اینجوری به قضیه نگاه کنید: «دانشگاه محلی برای کسب مهارت هست نه پیگیری علاقه‌ها»
من ۱۸ سالگی فیزیک را انتخاب کردم چون فکر می‌کردم دانشگاه محلی برای رسیدگی به علاقه‌ها است که کاملا برعکس بود. همان سال اول همه دانشجوهایی که با این نگاه آمده بودند دل زده شدند. اما الان می‌بینم که می‌توانستم یک مهندس مکانیک یا برق باشم و در اوقات فراغتم با خواندن نظریه‌های فیزیک خوشحال باشم.
شما اگر دندانپزشک شوید می‌توانید فقط ۴ ساعت در روز کار کنید و بقیه وقت‌تان را صرف چیزهایی کنید که به آن‌ها علاقه دارید. اما بعید می‌دانم اگر روانشناس شوید بتوانید پاره وقت کار کنید و از نظر مالی تامین باشید.