حتما خیلی از شما چیزایی رو مورد استیو جابز و بیل گیتس شنیدید.این افراد از دانشگاهاشون انصراف دادند و وضع درسی خوبی نداشتند. ولی توی کارشون موفق شدند. بیل گیتس و استیو جابز چه چیزی رو مد نظر گرفتند و چکار کردند که اینهمه استارت آپ(حدود 80 درصد استارت آپ های دنیا) شکست خورده نکردند؟
وقتی چرا فقط چنتا کار انگشت شمار توی دنیا به این شدت موفق شدند ؟ مگه اونا چکار کردن؟
به نظر من شکست نخوردن تو کارآفرینی فقط یه رویکرد نیاز داره، تسلیم نشدن.
تیم بنیان‌گذار‌ها اگه هر چقدر هم “نه” بشنون، بازم کارشون رو بهتر کنن و ادامه بدن، هیچ‌موقع شکست نمی‌خورن. یعنی ممکنه هیچ‌وقت موفق نشن، اما شکست هم نمی‌خورن 
نا‌امید شدن زود‌هنگام تیم، همون چیزیه که آمار معروف “۹ از ۱۰ استارت‌آپ شکست می‌خورن.” رو می‌سازه. وگرنه هر ایده‌ای (تأکید می‌کنم هر ایده‌ای!) هم می‌تونه موفق بشه، هم شکست بخوره.
مورد دیگه‌ای که هست اینه که معمولا کسایی که خارج از دنیای کارآفرینی فعالیت می‌کنن، این مقوله رو صفر و یکی می‌بینن. یعنی فکر می‌کنن آدم یا کارش می‌گیره و مارک زاکربرگ می‌شه، یا شکست می‌خوره همه چیزش رو از دست می‌ده. در صورتی که واقعیت خیلی از این دیدگاه دوره. کسب‌و‌کار‌های خیلی خیلی محدودی هستن که در سطح فیسبوک بزرگ، و نیان‌گذار‌هاش به اصطلاح Celebrity می‌شن! اما در کنارش خیلی از استارت‌آپ‌ها هم موفق می‌شن در حدی که تا سه نسل بعد بنیان‌گذار‌ها هم می‌تونن کار نکنن، اما آدما راجع بهشون نمی‌شنون.
نکته‌ای هم که می‌تونه تفاوت یه کسب‌و‌کار خیلی موفق و یه ابر‌شرکت مثل فیسبوک باشه، تا حد خیلی زیادی شانسه. یعنی تو زمان خیلی درست کار‌های خیلی درست کردن.
در مورد مثال‌های خاصی هم که زدی، به نظر من این دو نفر به دلیل زندگی هیجان‌انگیزی که داشتن، برای عموم مردم جذابن. چون کارآفرین‌های دیگه مثل لری پیج و سرگی برین (بنیان‌گذار‌های گوگل) از اون‌جا که دانشجو‌های دکترای خیلی موفق بودن و اکثر مردم نمی‌تونن باهاشون هم‌دردی کنن، به اندازه این‌ها شناخته شده نیستن.
در مجموع به نظر من حباب رویای کارآفرینی فراگیر بین مردم، با واقعیت یه مقدار تفاوت داره.
