آیا لازمه یک کتاب حتمن کاربرد عملی داشته باشه؟

@Nima_Frohar اینجا یه مسئله جالب مطرح کرده، که به نظرم اومد تو بحث کتاب هم میتونه قابل توجه باشه.
از طرف دیگه مسئله ای رو مطرح کردم با این عنوان: تا حالا دیدین و یا شنیدین کسی از کتاب خوندن زده بشه؟

یه سری از کتابها داستان هستن و زاییده تصورات؛ خوراک تخیل و خیال پردازی.

خیلیای دیگه، زندگی نامه هستن. احساسات، عواطف، خاطرات و تجربیات مختلفی که احتمال رخ دادنشون حداقل واسه یه نفر دیگه، با خصوصیات متفاوت، نزدیک به 100 درصد بوده رو به تصویر کشیدن.
کتابایی با محتوای آموزشی هم کم نیستن: آموزش نقاشی، کامپیوتر، کدنویسی، نویسندگی، زبان‌های خارجی و…
به اینا کتابای علوم انسانی، تاریخی، موفقیت، علمی، پزشکی و … رو هم اضافه کنین.

در حالی که اگه صرفاً به دنبال عملگرایی کتاب باشیم اونوقت صرفاً باید کتابهای تاریخی و زندگی نامه نوشته و چاپ بشن. از طرف دیگه هم اگه به کاربردی و واقعی بودن مطالب توجهی نکنیم هم که دیگه بدتر، هرچیزی رو میتونیم به عنوان محتوا به خورد خودمون بدیم.

سوال: محتوای کتابهایی با دسته بندی های مختلف چقدر باید قابلیت پیاده شدن داشته باشن تا افراد رو دچار دلسردی نکنن؟
<img src="/uploads/default/original/2X/5/5587abd9171a5c768b93d4b88dc7cc1fa2f5c08e.jpg" width=“358” height="400"title=”محتوای کاربردی کتاب” alt=”محتوای کاربردی کتاب”>

1 پسندیده

متوجه منظور سوال از کتاب با کاربرد عملی و قرار دادن کتب تاریخی در این دسته نشدم. کتابهای کاربرد عملی به نظرم توتوریال ها هستن و کتب اموزشی. در حالی که کتب تاریخی سرگذشت و مستندسازی وقایعی هستند که برای افراد و ملت ها افتاده. بدون هیچ حق تصرفی در اتفاق برای اموزش مستقیم.

در پاسخ به سوال «ایا لازمه یه کتاب کاربرد عملی داشته باشه؟» باید بگم خیر، اکثر افراد کتابخوانی که میشناسم کتاب را برای سرگرمی میخوانند و نه به قصد مستقیم یادگیری یک فن. هر چند در بلندمدت این کتاب ها که به قصد تفریح مطالعه میشن، باعث یادگیری در افراد هم میشوند، حتی کتاب های تخیلی هم چیزهایی برای یادگیری دارند، به پرواز دراوردن و نامحدود کردن ذهن.