سلام
کاملا وضعیت شما رو می‌فهمم. اگرچه دوران‌هایی در زندگی دیگه به ما برنمی‌گردن، اما فکر می‌کنم شما هنوز دوران اصلی زندگی (که در اون نقش تعیین کننده دارید) رو از دست ندادید. پس جایی برای نگرانی و افسوس خوردن نیست.
تغییر مسیر در زندگی
من تجربه تغییرات اساسی در زندگی رو دارم و با اطمینان می‌تونم بگم نگران این مسئله نباشید:
چرا که شما نهایتا چند سالی رو صرف یادگیری تخصصی کرده‌اید. اما هنوز ده‌ها سال دیگه پیش رو دارید که حداقل می‌تونید اون رو به شکل دیگه‌ای سپری کنید. من بنایی که ساختش حدود ۱۳ سال طول کشیده بود رو خراب کردم و وقتی الان به خرابه‌هاش نگاه می‌کنم به هیچ وجه فکر نمی‌کنم که ۱۳ سال عمرم هدر رفته. بلکه فکر می‌کنم که به اندازه ۱۳ سال تجربه و دانشی دارم که غیر مستقیم در مسیر زندگی‌ام به کارم میاد. به علاوه چیزی رو تخریب کردم که به هر حال فرو می‌ریخت و من هم زیر آوارش می‌ماندم.
درباره آینده روشن
من آینده نسل جوان ایران رو خیلی روشن میبینم. نه به خاطر برنامه‌ریزی درستی که مسئولان برای ما داشته‌اند. اتفاقا برعکس به خاطر بحران جمعیتی که آن‌ها ایجادش کرده‌اند. به همین دلیل فکر می‌کنم هر جوانی که این تهدید را مانند یک فرصت ببیند و برای آن برنامه‌ریزی کند، آینده بسیار روشنی خواهد داشت.
من بر عکس شما کلی فرصت میبینم. فقط توصیه می‌کنم بعد از دفاع به جای این که سریع خودتون رو وارد مسیر جدیدی کنید به خودتون و ذهنتون استراحت بدید. بعد از بین مسیرهای موجود بهترینش رو انتخاب کنید.