اولین جنگهای گسترده تر از نزاعهای خانوادگی، آیا قبل از اختراعِ وسیلهی نزاع بوده یا بعدش؟
منظورم اون تیپ جنگهایی هست که آدما خودشون هم دقیقا دلیل حضور درش رو نمیدونن و فقط چون سنشون ایجاب میکنه درش حضور دارن.
سوال از چی ناشی میشه؟ شنیدم که یکی از دلیلهای وقوع جنگ، ایجاد بازاری برای فروش اسلحه است. از اون طرف احتمالا اول جنگ ها به وجود اومدن و بعد از سر نیاز کارخونه های اسلحه سازی ایجاد شدن. حالا اول مرغ بوده یا تخم مرغ؟!
فکر کنم اول اسلحه بوده که این اسلحه ها حاصل تلاش انسان برای بقا در طبیعت بوده (مثلا شکار) ولی بعد وقتی درمقابل هم نوعانمون احساس خطر کردیم ازش برای اویل جنگ ها که احتمالا خانوادگی بوده استفاده کردیم.
الان فک میکنم کارخونه های اسلحه سازی مسبب جنگ ها هستند، الان کارخونه های اسلحه سازی توی امریکا که اکثرا خصوصی ان خیلی لابی گرند توی دولت. مثلا به صورت غیر مستقیم جنگ به وجود میارن. داعش، طالبان، القاعده وجنگ ایران و عراق همه مثال هایی هستند از این قبیل
وقتی امریکا میاد کشورهای عربی و اونهارو از ایران میترسونه، اونهام میلیاردها دلار اسلحه و جنگنده میخرند، این وسط کارخانه ها سود میبرن، مثلا کره جنوبی و شمالی اختلاف داشته باشن به نفعه چون کلی اسلحه میفروشن کره جنوبی از ترس کره شمالی
اما زمان های خیلی دور به نظر اول جنگ بوده بعد سلاح
فکر میکنم بدون اسلحه هم جنگ خواهد بود. حیوانها برای تثبیت قلمرو یا پیدا کردن جفت مناسب با هم میجنگند اما جنگهایشان به اندازه انسانها مرگبار نیست. اسلحه مثل یک کاتالیزور است که وقوع جنگ را تشدید میکند. بنابراین فکر میکنم اول جنگ بوده و بعد اسلحه (حتی سنگ و چوب هم از نظر من اسلحه است) پدید آمده است.
من با خوندن عنوان سوال به یه چیز فکر کردم
بعد متن سوال یه قضیه دیگه بود و پرسش انتهایی هم متفاوت بود از دو تا مورد اول.
من عنوان سوال رو که دیدم صحنه هایی از فیلم “۲۰۰۱ یک ادیسه فضایی” به ذهنم اومد که هربار که می بینم فکر می کنم آدما تو همچین درجاتی که بودن و اثری از خیلی از ویژگی های تمدن توشون نبوده دست به سلاح بردن.
حالا هم که دیگه در زمانه ما تجارت و سود اقتصادی هست و ایجاد بازار استفاده به طرق مختلف و مکان ها و آدمای مستعدی مثل خاورمیانه…
با @Ali_Shakeri موافقم که بدون سلاح هم جنگ بین انسانها باقی خواهد ماند.
فقط با حرکت تکاملی شکلگیری اجتماعات ، ابعاد و تعدد جنگها گستردهتر شده. یک زمانی نفر به نفر بود تا اینکه خانواده ، قوم ، قبیله و نهایتا کشور شکل گرفت در نتیجه از نبردهای دهها نفری به نبردهای میلیون نفری رسیدیم.
سلاح نقش کاتالیزور رو داره. بدین علت که مشکل و خلاء ضعف فیزیکی رو پوشش داد. دیگه لازم نبود برای پیروزی در یک نبرد ، از رقیب تنومندتر و قویتر باشیم. امروزه یک کودک 13-14 ساله میتواند با همین سلاحها یک مرد تنومند را در میان جنگ نابود کند.
اما بازار اسلحه تا دورنمای بلندمدت همچنان جز 3باز پُرسود دنیا خواهد بود.
از یک طرف مفاهیمی که هزاران سال پیش شکل گرفته ، تحت عنوان قبیله و ملیت ، باعث میشود هرساله کشورها بر بودجه نظامی خود بیفزایند و سلاح بیشتری بخرند تا به اصطلاح از سرزمین مادری در مقابل دیگران دفاع کنند.
دوم اینکه با اینکه میزان جنگها کاهش یافته اما درگیریهای کوچک و محدود همچنان پابرجاست و این درگیریها سلاحهای سبک و نه چندان پیچیدهای میخواهد (مثل کلاشینکوف) در نتیجه تولید انبوه و با هزینه کم همچنان پابرجاست.
مسائل بلندمدتی مثل احتمال گسترش آزادی حمل سلاح ، حرکت از دولت_کشوری به سمت دولت_شهری و … بر میزان تقاضای اسلحه میافزاید.