وجدان کاری از سالها قبل به گوشم خورده، مثلاً پدرم از کارخانه برمیگشت و میگفت همکارانش بسیار وقت هدر می‌دهند و کار نمیکنند، و خودش بسیار کاری بود و . . .
من هم فرزند همان پدر پرکار و کمال‌گرا، در سازمانی کار میکنم که معیارهای سنجش کم کاری و پرکاری یا بهتر بگم درستکاری اش را قبول ندارم، به من نیاموخته‌اند و بر من خوب نظارت نکرده‌اند و نمیکنند و با معیارهای خودم آنقدر کار هست برای انجام دادن که تمام شبانه روزم را پر کند و باز کاری بر زمین بماند!!!
حالا هم که کرونا آمده و نوع کار عوض شده ولی همچنان حد و مرزش معلوم نیست!
مثلا من امسال که فیلم کمتر میسازم و بیشتر پخش زنده در شاد داریم، وقت بیشتری برای خودم میماند ولی باز به خیلی از کارهایی که لازم است انجام بدهم نمیرسم . . . ارزشها و نظم شخصی هم مهم است اما باز حس میکنم باید چیزهایی باشد که من نمی دانم، و دیگران بلندند و انجام می‌دهند تا کارخوب و با کیفیت و به اندازه و به موقع انجام دهند . . .
خودم را گاهی با همکار پرکارم مقایسه میکنم و کمی عذاب وجدان میگیرم! باز میبینم او هم میگوید: که
نمیرسد!
- نمیرسیم مثلا بازخورد مناسب و به موقع به دانش‌آموزان بدهیم!
- خیلی خوب میشد با اولیا هم تا حدی مرتبط بودیم …
- بیشتر و بهتر پیگیر بچه‌‌های بی انگیزه می‌شدیم …
- فرصت تعامل و تبادل تجربه با همکاران در بستر مناسب خودش رو داشتیم
- مطالعه و جستجو کنیم برای بازدهی بیشتر
بر اساس توان و شرایط شخصی چطور کار کنیم که زیاده روی یا کم کاری نشود؟ و عذاب وجدان نگیریم؟
-
ساعات کاری تعیین شده توسط شرکتها و سازمان یک ایده خوب است و کمک کننده، ولی مثلا معلم‌ها که حتی در حالت غیر کرونا تعطیلاتشان بیشتر است، هم میشود با این ایده پیش بروند؟!
-
یا اگر می‌گویید بر اساس نیاز، نیاز مخاطب ما که تمامی ندارد!
-
نیاز شخصی؟؟؟ خب اینجا ممکن است گاهی آدم خودش را را فریب بدهد یا مقایسه نامناسب بکند!
چگونه بین میزان کار کیفی و زندگی سالم، تعادل رضایت بخشی ایجاد کنیم؟
راستی، از اینکه کار، آنقدر زیاد برای پدرم مهم بود هم راضی نیستم! چون از نیازهای دیگر خودش و خانواده باز میماند. من با پدرم فرق دارم، صفحاتی از کتاب در ستایش بطالت را که @yousef معرفی کرده بود را هم دیده‌ام . . .تازه یوسف تعبیر جالبی از وجدان و عذاب وجدان داره.
به نظرم بد نیست @Ali_Shakeri بیاد پای بحث؛ به خاطر این نوشته‌اش:
آیا حاضریم با بازدهی بالا و با وجدان کاری بالا کار کنیم؟ این هزینه سنگینی است که بعید می‌دانم تعداد زیادی از ایرانی‌ها (از جمله خودم) حاضر به پذیرفتنش باشند.
