چرا استفاده از گوشی موبایل برای دانشجوها اینقدر مهمه که حتی سرکلاس درس هم بیخیالش نمیشن؟
برداشت خودم این بود که چون اساتید اولویت خودشون سر کلاس آموزش هست، از دانشجویان هم انتظار دارن که اولویتشون رو یادگیری و گوش دادن و مشارکت در مطالب مطرح شده بذارن، در حالی که اینطوری نیست و اغلب میبینن که بچه‌ها سرشون تو گوشیه و دلسرد میشن.
این اتفاق مخصوصاً در میون اساتید جوونتر که دوست دارن انرژی بیشتری صرف آموزش بچه‌ها کنن، زیاد رخ میده. جداً دلایلی که باعث میشه دانشجوها اینقدر از گوشی سرکلاس استفاده کنن چیه؟ ,و به نظرتون چجوری میشه از این مشکل به عنوان فرصتی برای بهتر شدن فرآیند آموزشی کلاسهای درس استفاده کرد؟
یک دلیل می تونه اعتیاد به موبایل (شبکه های انسانی مجازی، بازی های موبایل و …) باشه و یه دلیل دیگه کسل کننده بودن کلاس درس که باعث پرت شدن حواس می شه. هر دوی اینها هم به هم مربوط هستن و هر دو می تونن عامل همدیگه باشن.
مثلا من به فیسبوک معتاد بودم و یه موضوع جالبی که من در مورد خودم کشف کردم این بود: اوایل فکر می کردم که وقت گذروندن زیاد در فیسبوک باعث می شه خیلی وقت ها از کار یا هدفی که دارم عقب بمونم، یا اینکه فیسبوک حواسم رو پرت می کنه. اما بعد متوجه شدم که، وقتی اون کار سخته یا لذت بخش نیست، می خوام ازش فرار کنم و به اعتیادم پناه می برم. همینطور زمان هایی که استرس زیادی دارم بهش پناه می برم. در حالیکه که زمان هایی که حالم خوبه زیاد به فیسبوک سر نمی زنم و بیشتر به زندگی واقعی روزمره می پردازم.
حالا اینکه چرا اون کار (کلاس درس) برای شخصی کسل کننده است می تونه دلایل زیادی داشته باشه که فقط یک موردش کیفیت تدریس باشه. مثلا بی انگیزگی می تونه دلیل دیگه ای باشه.
فکر می کنم یه دلیل این تعجب کردن هم اختلاف نسل باشه نسل های قبلی گرچه موبایل و شبکه های اجتماعی هم دارن، اما اینقدر بهش وابسته نیستن که ما وابسته ایم.
ولی همونطور که گفتین، این فرهنگ (ضد فرهنگ) خیلی بدی است. باعث دلسرد شدن معلم می شه و کلا یه جور بی احترامیه. بطور کلی یکی از پایه های یک رابطه متقابل موثر، گوش کردن فعال است. یعنی طوری که حواس و تمرکز ما تا حد ممکن با گوینده باشه، چون اون هم داره وقت و انرژی مصرف می کنه. نشونه احترام متقابل اینه که آدم تا جایی که ممکنه حضور روحی و روانی هم داشته باشه. اگر کلاس مفید نیست (در صورت امکان) می تونه شرکت نکنه. اما کار کردن با موبایل این گوش کردن متقابل و در نتیجه، این احترام متقابل رو از بین می بره.
به دلیل اینکه حوصله درس رو ندارن یا شایدم استاد خوب توضیح نمیده
برای حل این مشکل میشه گوشی رو در جریان آموزش پیش آورد البته در کل من نظرم اینه که فضای دانشگاه و مدرسه خشکه و یک طرف یاد دهنده و یک طرف یادگیرنده است ، در حالی که ما باید مثل طبیعت باشیم هم یاد بگیریم هم یاد بدیم .
آب رودخانه اگر راکد بمونه تبدیل به مرداب میشه ولی وقتی جاری بشه با دریا یکی میشه
چون تنبل شدن و نمینویس و توجه شون همش شده به گوشی مثلا میگن :حالا بزار سیو کنیم وقتی رفتیم راحت تره و راحت میتونیم بنویسم و …از این قبیل حرفا
جز تنبلی چیز دیگه نیست بنظرم
کتابها هم سنگین و وزین و بی روحه اساتید هم میان درس رو میگن و میرن و خلاء این خمودی رو با گوشی پر میکنیم . البته نباید سوال رو اینطوری پرسید چون گوشی نیاز امروز ماست مثل اینکه بگیم چرا مردم سوار وسایل نقلیه میشن و چرا پیاده نمیرن .
نسل های قبلی گرچه موبایل و شبکه های اجتماعی هم دارن، اما اینقدر بهش وابسته نیستن که ما وابسته ایم.