خب مثالی بزنید ببینید این قوانین چگونه میتواند بازدارنده باشد.
مثلا فرض کنید ارتش ایالات متحده در اقیانوس اطلس جنوبی یک فروند هواپیمای مسافربری کشور آنگولا را با 200 مسافر منهدم میکند. کشور آنگولا به شورای امنیت سازمان ملل متحد شکایت میکند و خواستار نشستی فوری است. همچنین از ایالات متحده به دیوان دادگستری بین‌المللی لاهه شکایت میکند.
به نظر شما آیا شورای امنیت سازمان ملل متحد ، ایالات متحده را به جنایت ضدبشری محکوم میکند؟ ایضا دیوان دادگستری لاهه میتواند مکانیسمی برای جلوگیری از چنین اقدامی توسط امریکا اجرایی کند؟
حال تواضع را مدنظر قرار میدهیم.
به نظر شما آیا تواضع میتواند جلوی اقدام بعدی دولت امریکا را بگیرد؟ آیا تضمینی وجود دارد که اقدام بعدی «فشار حداکثری» بمباران نیروگاه اتمی بوشهر ، بمباران پالایشگاه ستاره خلیج فارس یا ترور یک فرمانده (یا رئیس جمهور و سیاستمدار) ایرانی نباشد؟
به نظر شما اصولا چه تضمینی وجود داره آقای دونالد ترامپ دنبال جنگ با ایران نباشد. (اینجوری بگیم بهتره چه تضمینی وجود داره که مایک پمپئو ، مارک اسپر ، جینا هسپل و تیم جنگ طلب نئوکانها با هدایت معنوی امثال جان بولتون به دنبال قدرتنمایی و احتمالا جنگی دیگر نباشد.)
این سوال رو میشه در ادامه سوالات قبلی پرسید که قانون جامعه جهانی چگونه میتواند از تکرار ترورها و یا حتی حمله امریکا به ایران جلوگیری کند. حمله‌ای که هویداست نئوکانهای محافظه‌کار ، کمپانی‌های نفتی و تسلیحاتی ، حکومت عربستان و لابی یهود به دنبال آن است؟
با تمام موارد که آقا @realTirdad گفتند موافقم.
به نظرم خیلی منطقی و اصولی از موضع خودشون دفاع کردند.
تواضع توی شرایط فعلی از نظر من معنیش ترس و تایید تمامی اقدامات آمریکا توی خاورمیانه است.
درست هیچ ملتی خواستار جنگ نیست، که حقیقا جنگ چیزی مرگ یه عده بیگناه نیست،چرا که هیچ رئیس جمهوری توی جنگ نخواهد مرد.
توییت دیروز ترامپ مشخص میکنه که اگه الان تواضع کنیم اون برنامه ریزی خودش رو انجام داده.
مجلس عراق رای به خروج نیروهای آمریکایی داده، فرمانده ارشد نیروهای آمریکایی هم طی یه نامه ار رئیس جمهور ترامپ خواسته که اجازه برگشتن نیروهای خودش رو به آمریکا بده، حالا واکنش ترامپ:
اگه عراق نیروهای آمریکا رو اخراج کنه مورد تحریم آمریکا قرار خواهد گرفت و باید خسارت ناشی از تاسیس پایگاه های پیشرفته آمریکایی رو هم پرداخت کنه.
اگه نیروهای نظامی آمریکا بخوان برگردن،تمامی پشتیبانی های مالی و دولتی از سربازان سلب خواهد شد و اونا هم مجبور به پرداخت غرامت به دولت و هم چنین بیکاری اون ها خواهد شد.
و در ادامه این واکنش ها ۲ فروند بمب افکن سی۵۲ رو توی اقیانوس هند در فاصله ۳۷۵۰ کیلومتری ایران قرار داده که اول از دسترس موشک های دور برد ایران خارج باشه و هم اینکه ترس از اقدامات ترور رو کاملا داره نشون میده.
با این تفاسیر تواضع یعنی نابودی ایران و خاورمیانه.
نابودی ایران هم نابودی عراق،افغانستان، سوریه،لبنان،یمن خواهد بود.
