چه روش هایی برای به هیجان رسیدن معقول در دسترسمان است که حواسمان بهش نیست؟
دنبالهٔ موضوع هوای تهران آلوده است، چرا چهارشنبه سوری از یه ماه قبل شروع میشه؟
5 پسندیده
یه رفتاری که در جاهای دیگه ی دنیا بیشتر از ایرانه، و در عین حال در ایران هم سال های اخیر من دیدم:
در دسترس بودن ابزار مناسب برای ورزش‌های مهیج و با خطر بالا برا اکثر افراد هست.
ورزشهایی مثل سقوط با کمک کش بانجی یا چتر، ماشین‌سواری و موتورسواری، سنگ نوردی، … . مثلا یکی از تفریح های عادی موجود در خیلی جاهای دنیا در دسترس بودن ابزارهای سنگ نوردی برای بچه ها در پارک ها و یا جاهای تفریحی هست. و یا سکوها و نرده هایی برای اسکیت بازی و حرکت های نمایشی با اسکیت.
اینجا امکانات چنین کارهایی خیلی در دسترس نیست، در عین حال در پنج-شش سال اخیر تو زنجان، دوچرخه سواری کوهستان (پایین اومدن از کوه با دوچرخه) یا سنگ نوردی و یا گلایدرسواری خیلی رایج بوده و مسیر و فضای لازم برای چنین کارهایی برا مردم مهیا شده. و افراد راحت تر برا تخلیه ی هیجانشون به همچین ورزشهایی میپردازن.
#تجربه
4 پسندیده
کدام ملت شاد؟
اصولا شادی یک ملت رو چی تعیین می کنه؟
طی مطالعاتی که داشتم سازمان هایی که به ارزیابی شاد بودن ملت های مختلف می پردازن معیار های مختلفی رو در نظر می گیرن از جمله: تورم، امنیت روانی و اجتماعی، ازادی زندگی و انتخاب، سخاوت و امید به زندگی ،امنیت اقتصادی، نرخ جرم و جنایت، نظام اداری، وضعیت معیشتی، سرانه ناخالص داخلی، حمایت های اجتماعی، اعتماد عمومی، فساد، آموزش و بهداشت و …
به نظرم ورزش چیزی هست که این روزا خیلی ازش استفاده نمی کنیم. مثل یه دارو هست. فکر می کنیم برای وقتای فراغت و بیکاری هست و خیلی وقتا به بهونه کارای مهم تر میذاریمش کنار در حالی که از واجباتم واجب تر هستش. طیفی از ورزش ها وجود داره تا بر اساس روحیه خودمون هیجاناتمون رو با انتخابی که می کنیم تخلیه کنیم.
7 پسندیده
4 پسندیده
جالبه که مردمان فارس در این آمار کم شادن، و مردمان تهران زیاد.
منبع تصویر رو هم میذارین؟ شاید بشه روش اندازه گیری رو فهمید.
1 پسندیده
شادی دقیقا چیه؟
بعضی ها برای شاد شدن پول خرج می کنند. مثلا پول زیادی میدن که از یه ارتفاع زیادی بپرن دلیلش چی می تونه باشه؟ صرفا هیجان؟
از چه راه های دیگه ای میشه این هیجان و شادی رو به دست اورد؟
1 پسندیده
منبع مقاله‌ی عصر ایران در اندازه‌گیری شادترین و غمگین‌ترین استان‌های ایران هست.
عددی که روی هر استان نوشته شده نشان دهنده ی درصد افرادی از اون استان هست که شادکامی خود رو بسیار زیاد عنوان کردند. تفاوت بین استان ها خیلی قابل ملاحظه نیست به نظرم و همگی به مقدار میانگین کشوری _که درصد شادکامی خیلی بالایی نداره ، نزدیکن.
به نظرم شادی با هیجان های کوتاه مدت در حالت کلی فرق داره و لزوما با هم متناسب نیستن. بهترین راه برای اینکه بسنجیم یک نفر شاد هست یا نه هم به نظرم همینه که ازش بپرسیم آیا تو آدم شادی هستی؟.
2 پسندیده
بنظرم اول باید شاخصهای شادی بیان بشه که به گمراهی کشیده نشیم، البته قبلش باید یک تعریف از شادی بیان بشه تا همه با هم به اشتراکاتی برسیم، مثلا یکی میگه من با کوهنوردی شادم دیگری میگه خواب! یکی میگه من با داشتن پول شادم دیگری میگه مسافرت! یکی میگه من با بودن در کنار خانواده شادم، دیگری میگه رفیق بازی! واقعا شادی در میان ملتها متفاوته یا من ملا لغتی هستم ( منی که املام همیشه بیست بود، شکل صحیح لغت را از اینترنت درآوردم وگرنه میخواستم بنویسم لغط:joy:
) آیا شادی در افراد و جوامع مختلف متفاوته؟ آیا ما برای داشتن یک جامعه شاد باید بریم از هواپیما بپریم یا خودمون باید شادی را متناسب با رفتار و فرهنگمان ایجاد کنیم؟ آیا ما دنبال هیجان هستیم یا دنبال تقلید؟ بالاخره میریم کوه طرف سقوط میکنه میمیره مردم میگن دیوانه!؟ و … برای اینکه شاد باشیم باید چیکار کرد؟ ما شادی را در چی می بینیم؟ ملاک های ما برای یک جامعه شاد چی هستند؟
1 پسندیده
شخصا چه موقعی شادم؟: آزدی وانتخاب های زیادی داشته باشم. یعنی راه های زیادی پیش روم باشه که برای ساختن آینده بتونم انتخابش کنم. جبر کمتری برم حاکم باشه (اجتماعی، عرفی و …) به عبارتی فرمون زندگی دست خودم باشه.
