حتما شما نرم افزار ها و سایت های آموزش زبان رو دیدید: مثلا اینجا
این نرم افزار ها دوتا مشکل دارن:
یاد گرفتن هر زبان خارجی یک فرایند طولانی هست. دلیلش هم اینه که زبان انتهایی نداره. حتی خود ما که فارسی زبان هستیم فقط بخش کوچکی از زبان فارسی رو بلدیم و فقط اون بخشی رو یاد گرفتیم که ازش استفاده می‌کنیم.
فکر میکنم اولین چیزی که یک نرم‌افزار آموزش زبان باید روی اون کار کنه تعیین محدوده زبان هست. مثلا یک نفر که می‌خواد زبان آلمانی رو یاد بگیره و هدف و انگیزه‌اش خوندن کتاب‌های گوته هست با کسی که می‌خواد از فیلم‌های آلمانی سر در بیاره فرق دارن.
همیشه از این قضیه رنج می‌کشیدم که در یادگیری یه زبان جدید حق انتخابی برای تعیین محدوده زبان نداشتم. مثلا چرا من باید اسم تک تک میوه‌ها رو یاد بگیرم؟ چرا باید دایره لغاتم در زمینه در و پنجره و گل و بلبل گسترده‌تر بشه؟
پیشنهاد من اینه که نرم‌افزار اول از همه محدوده یادگیری رو مشخص کنه و افراد مختلف رو از هم جدا کنه. محدوده‌هایی که من به ذهنم می‌رسه اینهاست:
به نظر من همه این محدوه‌ها با هم فرق دارن. یه آدم نمی‌تونه همه بخش‌های یه زبان رو یاد بگیره. پس بهتره اول همون بخشی رو یاد بگیره که لازمش داره. نرم افزار می‌تونه جوری طراحی بشه که اول از همه از کاربرش بپرسه که چه بخشی از زبان رو می‌خواد یاد بگیره. بعد متناسب با اون دایره لغات فرد رو گسترش بده.
من بالشخصه نرم افزارهای زیادی رو امتحان کردم
هم با سیستم عامل ویندوز
هم با اندروید
به نظرم یکی از بهترین نرم افزارها
نرم افزار زبان شناس هستش که خودم حدود 100 روزه ک دارم باهاش کار میکنم و فوق العاده س
پیشنهاد میکنم یه سربهش یزنید: