من تجربه ی استفاده از فیسبوک و اینستاگرام رو به عنوان شبکه های اجتماعی همه گیر داشتم.
به جرات میتونم بگم کلی از تاثیرات مثبت تو زندگیم و علاقه مندی هام از فیسبوک و محتوای غنی شده ش شکل گرفت. چیزی که اصلا در اینستاگرام برام اتفاق نیفتاد. درسته که برخی واقعا استفاده های خوبی از اینستا میکنن و مطالب ارزشمندی رو به اشتراک میگذارن ولی غالبا اینستا رو یه شبکه پر زرق و برق و رنگ و لعاب دیدم که فقط دنبال جلب توجهه… خیلی کمتر محتوای واقعا ارزشمند اونجا میدیدم و البته خب اونجا یک شبکه مبتنی بر عکسه! نه شبکه مبتنی بر دانش! پس خیلی هم نمیشه ازش انتظار داشت.
به شخصه از هیچکدوم استفاده نمیکنم و دوسشون ندارم دیگه. یجایی از خودم پرسیدم بالا پایین کردن تصویرای رنگی و متفاوت از زندگیای بقیه چقدر تو زندگیم اثر داره؟ و جوابی براش نداشتم. یک شبکه ی فان تبدیل شده بود به یک عادت! و عادتای ما زندگی ما رو میسازه!
الان آگاهانه انتخاب میکنم که پادپرس عادتم باشه چون بین اونهمه سوالای زیاد و بعضی وقت ها کم ستاره! که ربات جان بازیابی میکنه؛ هرروز یه چیزی هست که یاد بگیرم یا یه چیزی هست که بهش فکر نکردم یا دوست دارم بدونم بقیه درباره ش چی فکر میکنن. اینجا درباره ادما فکر میکنم . درباره سبک زندگیشون. نحوه فکر کردنشون. تحلیل کردنشون.
چیزی که توی اینستاگرام ممکن بود فقط به مارک دوربینشون و جنس لباساشون و مکانای عکاسیشون ختم شه!
طرفدارتم پادپرس از اون مدلای پر و پا قرصش. 