چند سال پیش یک بار خواستم روی یک لوله محکم و کوتاهی که بالای یک چاله تقریباً با عمق و عرض دو متر بود راه برم، دوستام نذاشتند و هنوز فکر میکنند، اگر من اون روز سالم موندم به خاطر اوناست و اون روز تعجب می‌کردند که من چرا اینطور فکر نمی‌کردم!!
با اینکه اینجور مواقع ذهن من دنبال یه راهی میگرده که انجامش بده، رهاش کردم.
اما کسایی راهشو پیدا میکنند و انجامش می‌دهند؛
امروز دیدم این اسلک لاین که لاله لابلای هدفهاش روش راه میره، انگار از همون سماجت‌ها شکل گرفته:
شبیه همان تفریح بچگی هاي خود ما هست. راه رفتن روی لبه نرده یا در حالت کم خطرتر راه رفتن روی جدول کنار خیابان. در اسلک لاین شما دو سر تسمه را به جای مطمئنی می بندید و روی آن راه میروید؛ همین.تمام این ورزش در این کلمات خلاصه می‌شود. اما انرژی و هیجانی که پشت این چند کلمه ساده خوابیده خیلی اکثر از این حرف هاست.
شما هم یه ورزش بگید که از یک بازی ساده شکل گرفته!
قوانین:
هرکس
فقط یک بازی-ورزش بگه!
عکس یادش نره!
قبل رفتن یک نفر رو دعوت کنه!
تبصره:
تجربه و خاطره و طنز امتیاز ویژه داره!
بذارید خودم اولین قانون شکن باشم
لاله و فرشته و یوسف و امیرعلی هرکدوم زودتر اومدن
در پاسخ سوال اصلی، ارتباط بازی و ورزش، میتونم بگم بازی و ورزش یه چیز هستن، اگه هدفشون رو برداری. یعنی تفاوت مهمشون رو در نیت عمل یا همون هدفِ فرد از انجام فعالیت می‌بینم!
بازی فعالیتی بدنی-ذهنی هست که با هدف اصلی «تفریح» انجام میدیم؛ در حالی که ورزش فعالیتی بدنی-ذهنی هست که با هدف افزایش توانایی‌ها انجام میشه.
ممکنه کسی ورزشش رو به قصد اصلی تفریح انجام بده، در اون صورت داره بازی میکنه (به نظر من). و ممکنه کسی بازی رو به قصد ارتقای مهارت انجام بده تا بدن و ذهن خودش رو ورزیده کنه، در اون صورت داره ورزش میکنه.
حدس میزنم اکثر افراد تو بچگی تجربه ی شوت کردنِ یه سنگ یا یه وسیله مثل درب نوشابه، رو روی زمین از دم مدرسه تا خونه داشته! و بعید میدونم همه این بچه‌های سابق با بازی فوتبال آشنایی داشتن. اتفاقا اگه به تاریخچه فوتبال نگاه کنین، می‌بینین که اولین فوتبال هم که ۳۰۰۰ سال پیش بازی میشده با توپ سنگی بوده!
تجربه های زیادی از سنگ شوت کردن داشتم! منتها خاطره خاص الان یادم نمیاد. فقط یادمه گاهی که سنگ رو شوت میکردم میخورد به پای کسی و من سریع بعدش خودم رو میزدم به بیراهه، انگار که تصادفا پام خورده به سنگه!
از سهیل بازیگوش و ورزشکار دعوت میکنم برای نوشتن از یه ورزش که به یه بازی ساده شبیه باشه @somo849 .
میشه به من توضیح مختصری بدید
با کلیت حرف موافقم ولی بعضی جاها برام سوال پیش میاد که مثلا آیا درباره بازی هایی مثل قایم باشک و لی لی و گرگم به هوا و… یا حتی بازی های ذهنی مثل نقطه خط و اسم فامیل هم میتونیم بگیم اوقاتی که ما هدفمون ارتقای مهارت و انجام اصولی و حرفه ای این بازی ها است پس در این موارد میتونیم ورزش محسوبش کنیم؟
من میتونم به بازی تیله بازی اشاره کنم
که ممکنه بخشهایی از بازی بولینگ ،بیلیارد و اسنوکر (قانون شکنی شد سه تا گفتم😄) از این بازی قدیمی اقتباس شده باشن .
من @Ashkan_Laei و @AMER
و @MAHTAAB88
رو که از بازی دوستان هستن دعوت میکنم (اینم قانون شکنی دومم😅)
لی لی و گرگم به هوا اتفاقا خیلی به ورزیده شدن بدن هم کمک میکنن، و جز تمرین های آمادگی جسمانی هستن. لی لی یکی از تمرین‌های مناسب برای تقویت ساق و رانها هست، گرگم به هوا هم که دویدن با ریتم‌های مختلف هست و یه جور تمرین هوازی مشابه اسپرینت دویدن!
سه تای دیگه رو اگه ورزش‌های ذهنی در نظر بگیریم، بله از نظر من ورزش هستن.
توضیح کوچیک: گاهی تو بازی ها تلاشی نمی‌کنیم چالش بازی رو برای خودمون زیاد کنیم، چون صرفا میخوایم تفریحی داشته باشیم. مثلا اسم و فامیل، از یه جایی به بعد تکراری میشه و دیگه ذهنمون به چالش کشیده نمیشه. چون صرفا داریم از حفظی جات و کلماتی که بهشون عادت کردیم، کمک میگیریم. پس ذهنمون با ادامه بازی اسم و فامیل تقویت نمیشه!
از نظر من این جور وقتا صرفا داریم بازی میکنیم و نمیشه بهش گفت ورزش …
