تیتر سوال و محتوای سوال تحت تاثیر مطلبی به همین عنوان در سایت دیپلماسی ایرانی است.
خیلی ساده، هزینه‌های سنگینی در مورد داشتن انرژی هسته‌ای پرداخت میکنیم. در مقابل توسط غرب (در مواقعی با حمایت شرق) تحریم شده و سالهاست که هزینه تحریمهایی به بهانه هسته‌ای را می پردازیم. خواستار مذاکره‌ای که به دنبال آن این مراکز را تعطیل یا تعلیق کند هم نیستیم.
حال بهتر نیست با تحمل یک دوره فشار ، مجهز و مسلح به تسلیحات اتمی شویم؟
اگر رهبران کشور داشتن تسلیحات اتمی را برای کشور لازم می دانند این تصمیم را اتخاذ کنند و با همکاری مردم یک دوره دیگر از فشار را تحمل و به این هدف نائل شوند. داشتن تسلیحات اتمی حتما امنیت کشور را در این منطقه از خطرات خارجی حفظ خواهد کرد.
اگر رهبران کشور بر نتیجه تصمیم داشتن تسلیحات اتمی مطمئن نیستند این بازی نابود کننده “موش و گربه” را با جهان و مردمِ تسلیم این کشور، کنار گذاشته و مذاکرات بین المللی را همچون شش سال پیش سازمان دهند. اینکه اقداماتی به لغو برخی از تحریم ها منجر شود و دوباره جامعه و اقتصاد شرطی شود هیچ منفعتی برای کشور ندارد.
این هزینه برای داشتن استقلال است نه برای انرژی هسته ای
اینکار با فلسفه وجودی انقلاب ما سازگاری ندارد و دشمنان هم میخواهند ما را به این سمت بکشند تا بگویند از اول هم قصد ما همین بوده
برعکس دیگران ما با گفتگو و مذاکرات و تعهد موافقیم من از همین جا اعلام میکنم ما حتی در زمینه موشکی هم اماده مذاکره هستیم منتها زمانش نرسیده هر وقت ما در زمینه موشکی از همه بالاتر بودیم از موضع قدرت حاضریم امتیاز بگیریم و از قدرت موشکی مان استفاده نکنیم.
ولی نه اکنون که در مذاکرات تصمیم به جلوگیری از پیشرفتمان دارند.
حتی یک درصد هم اینطور نیست اتفاقا دشمن هم همین را میخواهد.
حالا مگر آن معاهده ننگین چکار کرد فقط شش سال ما رو عقب انداخت دیگران هم که به تعهداتشون عمل نکردن جالب اینجاست که برای بازگشتشون شرط هم میگذارند. طرفو تو ده راه نمی دادند سراغ خونه کدخدا رو میگرفت اگه ما موضع قوی داشتیم باید برای بازگشتشون غرامت هم بگیریم.
اصلا باید برجام به تاریخ پیوسته انگاشته شود و برنامه ریزی جدید برای اقتصاد کشور دیده شود
این استقلال در این جمله یعنی چه؟ برای کی هست، یا بهتر بپرسم کی مستقل میشه و از چه کسی/چیزی مستقل میشه؟ اصلا تو دنیای امروز که همه کارها به شکل تیمی و گروهی پیش میره، آیا مستقل بودن از باقی دنیا خوبه؟!
مثلا الان آمریکا کشور مستقلی حساب میشه؟ هند چطور؟ سوییس چی؟ کره شمالی چی؟
یعنی کشور سوییس وقتی در مسئله‌ای به مشکل برمیخوره از کشور آلمان کمک نمی‌گیره؟ از امریکا چطور؟
به نظرم تو لیست چهار کشور بالا، کره شمالی مستقل‌ترین کشور هست، که البته وابستگی‌ش به روسیه باید بررسی بشه!
