من امروز تو یه پارک بودم و از سرویس بهداشتی صدای آبی می‌شنیدم که قطع نمیشد. رفتم دیدم شیر یکی از روشویی ها بازه!
اولش فکر کردم خرابه. آما سالم بود و بسته شد. اون شیر احتمالا مدت‌ها باز بوده، چون پارک خیلی خلوت بود. چطور میشه از اتفاقات این‌چنینی جلوگیری کرد؟
مثلا یه چیزی تو مایه‌های اجاق گاز و بخاری‌های ترموکوپل دار که با خاموش شدن شعله، گاز خود بخود قطع میشه.
دنبالهٔ موضوع مصرف زیاد آب در خوابگاه ها.
شاید بشه سنسوری طراحی کرد که تشخیص بده که از یه حد زمانی آبه بیشتر روان بود (بدون حضور عامل انسانی) جریان قطع بشه (مثل چشم های الکترونیکی) اما خب باید دید تهیه همچین سنسوری آیا همه جا به صرفه هست؟ یه وقتایی هم آب قطع هست و فرد آب رو باز می کنه و بدونه بستنش محل رو ترک می کنه.
یه سنسور ساده ی مکانیکی چطوره: وقتی وزن آب ریخته شده در سینک بیشتر از یه حدی شد شیر بسته شه خود به خود.
البته به نظر میرسه شیر پدالی مناسب تر از این سنسورها باشه: هم نیازی نیست بهش دست بزنی و هم بعد از اینکه پات رو از رو پدال برداشتی خود شیر بسته میشه.
#ایده‌پردازی
#یادداشت
شیر های سنسور دار و مکانیکی برای این مورد ساخته شده اند …فقط قیمت بالایی دارند
البته شیر پدالی قیمت معقولتری داره.
بعضی مشکلات شیر آب پدالی میتونه این ها باشه:
اخیرا گذرم به یکی از این مدارسی که از سیستم پدالی استفاده کرده بودن افتاد. جالب بود که بدون استثنا همه ی این شیرهای پدالی از کار افتاده بود و مستهلک شده بودن.
مطمینا کسایی که روی همچین سیستمی کار کردن میتونن رو بهبودش هم فکر کنن. تا نقص هایی مثل: تنظیم فشار آب در یک حد معقول و یا استهلاک سریع رو رفع کنن و همینطور نظرسنجی کنن از جاهایی که خدمت رسانی کردن تا در جریان کاستی هاش باشن تا بهبود بدن وضعیت محصولشون رو.
این هم لینک مربوط به یه نمونه از این شیر های پدالی غیرفلزی
#مشاهده
تجربه
یکی از دلیل هایی که افراد ممکنه در مکان های عمومی شیرهای آب رو باز بذارن و یا کامل نبندن، حس آلودگی این شیرهاست. همون طور که مطرح شد شیرهای پدالی و یا سنسوردار برای حل این مشکل اختراع شدن، ولی در حدی خوب و ب صرفه نیستن که بشه همه جا ( و مخصوصا جاهای عمومی ازشون بهره برد).
سرشیرهای اهرمی هم برای حل این مشکل خوب هستن، چون میشه با پشت دست باز و بسته شون کرد. ولی از نظر قیمت برای استفاده در مکان های عمومی مقرون به صرفه نیستن.
میشه به این پرسش فکر کرد که آیا سرشیرها آلوده هستن؟ اگر خیر، چه جوری میشه به استفاده کننده برای پاکیشون اطمینان خاطر داد؟
به نظرم چند چیز باید رعایت شه چون در اول و آخر اون شیرهای سنسور دار و پدالی هم یا هزینه بیشتری دارند یا زود خراب میشوند (اتفاقا شیر پدالی و چشمی راحت تر میتونه به وسیله بازی کودکان تبدیل شه)
پس قدم اول فرهنگسازی برای بستن آب و وجود یک نگهبان که بتونه در این مواقع به سرعت آب رو قطع کنه هست. و مورد دوم اینه که یک سیستمی تهیه شه که آب تمیز و بدون میکروب و کف رو که پس از یک مدت جاری میشه بتونه از آبی ناسالم جدا کنه و دوباره به مصرف برسونه. چون بالاخره افرادی هستند که خواسته یا ناخواسته شیر آب رو باز بگذراند .(خرابی شیر،بازی کودکان ،ناتوانی افراد کهنسال یا فراموشی و…)
