدت زیادی حساسیت داشتم و دچار افکار منفی میشدم. اما خب به مرور سعی کردم خوشبینانه فکر کنم. هرچند گاهی دیدم جواب ندادن افراد و دلیل تراشیشون بیشتر توجیه بوده.
خب چکار کنیم؟ باید قبول کرد خیلی مسائل ما اولویت آدم های دیگه نیست.
درسته، اگه بخوان بگن کمکی از دستشون برنمیاد، چطور؟
خوب همین جواب هم برای شما مهمه و می‌خواید شانس رو هم با آدمایی که ممکنه غیرقابل پیش‌بینی ولی کمک کننده باشن، از دست ندید، کدوم راه بهتره؟
من خودم خیلی از این ناراحت می شم که آدما ترجیح میدن پاسخ منفی خودشون رو با سکوت اعلام کنن. به نظرم این از یه نوع عدم بلوغ ناشی میشه و اصلا روش خوبی نیست.
به همین خاطر فضا رو جوری پیش می برم که جواب “نه” صریح رو مستقیم بگیرم. با اینکه ممکنه 70 درصد مطمئن باشم که جوابش عدم همکاری هست. باهاش تماس می گیرم تا بشنوم این رو. البته خب یه حال و احوالی هم می کنیم و خوش هم میگذره. بابا آدما نیاز به مصاحبت دارن… یعنی چی بی خیال از کنار هم رد شیم؟
البته من مواردی که گفتم مربوط به افرادی هست که تا حدی رابطه دوستی و آشنایی بینمون هست. وگرنه مثلا یه استاد دانشگاه یا یه شخصیت محبوب و معروف ممکنه اینقدر واقعا وقت نداشته باشه که ما بخواهیم پاسخ ازش بگیریم. که البته این هم باز به تیپ شخصیت طرف هم برمی گرده.
باید قبول کرد خیلی مسائل ما اولویت آدم های دیگه نیست.