این سوال عجیب و یا شایدم یه مقداری بد قیافه باشه، ولی چون یه تجربه جدید پشتشه میخوام مطرحش کنم.
در زمانهای قدیم که هنوز شلنگ‌های امروزی درون توالت‌های ما وجود نداشتند، مردم از آفتابه برای شستشو در توالت استفاده می‌کردند. شاید یه مقداری سخت بود ولی حداقلش این بود که کنترل مصرف آب در اختیار شخص بود و به طبعِ نیاز، حجم آب کنترل می‌شد. اما در حال حاضر با اومدن شیرهای دستشویی شخص بلافاصله با باز کردن شیر آب تا اخر کار با یه میزان ثابت جریان عمل شستشو رو انجام میده در حالی که شاید الزاما نیازی به اون نباشه. میشه با یه محاسبه سر انگشتی تو توالت، یه تخمین جالب از میزان آبی که بابت این حجم ثابت آب مصرفی که به هدر میره داشته باشیم.
تجربه شخصی
من تو آلمان برای خونه خودم شیر دستشویی در توالتم نصب کردم و بعد از گردش زیادی که تو فروشگاه های تاسیسات داشتم با شیرهایی که در زیر می بینید اشنا شدم. خوبی این شیرها اینکه محل کنترل آب در دست آدمه و شخص میتونه به طبع نیازش حجم آب مصرفی رو کنترل کنه، چیزی شبیه آفتابه‌ها. اینطوری میشه حداقل تا پونزده تا بیست درصد تو مصرف آب صرفه‌جویی کرد. چیکار میشه کرد تا این ایده تو ایران همه‌گیر بشه؟
