ممنون که حالم رو به این قشنگی پرسیدی 
و حس امیدِ درونم رو قلقلک کردی. بله، ملالی نیست و حال دلم عالی بود، با دیدن این موضوع عالی‌تر هم شد.
در این اوضاع روزگار، بیشتر از قبل کانالهای خبری رو بستم. گذاشتم تا بی‌خبر بمونم، نه برای بی اهمیتی اتفاقای دور و برم، برای اینکه هدف و رویایی دارم و مطمئنم رسیدن به این رویا معادل خیلی اتفاقای خوب در همین دور و بر خواهد بود. کاری که ازم برمیاد همینه که روی نقش و مسئولیت خودم تمرکز کنم. و تلاشم اینه که این کار رو به بهترین نحو پیش ببرم.
البته که هر چقد هم کانالهای خبری رو ببندم، باز هم تو همین جامعه در حال زندگی کردنم و سیگنالای خسته‌کننده از گوشه و کنار میاد. برای همین بیشتر از قبل روی برنامه‌هایی برای شاد بودن تمرکز کردم. تو این برنامه، اولویتم کاتالیزورهای امید و شادی هستن، کسانی مثل شما که با وجود شرایط اجتماعی-اقتصادی نامناسب، دست از امید برنداشتن.