احساسات ما به سرعت در حال پردازش هستند.
تحقیقات نشان می دهد که حتی اگر شخص سعی در کنترل احساسات خود داشته باشد، بیانگرهای کوچک رخ می‌دهند.
زیرا حالت های صورت، نمی‌توانند کاملا بصورت ارادی کنترل شوند. دو مرکز عصبی در مغز وجود دارد که حالت‌های صورت را به عهده می‌گیرند.
هنگامی که کسی در موقعیت شدید احساسی قرار می‌گیرد، به سرعت حالت‌های خاصی روی چهره اعمال می‌شود، اما شخص تلاش می‌کند تا احساسات خود را پنهان کند.
با این اوصاف مثلا اگر شخصی منزجر بشه یا بخنده حتی اگر فورا خودش رو پوکر یا به وضعیت دیگه ای نشون بده اون زمان حدودا یک ثانیه ای اون رو نشون میده .
ولی سوال اینجاست که اولا این تفسیر ریز حرکات چهره چقدر میتونه حقیقت رو به ما بگه و ثانیا آیا به تنهایی ملاکی بر سنجش رفتار غالب فرد میتونه باشه یا نه؟
2 پسندیده
بنظر من کسی‌که دائما در زندگی تجربه‌ی دروغ گفتن یا پنهان کردنِ احساساتش رو داشته،
میتونه بر حرکات صورتش مسلط باشه.
مثل یک قاتل یا دزد حرفه‌ای در هنگام بازجویی.
اما به طور معمول میشه از روی حرکات چهره، به حقیقت پی برد.
به طور مثال :
هنگام صحبت کردن، چشم به یک طرف متمایل میشه!
اگر به طرف راست (راستِ خودِ شخص) متمایل شد، یعنی داره در ذهنش چیزی رو می‌سازه یا به چیزهای جدید (که هنوز به وقوع نپیوسته) فکر می‌کنه.
اما اگر به طرف چپ متمایل شد، یعنی داره به چیزی که از قبل ساخته شده یا به کاری که در گذشته انجام شده، فکر می‌کنه.
بنابراین اگر شخص در پاسخ به سوالِ «دیشب شام چی خوردی؟»، چشمانش را به طرف راستِ خود بچرخاند، یعنی دروغ می‌گوید!! چون دارد به غذای جدیدی فکر می‌کند، نه غذایی که دیشب خورده است!
اما درصورتی که شخصی مستقیم در چشمانت نگاه کند،
یعنی یا به دنبالِ پاسخی برای سوالش می‌گردد، یا چون این موضوع را می‌داند، حقیقت را پنهان می‌کند!
کسی هم که مدام چشمانش را به راست و چپ می‌چرخاند، یعنی دودل است که آیا حقیقت را بگوید یا نه! و اگر این حالت ادامه پیدا کند، یعنی راست و دروغ را باهم مخلوط کرده است.
3 پسندیده
اون حدود یک ثانیه اصلا ارادی نیست ولی بعدش بله اگر حرفه ای باشه میتونه پنهان کنه ولی دروغگو بالأخره لو میره یا یه جا اشتباه میگه یا زبان بدنش یا رفتارش اونو لو میده.
2 پسندیده