دوستی هندی ازم چند فیلم ایرانی خواست که بشینه تو این روزای کرونایی تو قرنطینه نگاه کنه. یه سر به لیست پرفروش ترین فیلم های ایرانی تو ویکی پدیا زدم و از بین این فیلمها فقط متری شش و نیم و کلاه قرمزی و پسرخاله رو خودم حاضرم بشینم و دوباره نگاه کنم! که اولی زیادی اجتماعی هست و شاید به عنوان پیشنهاد برای معرفی فرهنگ ایران مناسبترین گزینه نباشه.
مارمولک از کمال تبریزی رو احتمالا پیشنهاد بدم. دنبال فیلم های دیگه بودم.
فهرست فیلمهای پیشنهادی نماوا که اصلا برام جذاب نبود، فهرست پیشنهادی دیجی کالا نسبتا خوب بود، ولی اکثرا فیلم ها قدیمی بودن.
شما اگه قرار بود به یه دوست غیرایرانی فیلم ایرانی رو پیشنهاد کنین، چی رو پیشنهاد میکردین؟
خب اگه سوال این بود که چه فیلمی خوبه یا چه فیلمی پیشنهاد میدین، طبیعتاً کار سختی نبود و با یه فشار کوچیک به مغزمون می‌تونستیم لیستی از فیلمهای خوب رو بنویسیم که دوستان در بالا پیشنهادهای خوبی داشتن.
اما در اینجا چون قراره به یک غیر ایرانی پیشنهاد فیلم بدیم، قضیه کمی متفاوت میشه.
چون بعید می‌دونم هیچ دوبله یا زیرنویسی بتونه درک واقعی و درستی از دیالوگ‌های خاص «متریشیشونیم» یا «ابد ویکروز» رو به یک خارجی منتقل کنه.
یا مثلاً تصور کنین یکی از فیلمهای مرحوم استاد علی حاتمی رو قرار باشه بهشون پیشنهاد بدین! طفلک چه بلایی سرش میاد
و بر اساس اینکه دوستتون، اهل کشور هند هستن و با درنظرگرفتن این واقعیت که این عزیزان (هندی‌ها) در حوزۀ فیلمهای عاشقانه دستی بر آتش دارن پس شاید بهتر باشه که برای حفظ آبروی ملی(!) دورِ فیلمهای عاشقانه ایرانی رو برای پیشنهاد، خط بکشیم. چرا که به نظر میرسه در بهترین حالت، اون فیلم عاشقانه، یک کپی ناقص از فیلمهای هندیه!
اما بر اساس اینکه به نظر میاد سینمای هند در حوزۀ فیلمهای اکشن، کمی بیش از حد لنگ میزنه و یه جورایی توهین به شعور مخاطب می‌کنه(!) بنابراین پیشنهادِ [حتی] ضعیف‌ترین فیلم اکشن ایرانی هم می‌تونه گزینه خوبی در راستای بازکردن چشم این دوست عزیز هندی بر روی واقعیت‌ها باشه! (مبنی بر اینکه یک نفر در دنیای واقعی می‌تونه نهایتاً 2 یا 3 نفر رو بزنه نه 400 نفر رو!!!)
به نظرم در این راستا فیلم «به وقت شام» می‌تونه گزینۀ خوبی باشه. به دلیل عدم وجود دیالوگ‌های سنگین و ایرانیزه(!) و همچنین صحنه‌های اکشن باورپذیر.
همچنین، به دلیل اینکه به نظر میرسه سینمای هند در حوزۀ فیلمهای کمدی بازهم زیادی لنگ میزنه (همون توهین به شعور مخاطب) پس شاید پیشنهاد [بازهم ضعیف‌ترین] فیلم کمدی ایرانی بتونه پیشنهاد خوبی باشه. البته همچنان منظورم اوناییه که چندان روی دیالوگ‌های خاص (که فقط یک ایرانی می‌تونه درکشون کنه) مانور نمیدن.
تحلیل ریز و با جزئیاتی بود از خصوصیات هندی‌ها و صنعت سینمای هند. ممنون البته هندی‌ها به نظر تو فیلمهای کمدی چندان بد نیستن، مثلا سه کله‌پوک و یا انگلیش-فینگلیش رو من با همین دوستان تماشا کردم و لحظات فان و پرخنده‌ای رو تجربه کردم!
ولی در کل با پیشنهاد کمدی موافقم و اگه دوستان فیلم کمدی به ذهنشون رسید عنوان کنن. فعلا مارمولک رو بهشون پیشنهاد دادم.
این رو خودم ندیدم، نگاهش میکنم و حتما اگه خودم هم لذت بردم، جز گزینه ها میذارم!
صرفاً در مقام یادآوری عرض میکنم که اشاره‌ام به این فیلم خاص الزاماً به معنای خیلی خوب بودن اون نبود. بهرحال این فیلم هم مثل بسیاری از ساخته‌های استاد عزیزمون جناب آقای حاتمی‌کیا از فقدان دیالوگ‌های خوب رنج می‌بره. راستش نمی‌دونم چرا همیشه موقع دیدن فیلمهای این بزرگوار احساس میکنم که در زمان نوشتن دیالوگ‌ها، انگار نصفه شبی هفت‌تیر پشت سر نویسنده گذاشتن و گفتن فقط تا صبح وقت داری همۀ دیالوگ‌های فیلم رو بنویسی! مخصوصاً تو فیلمهای بادیگارد و به رنگ ارغوان (بقیه آثارشونو ندیدم)
ضمن اینکه بازی 2 عزیزِ ایرانیِ این فیلم (آقای حجازی‌فر و آقای حمیدیان) در برابر بازیگران عرب‌زبان فیلم بسیار ضعیف و دور از انتظار بود.
بهرحال این فیلم رو به عنوان مثال عرض کردم برای یک دوست هندی. همین
قطعاً فیلمهای بسیار بهتری هست (مخصوصاً 2 اثر فوق‌العادۀ جناب آقای روستایی) اما بعید می‌دونم به درد دوستتون بخوره.
خلاصه اینها رو عرض کردم که فردای روزگار پشت سرم نفرمایید که فلانی فیلم خوبی پیشنهاد نداد! (حالا همچین میگم فلانی انگار با هویت واقعیم اینجا هستم)
چرا که به نظر میرسه در بهترین حالت، اون فیلم عاشقانه، یک کپی ناقص از فیلمهای هندیه!
البته هندی‌ها به نظر تو فیلمهای کمدی چندان بد نیستن، مثلا 
مخصوصاً تو فیلمهای بادیگارد و به رنگ ارغوان (بقیه آثارشونو ندیدم)