یادمه بچه که بودم، گه گاه دعوت نامه هایی کاغذی از طرف مدرسه بهمون داده میشد که درش پدر و مادرم به مراسم انجمن اولیا و مربیان دعوت میشدند و در این جلسات معلم ها فرصت تعامل با پدر و مادر بچه ها رو پیدا میکردن. این جلسه ها هر دو ماه یک بار برگزار میشد.
گه گاه هم بعضی شاگردها که کمی توجه بیشتری نیاز داشتن نامه هایی برای دعوت خصوصی تر پدر و مادرشون رو دریافت میکردن. جز این روش های ارتباطی دیگه ای بین والدین کودک و معلم ها در دسترس نبود.
الان به نظرم میرسه تکنولوژی میتونه کمک بالایی به چنین ارتباط هایی بکنه. مثلا پیج معلم ها در اینستاگرام، آی دی تلگرام معلم ها و یا موارد مشابه برای ارتباط بین والدین و معلم ها در دسترس هست. ولی این ابزارها چقدر استفاده میشن؟ این روزها معلم و والدین بچه ها ارتباط دارن؟ چقدر و چطور؟
در موضوع یادداشت‌های کوتاه من برای دومی‌ها مطرح شد:
دوست دارم بدونم معلم ها برای رفع چنین مشکلی (اماده نبودن دانش آموز به دلیل ضعف عملکرد پدر و مادرها) چه راهکارهایی در دسترس دارن؟