ما دوست و متحد نیاز داریم، نه استقلال. ما باید مذاکره کردن و تعامل برد-برد یاد بگیریم، نه اینکه خودمون رو به یه وسیله وحشی مجهز کنیم که بتونیم بقیه کشورا رو بترسونیم.
اصلا بمب اتم داشته باشیم که چی و برای چی؟
بمب اتم که برای دفاع نیست، برای حمله است. آيا میخوایم بمب داشته باشیم که به بقیه کشورا حمله کنیم؟ بمب میخوایم داشته باشیم که مقابله به مثل کنیم؟ آیا دلیل پیشرفت ژاپن اینه که بعد اینکه مردمانش رو با بمب اتم کشتن، اومد و بمب متقابلی شلیک کرد؟
نفرمایید لطفا. موضعِ قوی با موضعِ خشن خیلی فرق میکنه. موضع قوی یعنی ما طوری باشیم که سایر کشورها به ما نیاز داشته باشن. نه اینکه سایر کشورها از اینکه ماشه رو بکشیم بترسن! مثلا اگه ما بمب اتم داشته باشیم امریکا دیگه تو مذاکره میاد غرامت میده؟!
مذاکره جای داد و ستد امتیازات هست، اگه بمب داشته باشیم چطور قراره مذاکرات بهتر و قراردادهای قوی‌تری ببندیم؟ ایا قراره بریم سر میز مذاکره بگیم «اگه تحریم ها رو برندارین، رو سر مردمتون بمب می‌فرستیم؟!»
به نظر شما برجام و اتفاقات رخ داده پس از آن تعامل برد-برد است؟
ما امتیازاتی دادیم و تحقیقات و صنعت هسته‌ای خود را محدود کردیم تا اقدامات خصمانه‌ای که در دکترین نظامی خود آمریکا مصداق جنگ اقتصادی است متوقف شود. آقای ظریف (که من هم از طرفدارانش بودم) همیشه می‌گوید که برجام تعامل برد-برد است اما خود نیز می‌داند که این کار باج دادن بوده است.
آیا اونها به یک تعامل برد-برد راضی هستن؟ به همین برجام پایبند بودند؟ چه تضمینی هست به توافق بعدی که به دست میاد پایبند باشند؟
به شما قول می‌دهم حتی اگر بر فرض محال ایران امتیازاتی هم در زمینه موشکی و قدرت منطقه‌ای بدهد، مدتی بعد دولت آمریکا برای به دست آوردن توافقی بهتر با درخواست‌های جدید تحریمها را دوباره اعمال میکند. باج دادن مجدد صحه‌گذاری میکند که سیاست اعمال تحریم کار میکند و این منجر به اعمال بیشتر این سیاست میشود. تا موقعی که تمام خواسته‌های آمریکا به ما دیکته شود.
استقلال به معنی عدم تعامل با بقیه نیست به این معنیه که خودمون بتونیم سیاستهای خودمون رو انتخاب کنیم بر اساس منافع خودمون. اصلا هم با کار گروهی و تیمی منافات نداره تا موقعی که همه اعضا به منافع همدیگر احترام بگذارند.
پس بفرمایید ارتش و سپاه رو هم تعطیل کنیم. اونها هم برای ترساندن متجاوز از عواقب تجاوز هستند. خودتون رو گول نزنید. در تمام طول تاریخ هر جا ضعیفی بوده متجاوزی هم بوده. ترس از عواقب همیشه یکی از پارامترهای مهم هر محاسبه نظامی هست.
اگر ژاپن بمب اتم داشت آمریکا هیچ وقت انداختن بمب اتم رو ژاپن را امتحان نمی‌کرد که ژاپن بخواهد اقدام متقابل کند. آیا سابقه داشته که آمریکا یا هر کشور دارای سلاح هسته‌ای مستقیما به جنگ یک کشور دیگر دارای سلاح هسته‌ای برود؟
تعریف شما از برای حمله و برای دفاع چیست؟ با هر چیزی به جز زره و سپر می‌توان حمله کرد حتی با شمشیر و تفنگ. دفاعی یا تهاجمی بودن تابع هدف و شرایط استفاده است نه نوع سلاح.
در جنگ چالدران ما مغلوب شدیم چون با زره و سپر و شمشیر در برابر تفنگ دفاع می‌کردیم.
نه. اونا که تحریمها رو بر نمی‌دارن پس چرا ما خودمون رو از سلاحی که مانع تجاوز میشه محروم کنیم؟ بگذریم از این که این تحریمها مصداق جنگ اقتصادی هستند.
اگر یک کشور نیرو و تجهیزات نظامی و سلاح هسته‌ای به مقدار کافی در اختیار داشته باشه به جای تهدید به جنگ، نهایتا سر محدود کردن دوطرفه یه سری سلاح با اون مذاکره میشه مثل معاهده استارت.
بمب اتم فقط برای حمله به شهرها نیست. بمب اتم با قدرت‌های مختلفی ساخته میشه و مثلا اگر یک ناو هواپیمابر اقدام به حمله کنه میشه از یه بمب اتم تاکتیکال برای نابود کردن اون و سایر ناوهای اسکورتش استفاده کرد. موشک‌های ضدماهواره آمریکا هم کلاهک اتمی دارند.
در مورد ژاپن و پیشرفت اون، به نظرم استقلال نداره چون رییس دولت نمی‌توانه خواسته اکثریت جامعه رو عملی کنه:
جالبه بدانید تا قبل از شکست چالدران، صفویان استفاده از تفنگ رو بزدلانه و ناجوانمردانه می‌دانستند. آیا باید تاریخ تکرار بشه که درس بگیریم؟
یعنی تصمیم در داخل گرفته میشود.
تمام معنی و مفهوم انقلاب برای این بود که ما خودمان برای خودمان تصمیم بگیریم .قدیم ترها تصمیمات را در خارج برایمان میگرفتن و یه شاه چمدان بسته و بلیط هواپیما گرفته آماده به فرار داشتیم که تا اوضاع کیشمیشی میشد سر از اروپا و آمریکا در می آورد و آنجا به تعطیلات ناخواسته ادامه میداد تا اینجا برایش فراهم شود.
اینها نظم جهانی را پذیرفتن یعنی آمریکا بعنوان سر گروه آلفا حمله میکنه و بقیه گروه هم سهم خودشون رو میبرن
تنها کشور مستقل تو دنیا ایران است به اعتراف دوست و دشمن
ما با همه دنیا دوست هستیم و تعامل برد_-برد هم شعار کسانی هست که الان خودشون فهمیدن چه اشتباهی کردن.
فراموش نکنین که دور تا دور ایران را پایگاههای نظامی آمریکا محاصره کرده تا اگر بتواند ایران را اشغال کند و در این شرایط شعارهای قشنگ بکار نمیاد فقط چی؟ همونی که میدونی شرایط یرایر
اصالتا انقلاب ایران با هر کشور اشغال کننده ای در تضاد است بین دو دشمن هم تعامل برد-برد معنی نداره
ایران از نظر اخلاقی تعهد داره با متعدیان عالم مبارزه کنه اول اسرائیل و بعد نوبت آمریکاست که کشور سرخپوستان رو اشغال کرده
در این مورد من هم با شما موافقم که بمب اتمی کاربردی نداره ولی یه نکته خیلی مهمه
اینکه ما بمب اتم نمیخوایم نه چون اونا میگن
تقریبا روزی نیست که سران آمریکا و اسرائیل نگن ما به ایران اجازه نمی دیم بمب اتمی داشته باشد در صورتی که میدانند ایران از آنها اجازه نمی گیرد فقط میخواهند به این وسیله خودشان را تخلیه کنند و ایران را مجبور کنند به حاشیه بره ولی خوشبختانه سپاهیان گارد جاویدان کارشونو بلدن
