انتخابت تو زندگی کدومه: مبارزه و گرفتن جریان در دست یا حالت auto-pilot؟ چرا؟

از یه طرف این شعر تو گوشمه:

سخت میگیرد جهان بر مردمان سختکوش

و یاد آموزه های اسلک لاین میفتم که درش اگه بخوای با تعادل، مسیر طولانی رو طی کنی لازمه عضلاتت رو شل کنی و یه جورایی به کشِ زیر پات و نوساناتش بپیوندی (باهاشون مقابله نکنی)؛ در غیر این صورت سریع و محکم میخوری زمین.

تجربه اسلک لاین

از یه طرف دیگه اون صحنه از فارست گامپ تو ذهنمه که سرگرد دَن، طوفان و زندگی رو به مبارزه می‌طلبه.
و یا خیلی از انیمه‌های ژاپنی که بر اساس چنین مبارزه[1] ای ساخته شدن: فردی که با تلاش و پشتکارش مسیر رو باز میکنه و تسلیم خواست و نوسانات دنیا نمیشه.

فارست گامپ

تفسیرم از موقعیت اول اینه که فرد دست از مقابله با شرایط برمی‌داره و با توجه به شرایط موجود، بهترین مسیر رو برای پیش رفتن خودش پیدا میکنه: اگه هوا طوفانیه، من به دریا نمیرم و تو خشکی میگردم دنبال موقعیت‌های خوب.

و تفسیرم از موقعیت دوم اینه که فرد شرایط موجود رو تحت کنترل خودش درمیاره و اون رو تغییر میده: با اینکه هوا طوفانیه، من به دریا میرم و به دریا نشون میدم رئیس کیه!

انتخاب اصلی شما تو مسیر زندگی کدومه؟ چراییش رو میدونین؟


پ.ن. البته که در اسلک لاین سواری هم مبارزه‌ای نهفته: مبارزه برای طی کردن مسیری پرچالش و متفاوت. برای اینکه در این مبارزه پیروز شی، لازمه دست از کنترلِ همه چیز با هم برداری و تمرکزت رو بذاری روی کنترل ذهنت.

دنباله‌ی موضوع تو فیلم ماتریکس اگه جای نئو بودین قرص قرمز رو میخوردین یا قرص آبی ؟ چرا ؟


  1. battle ↩︎

4 پسندیده

ترکیبی از هر دو هستم ولی بیشتر سعی میکنم موقعیت خوب و جدید بسازم

3 پسندیده

من در حال پرواز روی حالت اتوپایلوت هستم و از این وضعیت راضیم و ناراحتیم زمانیه که با شرایط نامساعد جوی مواجه میشم و مجبورم برای مدتی حالت خودکار رو غیرفعال کنم و مبارزه کنم با شرایطی که مایل به وجودش نیستم. ممکنه به این دلیل هم باشه که از جنگیدن در نبردی که از پیش بازنده‌ام اجتناب میکنم. مثل برخی افراد نیستم که صرف جنگیدن براشون مهمه حتی اگه از پیش باخته باشند یا امید داشته باشند که لحظه آخر میشه ورق رو برگرداند. از اونجایی که میدان نبرد واقعا موجود رو خیلی نامتوازن می‌بینم ، تصمیم گرفتم همیشه روی حالت اتوپایلوت باشم و از این نداشتن تکانه‌های موقت لذت لازم رو ببرم.

2 پسندیده

خب خب خب لاله خانم!
دارم کم کم جریان کش 15 متری رو (اگر اشتباه نکنم همین قد بود) می فهمم…
من اگر چیزی رو واااااااااااقعا بخوام قطعا ترجیح میدم مبارزه کنم و بگیرمش. ولی اگر چیزی برام اهمیت جدی نداشته باشه میرم روی حالت خودکار و میگم هرچه پیش اید خوش آید!