رشد از دیدگاه بیولوژیکی، دارای جنبه های جسمی و ذهنی هست. در مورد کودکان، رشد ذهنی و کنجکاوی ناشی از اون در حد بسیار بالائی قرار داره. انرژی لازم برای این کنجکاوی به طور طبیعی در کودکان تولید میشه و لازمه همزمان با هم این جنبه ها ارضا بشه.
اینکه تجربیات نامناسب برای سن در دسترس قرار میگیره که جز واضحترین مضرات تکنولوژی برای سنین رشد هست. تنوع ورودیهای ذهنی معمولا پائین هست و باعث تک جنبه ای شدن رشد میشه معمولا. عدم تطابق با دنیای واقعی در بسیاری از اطلاعاتی که از این طریق میرسه به کودک، وجود داره که خطرات خیلی زیادی میتونه داشته باشه.
سرعت کسب اطلاعات از این طریق بسیار بالاتر از حالت طبیعی هست و این باعث میشه دوره کودکی به سرعت تمام بشه در حالی که از جنبه های جسمی و اجتماعی، هنوز کودک به رشد کافی برای درگیر شدن در مسائل واقعی رو نداره. این باعث میشه آسیبهائی از نظر رشد وارد بشه که بعدا جبران ناپذیر هست، برای نمونه وارد شدن استرس و فشار عصبی که اختلالهای شدیدی در رشد جسمی وارد میکنه. خیلی از این مسائل رو میشه در نوجوانهای امروزی دید.
به نظرم حداقل تا قبل از نوجوانی نباید این وسایل به طور شخصی در اختیار کودک قرار بگیره. هرچند این مسائل باید در سطح اجتماعی نهادینه بشه وگرنه منع خانوادگی، فقط پنهانکاری را وارد رابطه کودک و والدین میکنه.