این جمله طلاییه. بذارید شکست موضعی چالدران رو فراموش کنیم و کمی گسترده تر به تاریخ نگاه کنیم. البته من تو حوزه تاریخ تسلط فکری کافی ندارم، و سوالم رو می‌پرسم و سایر دوستان با مطالعه کافی، امیرعلی یا آرمان یا یوسف یا …، میتونن راهنمایی کنن:
وقتی تاریخ ایران و حتی جهان رو مرور میکنیم، واقعا اون چیزی که منبع قدرت و توسعه‌ی یه کشور هست تعداد و مدل سلاح‌هایی هست که در اختیار داره؟
و یا یه کشور اول به لحاظ فکری-مدیریتی-اقتصادی توسعه پیدا میکنه و قوی میشه، بعد روی توسعه ی منابع نظامیش هم کار میکنه؟
پاسخ به باقی بحث رو تو حاشیه زیر نوشتم، چون به نظرم مهم‌ترین سوال الان اینه که آیا سلاح قوی‌تر باعث توسعه است یا صرفا یه حاشیه برای دور ماندن از اصل؟
ادامه گفتگو
نه نیست. برای همین اونقدر باید برجام رخ بده، اونقدر باید در زمینه تعامل شکست بخوریم، تا تعامل برد-برد رو یاد بگیریم. تعامل برد-برد رو نمیتونیم با «تعامل نکردن» یاد بگیریم. میتونیم؟
حاشیه: راستی چرا ما دو تا نهاد نظامی داریم؟ از چی یا کی می‌ترسیدیم که دومی رو به وجود آوردیم؟! و راستی چرا هر کسب و کاری تو مملکت بزرگ میشه ردپای وابستگی به یکی از این نهادهای نظامی دیده میشه؟ چرا دوستان به من میگن «تو هیچ وقت نمیتونی تو ایران یه استارتاپ خیلی موفق در حد آپ و اسنپ و … داشته باشی، مگه اینکه به فلان نهاد نظامی باج بدی و وابسته به خودشون باشی؟»
وجود یه نهاد نظامی قوی برای دفاع از مملکت لازمه. البته نهادی که تمرکزش روی کار خودش هست و هی تو کارهای مختلف دخالت نمیکنه. ولی بمب اتم برای دفاع نیست، برای حمله است.
اصلا آیا بعد از بمباران هیروشیما سابقه ی استفاده از بمب اتمی در جنگ بین کشورها وجود داشته؟! آیا دلیلش به نظرتون اینه که تمام کشورهای دنیا بمب اتم دارن؟
وقتی کسی به شما حمله میکنه، شما میتونین از فنون مختلف برای دفاع از خودتون دربرابر اون حمله استفاده کنین، این میشه دفاع. اگه دفاع شما قوی باشه، طرف دیگه جرات نمیکنه بهتون دست‌درازی کنه. یا اینکه میتونین بعد از دریافت حمله ی طرف، به خواهر-برادرش حمله ی متقابل کنین. دومی دیگه اسمش دفاع نیست. و به هیچ وجه مانع کاهش تلفات شما و یا توقف حمله‌های طرف مقابلتون نمیشه. دومی نشان از قدرت شما نداره، صرفا سبعیت شما رو نشون میده،
البته ممکنه بگید خب طرف مقابل هم وحشی بود که حمله کرد. آره، بود. ولی آیا اگه مخاطب اَه است، من هم اَه باشم؟! یعنی من هویت مستقل ندارم و هر کاری میکنم وابسته به انتخاب طرف مقابله؟ پس اون استقلال کجا رفت؟
۱. اونا تحریما رو برنمیدارن، چون ما نمیخوایم! چون به نفعمونه. البته نه به نفع من و شما و هشتاد درصد مردم مملکت؛ به نفع همون ۱۰-۲۰ درصدی که سالهاست از تحریما نون خوردن.