سعی میکنم به تدریج دلیل نظرم رو بنویسم ولی فعلا به شکل خلاصه:
به عنوان یک سرباز ایران (جدا از وظیفه، دفاع از وطن در برابر خطرات، قدردانی‌ی فراتر از معمول میخواد و من به شخصه قدردان زحماتشون هستم. نیازی هم به لقب برای القای این قدردانی نمی‌بینم)، ایشون در ماموریت برای دفع خطر از کشور کشته شدن. تحلیل وقایع نشون میده که هم مقامات داخلی و هم شخص ایشون میدونستن که حضور در جایی که رقبای نظامی به شکلی کاملا نامعمول در حال آماده‌باش هستن، بسیار پرریسک خواهد بود (اتفاقهای سفارت آمریکا و حضور نیروهای تفنگدار دریای آمریکا در بغداد).
ابهامات زیادی در مسئله از هر دو طرف وجود داره که به جای خودش میتونیم بهش بپردازیم ولی حرفم اینه که هدف حضور و فعالیت یک نظامی بلندپایه در زمان غیرجنگ، دفع خطر از ممکلت بوده و هست. بنابراین انتقامی که باعث بشه که تمام تلاشهای این فرد و بقیه برباد بره و مملکت در خطری مهیب قرار بگیره بسیار نامعقول خواهد بود. این تحلیل که ترامپ بعد از انتخاب حتما با ایران جنگ خواهد کرد صرفا یک احتمال هست نه قطعیت. با این احتمال خطرناک اقدام پیشگیرانه به معنی شروع یک جنگ نیست بلکه خیلی ساده‌تر، تثبیت نسبی وضعیت داخلی و آمادگی برای خطر میتونه باشه. ایران توان نظامی محدودتری از آمریکا داره، این یک واقعیت هست. جنگ در کنار کشور ما اتفاق خواهد افتاد و توان درگیری آمریکا در این جنگ رو نداریم، این یک واقعیت هست. ما باید به احترام یک مقام بلندپایه نظامی واکنش مناسبی انجام بدیم، این یک انتخاب هست از بین گزینه‌های مناسب.
استراتژی‌های خیلی زیادی وجود داره که میتونه ضربه‌های مهلکتری به اعتبار شخص ترامپ وارد کنه ولی واقعا تجربه تاریخی نشون میده که جنگ در آستانه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، بزرگترین لطف به اون هست.
درسته ولی اتفاق اخیر در تاریخ 40ساله تنش ایران و امریکا بی‌سابقه و بی‌محابا بود. تقریبا طرفین از خطوط قرمزی که در گذشته وجود داشت و سعی میکردند تنشها (کنش و واکنش‌ها) در همان محدوده باشد فراتر رفته‌اند. یکی از علل قوی فروکش کردن تنشها این است که طرفین خطوط قرمز خود را بازنویسی کنند که چون برضد منافع ایران است ، پذیرش حملات آینده امریکا به شخصیتهای نظامی و اماکن نظامی ایران در خارج از کشور ، پس فروکش کردن تنش در همین نقطه دور از انتظار است.
چون ایران احساس میکند منافع ملی‌اش با خطر جدی مواجه شده است به احتمال قوی دنبال یک پاسخ متقابل است البته یک پاسخ مقطعی و البته خسارت بار.
البته جنگی با هزینه کم. زیرا بالا بودن افزایش هزینه‌های مالی و انسانی وضعیت را معکوس میکند. به همین دلیل جورج بوش در سال 2003 و اوایل جنگ محبوب شد اما هزینه‌ها باعث شد با چهره‌ای منفور 2008 کاخ سفید را ترک کند.
به همین دلیل احتمالا واکنش ایران به گونه‌ای است که اولا هزینه‌ساز باشد دوما این پیام را منتقل کند که ایران میتوانست هزینه سنگین‌تری تحمیل کند. نمایش دادن هزینه‌ساز بودن عبور از خطوط قرمز.
در قسمت دوم این نظری که گفتم ، به موضوع همین سوال فکر می‌کردم. داشتن نگرش چندبُعدی و دیدن ابعاد مختلف یک رویداد در حد توانایی ، کاری سخت است زیرا گاهی با ابعاد متضادی مواجه میشویم به سختی میتوانیم بین آنان اجماعی ایجاد کنیم و آنان را ترکیب کنیم.
