این پرسش رو در ارتباط با موضوع زیر گذاشتم:
در دوره کارشناسی ارشد استادی داشتیم بینهایت سختگیر که میتونست خیلی هم دوست داشتنی باشه. روش تدریس ایشون اینجوری بود که سرکلاس و دربین بچه ها راه میرفت و با هیجان و صدای بلند درس رو توضیح میداد. با سوالهای مختلف دانشجوها رو درگیر میکرد و البته زمانهایی رو هم پای تخته کلاس به نوشتن روابط مختلف میپرداخت.
در همه این شرایط به دلیلی که من اسمش رو میذارم ابهت یا کاریزما در کنار دلسوزی تقریباْ همه حواسمون به درس بود و کمتر موقعیتی پیش میومد که جرات کنیم به گوشی سرک بکشیم.
کوچکترین خطا از طرف بچه ها(مثلا استفاده از گوشی) با عواقب شدیدی از طرف ایشون مواجه میشد. تا جایی که میتونست منجر به ترک تحصیل هم بشه.
ایشون بیشترین بازده آموزشی رو در میون اساتید دانشکده داشتن. بهترین دانشجوها سعی میکردن پروژه شون رو باهاش بردارن.
با استناد به این تجربه به نظر من منع کردن بچه ها از استفاده متفرقه از گوشی به نظرم کاملاٌ منطقی و امکان پذیره.
یکمی آدم فکر میکنه که این سوال ممکنه در مورد دوره های پایینتر از دانشگاه باشه