روزایی که حس مفید بودن دارم شادترم. که این مفید بودن حالا میتونه برای خودم خونه یا جامعه بیرون خونه باشه. وجود آدمایی که حرف مشترک دارم باهاشون هم شادی آوره.
به نظرم آدما وقتی شاد نیستن که خودشون رو مجبور می بینن و توزندگی شون تفریح متناسب با علاقه شون ندارن و تبدیل شدن به یه موجود موظف و نگران از عدم قطعیت در آینده ای که براش برنامه میریزن.
استانداردهای شادی متفاوته برای مثال عارفی که چله نشینی میکنه با منی که اهل گشت و گذارم با اونی که عشق کتابه و با کتابخوانی روزگارش را میگذرونه، یا اون ورزشکاری که بصورت حرفه ایی شب و روز با عشق ورزش می کند، یا اون قدرت طلبی که دنبال کسب قدرت است با صلح طلبی که دنبال آرامش است متفاوت است، البته اینها برای مراحل بالای شادی است ولی در مراحل پایین شادی طبق نظر مازلو باید نیاز فیزیولوژی مثل غذا، مسکن و … و نیاز سطح دو که امنیت و آرامش و نیاز سطح سه که اجتماعی شدن و مسئولیت پذیری اجتماعی می باشد باید تأمین بشه وگرنه هر جامعه ایی که این سه تا نیازش برای ۹۵ درصد جامعه تأمین نشه دیگر نیاز به احترام و نیاز به خودانگیختگیش حاصل نمی شود که شادی حاصل بشه، بقولی سیری چند…
1 پسندیده
یه راه برای شاد بودن دور ریختن نگرانی هاست…همه نگرانی ها رو میشه دور ریخت؟؟؟
بستگی داره چه نگرانیی باشه. مثلا گاهی پیش میاد که نگرانی ما چیزی هست که مربوط به آینده دور هست مثل آلزایمر یا تنهایی و باعث میشه تحرک و قدرت خلاقیت و عمل ما ضعیف شه و نمیذاره عملکرد مفیدخودمون رو در مقابل مسائل داشته باشیم و افسرده میشیم. هر چند در طول زمان باید براشون فکری کنیم.
اما نگرانی هایی هم وجود داره که در کوتاه مدت مارو درگیر خودشون می کنه ودر صورتی که به اونها رسیدگی نکنیم دچار مشکل خواهیم شد مثل: بیکاری یا گرسنگی. که خب این نوع نگرانی هم باید براش برنامه ریخت تا از شرشون راحت شیم 
یه چیزی که تو اطرافیان وگاهی هم در خودم می بینم: نگرانی حاصل از قیاس خودمون با دیگران هست. خب چه کاریه؟!
یه نکته هم اینکه الان عده ی زیادی رو می بینم که با وجود داشتن امکانات و شرایط تمام و کمال وعالی باز هم ناراضی هستن. چرا؟
چگونه لذاتمان از زندگی را متراکم کنیم؟ این عنوان سخنرانی زیر هست:
نگرانی عموما مربوط به آینده است(چه کوتاه مدت و چه بلند مدت) و راه شاد زیستن اینه که تو حال زندگی کنیم نه گذشته و نه آینده . سوال من این بود این نگرانی ها رو که مربوط به آینده دور یا نزدیکند میشه دور ریخت؟ چون حتی اونایی که امکانات کافی دارند بازم نگرانی های مخصوص به خودشون رو دارند،در واقع راحت تر بپرسم چطور میشه از فکر هر جور نگرانی بیرون اومد.
2 پسندیده
امکانش هست درباره این موضوع بیشتر توضیح بدید؟ هیجان معقول شامل چه چیز هایی میتونه باشه؟
2 پسندیده
داشتن روابط انسانی موفق (با خانواده، همکاران و …) ، عموما بیشتر نارضایتی افراد از روابط شونه.
داشتن ی کار خوب و مورد علاقه هم می تونه از این معیارها باشه.
3 پسندیده
با توجه به زمانی که این پرسش مطرح شد:
هیجاناتی که در ما ایجاد نشاط و جنب و جوش می کنن مثل رقص، بازی های هیجان انگیز و موقعیت های هیجان انگیز و تفریحات مربوطه که باعث آزار سایرین و آسیب به اموال عمومی نباشه و حقوق دیگران رو محترم بشمارد.
2 پسندیده
در دسترس 
یکم الان که توضیح دادید حس خفگی بهم دست داد 
اینکه چه چیزی را در دسترس بنامیم خودش جای چندین ساعت بحث داره. فکر میکنم جوانان امروزی دور دور با ماشین دَدی و کافه نشینی به همراه سیگار، مصرف محرک ها و مخدر ها، دورهمی های غیر متعارف برای اجتماع و … را در دسترس دارند به طوری که همه تجربه اش می کنند. (نه همه موارد را - منظورم موارد این چنینی است) اینها شاید هیجانات واقعی نباشند و پریدن با چتر از هواپیما خیلی مهیج تر باشد اما خب مفاهیم کمی تغییر کرده وارزش ها متفاوت شده اند
1 پسندیده
فکر کنم سئوال جزء آثار باستانی پادپرس به حساب میاد 
بحث مفید باشه، مشکلی نداره چندین ساعت، یا مثل همین سئوال چندین سال. این روش دررفتن رو باید کم‌کم ممنوع کنیم
این رو حتی در شهری مثل زنجان هم دیدم، اصلا درک نمیکنم یه نفر چه لذتی میبره وقتی یه خیابون رو صدبار میره و میاد. به قول شما چون هم ماشین مال دَدی هم خطراتش، فوق‌العاده خطرناک هم این کار رو انجام میدن.
3 پسندیده