همین رویداد یکی از این رویدادهای چندبعدی با ابعادی متضاد است. اتفاقی که جنگ و صلح را باهم دارد و باید این دو را ترکیب کرد! زیرا بهترین راه ترکیب این دوست! جنگید در عین حفظ صلح که نجنگیدن خود میتواند عاملی بالقوه شود برای تهدید صلح. به همین علت جواب تنها ماندن در صلح و کاری نکردن نیست. همزمان جواب در صرفا جنگیدن هم نیست. باید صلح را در میدان یک نبرد برقرار کرد! حال چگونه؟ حتی تبیین چنین وضعی هم ساده نیست و پیچیدگی‌های خاصی دارد.
من فکر نمیکنم هیچ کسی موافق انفعال باشه. ولی محدود کردن گزینه‌ها به جنگ یا انفعال میتونه بسیار خطرناک باشه. میشه گزینه‌هایی بسیار قویتر برای سیاست آمریکا رو هدف گرفت: اقتصاد. چطور؟ کمی نیاز به ایده‌پردازی داره و شاید نیاز به خرد جمعی و مدیریتی، چیزی شبیه به همون پیشنهادی که لاله میده.
فکر نمیکنم طرح های میان مدت یا بلندمدت مورد نظر باشه از نظر روانی هم خاصیتی نداره. البته من نمیدونم منظور مثلا طرحهای اقتصادی چی میتونه باشه. مثلا تبدیل شدن به یک قدرت اقتصادی ؟
از میان طرح های کوتاه مدت یکیش نظامی است. از نگاه اقتصادی هم میشه چنین طرحهایی داشت مثل افزایش کنترل عبور و مرور تنگه هرمز یا طرحهای فناوری محور مثل گسترش دانش هستهای ، یا در بعد نظامی ساخت سلاح هستهای یا در بعد دیپلماتیک خروج از معاهده npt و … خیلی گزینه هست اما گزینه‌های میان مدت و بلندمدت (در صورت جدیت در انجام انتقام) مدنظر نخواهد بود.
ورای اینکه باید در نظر بگیریم ضربه وارد شده نظامی است و حتی تبدیل شدن به ابرقدرت اقتصادی عالم تا افق 2030 یا 2050 هیچگاه به معنای جبران نخواهد بود ؛ باید اینم درنظر بگیریم چه شخصی مورد حمله قرار گرفته و جایگاه این شخص در حاکمیت کجا بوده و چقدر اهمیت داشته. به قول لیندسی گراهام سناتور جمهوریخواه ما «نفر دوم» در تهران را هدف قرار دادیم پس احتمالا ایران واکنش نشان خواهد داد.
لاله در جریان جزییات هست ولی فکر میکنم از نظر تکنیکی برای ما ممکن نیست چون از سیستم دیسکورس استفاده میکنم، حداقل باید هاست بیرون باشه. الان بخشی از کارها روی سرور داخلی هست. به هر حال فکر نمیکنم در وضعیت آینده بودن روی سرور داخلی مزیتی باشه! به نظرتون امکاناتی از این نظر در امان میمونن؟
خب بازی شروع که شده بود به نیمه رسید. 1 - 1 . حالا بازی رو طرف مقابل شروع میکنه. دو حالت هست.
1- زدیم ، زدی کافیه (دنیا هم کمک میکنه تا تموم بشه)
2- زدیم ، زدی ، زدیم ، زدی ، زدیم ، زدی و … جنگ نامحدود ، چیزی که فعلا طرفین حتی در جواب چرایی حمله ، جلوگیری از آن را عامل اساسی معرفی میکردند.
ببینیم تا چه پیش آید زین پس. که از دو مورد فوق به نظر نمیاد خارج باشه.
عدم واکنش (یا عدم توانایی) پدافند ضدموشکی عین الاسد تقریبا مهمترین نکته این واقعه است. پایگاهی که آماده باش کامل بوده و معمولا مقر حفاظتی سران امریکا محسوب میشده. علتش به کدام حالت میتونه مربوط بشه؟
مسئله اینه که ما و مسئولان ما، راه ساده یعنی راه نظامی رو انتخاب کردیم! در حالی که برد اصلی در راه های بلندمدت هست که اتفاقا خیلی هم دشواره و نیاز به خردورزی و تفکر سیستمی داره، و به نظر تو ایران یافت نمیشه، یا اگه میشه کمه.
