بارها در ارائه ی پادپُرس به جمع سرمایه‌گذارها و صاحبین کسب و کار، با چنین سوالی روبرو شدم که
به نظرت بازار همفکری تو ایران چند نفره؟!
اصلا ایرانی ها اهل فکر کردن و به اشتراک گذاشتن این فکرا هستن آخه؟!
نهایتا چند نفر فارسی زبان رو میتونین به پادپُرس جذب کنین؟
ازتون کمک فکری میخوام تا بتونم دفعه‌ی بعد یه پاسخ جمعی بهشون نمایش بدم. چه شواهد، تجربه‌ها، دیدگاه، ایده، نقدی درباره‌ی قدرت فکر و خرد ایرانی‌ها به ذهنتون میرسه؟ مثبت و منفی هر دو کمک میکنه.
من کمی تجربه برخورد با این افراد رو دارم.
ببینید هر حرفی می زنند اگر نگیم 100% درسته باید قبول داشته باشیم درصد خیلی بالایش درسته چون اگر نبود چنین نمی گفتند.
تجربه اینا تو کارشون رو هم دستکم نگیریم.
جواب هر سه سوال کم هست و نه و کم.
پادپرس محیط شیکی داره و نماینده افراد کمی از جامعه است.شاید افراد کمی که قدرت تاثیر کمی دارند اگر خلاف این بود که وضعمون این نبود.
اگر پادپرس رو یک شخص در نظر بگیرم، این شخص پاهاش روی زمین جامعه ایرانی نیست تو هوا داره حرکت می کنه.
به این صاحبین کسب و کار باید مثال ارائه بدید، اگر مثالی ندارید یعنی تا حالا نتونستید.
اینها بیشترشون اصلا اهمیتی به داده ها و استدلال های علمی نمیدن مگر اینکه یکی از آشنایانشون بهشون چیزی بگه یعنی رابطه نه ضابطه.
آره منظورم همینه
اینها ترغیب میشن اگر مثلا خودشون بیان سراغ شما یا شما یک شرکت خیلی معروف باشید یا مثلا با واحد بازرگانی این شرکت ها آشنا باشید.
در کل می خوام بگم همه چیز برای اینها مهمه جز اونی که باید مهم باشه و حق هم دارند چون برای مردم هم همینطوره.
تا حدود زیادی با بازارهای سرمایه گذاری در ایران و نوع دید این افراد آشنایی دارم.
متاسفانه این جمع در ایران علاقه ای به ورود در سرمایه گذاری های پر ریسک ندارند. تمام توجهشون روی این هست که احتمال سود مالیشون از این سرمایه گذاری چقدر هست و به شما قول میدم که در هسته مرکزی یک درصد هم برای ارزش آفرینی ارزش قائل نیستند.
من بعد از حدود یک سال و اندی برخورد به این نتیجه رسیدم که اونها دنبال بزخری هستند و نه سرمایه گذاری
چند نفر باید باشه؟ اگر با مردم ایران در معبر، محل کار، مسیر حمل و نقل، مسافرت و… سر و کار داشته باشید متوجه میشید اکثریت مردم در اکثر موارد حرفی برای زدن دارند. چه صحیح و علمی و چه غیر صحیح و ساخته ذهن.
فرض میکنیم که این همه آدم با این همه نظرات مختلف 0.1% از جامعه ما باشن
از اونجایی که تقریبا نیمی از مردم ما به اینترنت دسترسی دارند با یک محاسبه سر انگشتی در همین نرخ عدد افرادی که تمایل به هم فکری و بیان نظراتشون دارند و به اینترنت هم دسترسی دارند معادل میشه با +40.000 نفر
از اونجایی که همه قرار نیست فکر کنند و به گوش برای شنیدن و دست برای عملی کردن هم نیاز داریم قطعا این آمار بسیار بیشتر از حد مورد نیاز کشور هست.
ایرانی ها انقدر علاقه به اشتراک گذاری دارند که میخوان هرچه سریعتر اینکار انجام بشه و به همین دلیل فرهنگ ما بیشتر شفاهی است تا کتبی. انتقال اطلاعات با سرعت بالاتر و حس دقیقتر اما جزئیات کمتر
از ریشه های وجود علاقه به تفکر در ایران میشه به موارد بسیاری استناد کرد. که یکیش وجود مذهب اسلام و این همه طلبه هست که کاری جز تفکر و انتقال تفکراتشون ندارند.
از طرفی ما مثلی داریم که “کافر همه را به کیش خود پندارد”
ادمی که اهل تفکر نیست و در مرکز سرمایه گذاری خودش هیچ نسخه مکتوبی از تحلیل تجربیات و فعالیت های سرمایه گذاریش نداره (عموما ندارند) همه رو مثل خودش میبینه در حالی که این فرد داره جامعه رو به سمت کمتر فکر کردن و فرصت طلب تر بودن حرکت میده
پادپرس اگر تنها 2000 کاربر فعال داشته باشه که در روز یکبار به اون سر بزنند و 50% این ترافیک حجم افراد ورودی از موتور های جست و جو باشه قطعا به رتبه زیر صد ایران میرسه.
2000 نفر زیاده! اگر یک فضای هم فکری برای پیش برد تحقیقات دانشگاهی یا مدرسه ای با اطلاع رسانی مناسب داشته باشیم بیشتر از این تعداد آدم جذب میشن
در ضمن کمیت پارامتر قطعی در تعیین کیفیت نیست. چون سایت ناسا از ده سایت برتر دنیا نیست میتونیم استناد کنیم که این سازمان تاثیر گذاری چندانی نداره! خیر، گوگل بدون ناسا نمیتونست نقشه داشته باشه
پاسخ به این سوال جای بحث بسیار دارد و تا حدودی حرف دل بنده نیز هست
اما!
این کلیت بیان شده یا آنچه از این به بعد بیان میشود دلیلی بر این نیست که پادپرس بهترین ابزار موجود برای هم فکری و هم آفرینی است
من در پادپرس یک ضعف پایه میبینم و اونهم بارگذاری این سرویس با اتکا بر خدمات دیسکورس هست
عدم نوآوری و شخصی سازی با ویژگی های فردی و اجتماعی مورد هدف و استفاده از یک بستر تکرار پذیر بمراتب مشکلیست بزرگتر از سوالات مطرح شده برای جذب سرمایه
