زهرا یکی از همکارام یک مقاله نوشته درباره اینکه سفر میتونه کمک کنه برای استقلال زنان.
به نظرم سفر صرفا میتونه خانم‌ها رو بیشتر با جامعه یا حتی با توانایی خودشون آشنا کنه و استقلال در قدم بعدیش اتفاق می‌افته.
انقدر بحثمون چالشی شد که گفتیم بهترین مکان برای اینکه بفهمیم نظر اکثریت چیه؟ گفتم بحث رو تو پادپرس مطرحش کنم.
و ازتون بپرسیم به نظرتون سفر چقدر میتونه در استقلال زنان تاثیر داشته باشه؟
دختری رو دیدم که روز اول کوهنوردیش حتی بلد نبود بند کفش ببنده اما بعد 2 سال الان لیدر تیم کوهنوردیه. توی این دو سال توی زندگی واقعیش هم شده مثل یه لیدر که به همه کمک می کنه البته در درجه اول خودش قویتر و مستقل تر شده.
سفر می تونه به استقلال زن کمک کنه یا زنان مستقل می تونن به سفر برن!؟ 
چرا قیمه هارو میریزی تو ماستا؟!! هر زنی میتونی سفر بره. ولی سفرهای زیاد چیزی رو به زن یاد میده که شاید توی زندگی روزمره یاد نگیره و اون هم استقلال هست
واقعا این سواله؛ هر زنی می تونه سفر بره یا زنان مستقل می تونن سفر برن؟
توام بریز خوشمزه میشه! 
جمله درستی است. سفر میتونه به مستقل شدن زنان کمک کند. کامل تر از اون اینه که سفر به مستقل شدن هر کسی کمک میکنه. چیزی که دقیق تر میشه گفت این که سفر یک مجموعه کامل از فعالیت های گروهی است. من اگر بخوام قدمی را برای مستقل شدن بردارم باید نقشم را در یک گروه (حتی به کوچکی گروه سفر یا بزرگی جامعه) بشناسم. پس میشه گفت سفر به آدم کمک میکنه جایگاهش را تشخیص بده. من رهبر خوبیم؟ روحیه دهنده خوبیم؟ دوست دارم تجربه کنم؟ دوست دارم فقط به مقصد برسم؟ ایرادهای رفتاریم کجا است؟ به نظر من جواب این سوالات چیزی که باعث میشه یک نفر مستقل بشه.
چرا هر زنی نتونه بره سفر؟ بدترین اتفاقی که برای یه زن غیرمستقل ممکنه تو سفر بیفته چیه؟
پست بلاگ زهرا رو خوندم، و تا حد خوبی باهاش موافقم:
تو سفر اگه میخوای خوش بگذره لازمه لحظاتت رو هم مدیریت کنی و براش برنامه بچینی! و اگه حد اولیه‌ای از برنامه‌ریزی رو رعایت نکنی، به راحتی زمان و بودجه‌ت ممکنه تموم شه! همین باعث میشه مدیریت هزینه‌ها و نه گفتن یاد بگیری!
از نظر من خود سفر یه بهونه و یه ابزاره برای مستقل شدن. یعنی بدون سفر هم میتونی به استقلالی که میخوای برسی، ولی سفر همه چیز رو سرعت می‌بخشه:
موقع سفر دیگه تو محدوده‌ی آسایش همیشگیت نیستی. همه چی رنگ و بوی تازگی داره، فضای اطرافت، شکل و شمایل آدما، لهجه یا حتی زبونِ افراد، روحیاتشون، هزینه‌ها (حتی کرایه تاکسی!)، و … . هیچی دیگه از اون حساب و کتابای ذهنی همیشگی تبعیت نمیکنه! و در نتیجه مسیرهای عادت میشکنه. اینجاس که استقلال معنا پیدا میکنه:
دیگه نمی‌تونی بر اساس دانسته‌های همیشگیت تصمیم بگیری، لازمه خودت، نیازها و خواسته‌هات رو بشناسی و بتونی با توجه به شرایط جدید انتخاب کنی.
حتما کمک میکند. آزادی و برابری جنسیتی بیشترین سهم را در استقلال خانم ها دارند. برابری جنسیتی جواب خیلی از مشکلات ایران هم هست
تو شرایط جامعه ما خیلی عجیب نیست. اتفاقی که برای نیلوفر اردلان افتاد یک نمونه از دشواری‌های سفر برای خانم‌ها است.
هر دو تاش درسته! رابطه دو طرفه دارند. استقلال باعث میشه بخوای تنهایی بری سفر و اگه تنهایی بری سفر باعث میشه مستقل بشی.
کاملا با شما موافقم
ما در ایران زندگی میکنیم و زنان ایرانی محدودیتهای زیادی دارند
درسته که امروزه سفر رفتن زن چیز عجیب و غریبی نیست و خیلی بیشتر شده اما هنوز هم مردان زیادی هستند که اجازه ی بیرون رفتن در حد خرید یا دیدار اقوام رو به همسرشون نمیدن
خانم هایی که تابو شکنی می کنن و در یه جامعه تقریبا مرد سالار (البته این بیشتر در گذشته بوده و الان در حال کمرنگ شدن هست) به تنهایی سفرهای داخلی و خارجی رو با چالش های زیاد پشت سر میزارن، خیلی زود به موجودی کاملا مستقل تبدیل میشن.
خانمی که تنها سفر میکنه نه تنها یاد میگیره که استقلال مالی داشته باشه، بلکه میتونه از تنهایی خودش لذت بیشتری ببره. خوشبختانه تعداد این قبیل خانم ها در کشورمون در حال افزایش هست و این نوید روزهای بهتر رو برای زنان و دختران جامعه داره
به نظر من که خیلی کمک میکنه
مخصوصا سفرهای مجردی یا سفرهای تنهایی
وقتی که باید خودتون واسه خودتون برنامه ریزی کنید، چه مالی و چه زمانی
وقتی که خودتون ناچاریدکه غذا تهیه کنید
سفر واقعا کمک میکنه به قول لاله سرعت می بخشه به این جریان