فکر کنم اگه به عنوان سوال توجه کنیم خیلی زودتر به نتیجه می رسیم.
صرفا اگر شما یک مقام تاثیر گذار بودید ….
به نظرم طراح سوال چالش اصلیش نظر شخصی هر فرد بود،وگر نه تحلیل مسائل فعلی خیلی سخته که بخوایم تصمیم درست رو بگیریم.
به هر حال امروز اولین پاسخ داده شد.
حرکت بعدی به عهده ی آمریکاست.
خوشبختانه فعلا مسیری منجر به جنگ اتفاق نیوفتاده. ولی سئوال آخر نشون میده که احتمال وجود یک پلن بزرگ برای مصالحه در پشت این اتفاقها بسیار بالا رفته.
من قبل از این بیشتر طرفدار این مطلب بودم که آمریکا اساسا اطلاعی نداشته که قاسم سلیمانی مهمان اون گروه بوده و بعدا فهمیده و البته وانمود شده که کل داستان برای همین بوده (نکات زیادی وجود داره که این رو تقویت میکنه مهمترینش اینکه اساسا این فرد در پوشش امنیتی سفر نمیکرد و به نوعی هدف قرار نگرفتنش جز قراردادهای نانوشته بین ایران و آمریکا بود).
همانطور که قابل پیشبینی بود طرفین به جنگ نامحدود در کل غرب آسیا فکر نمیکنند زیرا نمیتوانند هزینه‌های آن را محاسبه کنند. پس به صورت مشخص روند کاهش تنش را در پیش گرفتند.
به نظر من در کوتاه‌مدت بعید است اما در میان‌مدت احتمال تنش‌زدایی بالاست.
به نظرم میشه این سوال رو هم پرسید: فرض کنید کسی مدام شما را کتک می‌زند و کسی نیست که به شما کمک کند. آیا بسته به زور طرف مقابل از ترس واکنش بدتر تسلیم می‌شوید و هیچ کاری نمی‌کنید؟
البته نمیگم که مقایسه دقیقی هست و به سایر استدلالها هم فکر کردم. از جمله این:
به نظرم یکی از نکات که باید بهش توجه بشه اینه که هدف طرف مقابل چی هست. اگر هدف فقط حذف فیزیکی یک شخص بود مسئولیت اون رو علنا به عهده نمی‌گرفتند. به نظرم هدف اونا اثبات ضعف طرف مقابل در دفاع از خودش و اثبات ضعف اراده و کاهش روحیه طرف مقابل و متحدانش هست و عدم واکنش این هدف رو کاملا برآورده میکنه (واکنش ضعیف هم همین اثر رو در سطح کمتر داره). نباید اجازه داده بشه که این سابقه ایجاد بشه که دشمن بدون هزینه علیه ما اقدام نظامی بکنه که اگر این اتفاق بیفته اون وقت هر موقع دلش بخواد این کار رو میکنه و دیگه هیچ امنیتی وجود نخواهد داشت.
به نظرم اگر به ترور اخیر هم واکنش جدی نشون ندهند و عده‌ای بگویند ترامپ آخر دوره‌ای همین رو میخواد و عده‌ای هم بعد از آمدن بایدن بگویند بایدن تازه‌کار است به او مهلت دهیم باید مکررا شاهد این اتفاقات باشیم. اما اگر اسراییل را (یا حداقل سازمان مشابه آن را) موشک‌باران کنند دشمن درس می‌گیرد.
من فکر میکنم تا زمانی که برای قدرتمندترین و بانفوذترین کشور جهان “گنده‌گویی” می‌کنیم و شاخ‌شونه می‌کشیم, در حالی که در گندآبِ تعفُن‌زای حاصله داریم دست و پا می‌زنیم, باید شاهد حقارت‌های بیشتری هم باشیم.
مغز‌های کوچکِ زنگ‌زده‌ای که درون جمجمه‌ی سیاستمداران ماست, احتمالا درک نخواهد کرد که در ۴۰ سال آینده, ده‌ها فخری‌زاده, سلیمانی و روشن هم از دست میدیم همونطور که قبلا دادیم.
البته همینکه بجای عمل, با حرف و تهدیدهای دوزاری قضیه رو به زعم خودشون “جمع” می‌کنن جای شُکر داره وگرنه انتقامِ خون شهید فخری‌زاده ممکنه به نسل‌کشی داخلی منجر بشه! به هرحال ازدیاد دکمه‌ها و استرس اپراتور, درصد #خطای_انسانی رو بالا می‌بره.
با حرف و لینکی که @lolmol منتشر کرد موافقم.
باید آلمانی بازی و ژاپنی بازی در بیاریم, سرمونو بندازیم پایین, کمی “باشه چشم” بگیم و در کوتاه‌مدت زخم‌ها رو بانداژ, در میان‌مدت جون تازه و در بلندمدت قد و قواره‌ای علم کنیم.
البته قطعا که میتونیم به متحدینِ قدرتمندمون مثل سوریه, یمن و ونزوئلا تکیه کنیم. حتی وفاداری روسیه‌ی برادر خیلی موثره اما معادلات کاملا به ضرر ماست و هرگونه جَوگیری, ممکنه مستقیما موجودیت نظام رو تهدید کنه.
پس به مانند گذشته با سیل تهدید و محکومیت‌های پی‌درپی, قضیه می‌خوابه تا ما همون اندک شانسِ حرف حساب زدن با بایدن رو تو چنگمون داشته باشیم.
در مورد اون لینک عصرایران یعنی اگر اونها ترور نکنن ما لازم نیست مشکلات اقتصادی رو حل کنیم؟ مشکلات اقتصادی و فساد در کشور زیاده ولی مسائل امنیتی هم سر جای خودش هست. همین قدرتمندترین قول داده بود که ما اگه واکنش نشون بدیم ۵۲ نقطه از جمله نقاط فرهنگی رو بزنه و نزد.
در مورد ژاپن برید بخونید. در سال ۲۰۰۹ آقای یوکیو هاتویاما با وعده برچیدن پایگاه‌های نظامی آمریکا از ژاپن در انتخابات نخست‌وزیری پیروز شد. یک سال بعد استعفا داد و گفت من این وعده رو دادم اما نمی‌توانم پس استعفا میدم. سالی نیست که مردم ژاپن به خصوص اوکینیوا به خاطر زیر گرفتن مردم یا تجاوز جنسی توسط سربازان آمریکایی تظاهرات نکنند.
این رو هم در نظر بگیرید که آلمان و ژاپن به کشورهای زیادی از جمله روسیه که اوایل متحدشون بودن حمله کردن و در اون شرایط شکست خوردند. سوریه و یمن و ونزوئلا سالهاست دارن در برابر کشورهایی که میخواستن چند هفته‌ای شکستشون بدن مقاومت می‌کنن و مسلما قدرتمند هستن.
این تصور که ترامپ دیوانه بود و بایدن عاقله میاد و به برجام برمیگرده اشتباهه. اگر اراده سیاسی برای عمل به برجام در آمریکا وجود داشت تو همون زمان ترامپ خارج نمیشدن.
صد در صد
وقتی دشمن یک ضربه کاری وارد میکند دو راه پیش رو هست یا باید تسلیم شوید یا ضربه همسنگ وارد کنید
البته ضربه ای که ایران زد همسنگ نبود ولی عاقلانه بود
ایران بیشتر دنبال خروج آمریکا از منطقه با کمترین هزینه است . نه جنگ
و اقدام ایران آمریکا را تحقیر کرد
این سردار دلاور ایران بارها آرزوی شهادت کرده بود در فیلمی که درباره شهید سرافراز و دوستو یار قدیمی اش احمد کاظمی هست بارها با اشک ریختن آرزوی شهادت و پیوستن به دوست خود میکند
اصلا اینطور نیست که ایران نمیتواند در دوردستها آمریکا را تهدید کند فیلم شهید تهرانی مقدم هست که در آنزمان میگوید ما هیچ محدودیتی در برد موشکهایمان نداریم ولی فعلا صلاح نیست اعلام کنیم.
الان که با این موتور جدید موشکی که رونمایی شد تواناییمان بیشنر هم شده
شما تحقیق کردید تا ببینید دلیل اینکه سردار رو ترور کردند، چی بود؟
اگر تحقیق صورت گرفته ممنون میشم به اشتراک بذارید، و اگر نه بنظرم فعلاً احتیاطن، به هدیه کریسمس بیندیشیم، تا اینکه دلیل این اقدام روشن بشه. اونوقت به راحتی میشه قضاوت کرد.