۲. بمب اتمی مانع تجاوز نمیشه، خودش عامل تجاوزه. به همون دلیلی که بالا گفتم. شما با بمب اتم نمیتونین نیروهای دشمن رو که به سرزمینتون تجاوز کردن، بیرون کنین. بلکه با بمب اتم میتونین مردمان دوردستی رو سلاخی کنین. البته مگه اینکه بخواید موقع بیرون کردن متجاوزین، مردم خودتون رو فدا کنین. در اون صورت استفاده از سلاح هسته‌ای بر سرِ مردمان خودمون هیچ ایرادی نداره!
بهم بگید پیش بینی میکنید خرابی های این بمب اتم فرضی چقدر هست؟
و بهم بگید یه بچه ی عصبانی که حتی به اون قدرت و بلوغی نرسیده که بتونه یه تعامل برد-برد رو پیش ببره، چقدر احتمال داره وقتی از یه موقعیتی زورش گرفت، از سلاح مخربی که داره، برای تخلیه خودش استفاده نکنه؟
ناراحت شدم، پس ما این همه بدبختی رو داریم تحمل میکنیم به خاطر عدم تواضع یه سری آدمِ نابالغ که به ضعف خودشون آگاه نبودن و می‌خواستن به زور چیزی رو به دست بیارن؟!
دلیل اینکه ما هنوز هم نمیتونیم خودمون برای خودمون تصمیمِ درست بگیریم و به کشورهایی مثل چین یا روسیه وابسته هستیم، اینه که کلا تو مدیریت و تصمیم‌گیری ضعیفیم. کاش به جای اقدامات اشتباه، افراد رو برای یادگیری مهارت‌های نرم به کشورهای مختلف می‌فرستادیم و مسیر رشد تدریجی رو انتخاب می‌کردیم.
ممنون فقط به نظرم نمیرسه «ما نمیخوایم!» هر قدمی که تصمیم‌گیران ایران برمیدارن نشون دهنده این هست که یه کشور نظامی و خشن میخوان، نه یه کشور توانمندِ اهل مذاکره.
اگر به تاریخ اهمیت بدهیم باید توجه کنیم:
همزمان با برنامه هسته ای ایران برنامه چند کشور با اهمیت بود عراق که اشغال شد و همه دانشمندان هسته ایش ترور شد کره شمالی که برنامه هسته ایش کامل شد و بعد با تلاشهای دیپلماتیک و بازی های سیاسی همه را کنار گذاشت و وقتی فهمید باید یکطرفه ضرر کنه دو باره فعالیت هایش را شروع کرد والان تا مرز بمب هیدروژنی پیش رفته و لیبی که گرفتار شعارهای قشنگ شد و هنوز از تبعات تعامل برد-برد بیرون نیامده
بله دقیقا
وقتی که نیروهای ویژه آمریکایی به پاناما حمله کردن و رهبر پاناما را بازداشت کردن هیچ کشوری نتوانست حتی سوال کند چرا؟
نظم جهانی اینطوری که پنج کشور و در راسشون آمریکای جنایتکار مشغول چپاول منابع همه کشورها هستند و آنها تعیین میکنند چه کشوری چی باید داشته باشه
کره شمالی فقط با یک کشور مرز زمینی داره مجبور وابسته بشه
ولی ایران با 15 کشور مرز داره و نمی توانند ایران را محدود کنند ایران سواحل زیادی دارد و میتواند اقتصادی غیر وابسته داشته باشد
اگر حرف شما درست باشه الان باید اقتصاد اول جهان آلمان و ژاپن باشند نه آمریکا ولی آمریکا به آلمان و ژاپن به چشم بازنده نگاه میکند و بعد از انگلیس و فرانسه و حتی کانادا
اینطوری هزینه زیاد و افسردگی نصیب ملت میشه
زندگی در دنیای امروز هزینه داره مخصوصا اگر تو کشوری زندگی کنی که میخواد تو این آشفته بازار جهانی برای خودش آزاد و مستقل زندگی کنه.
قدرت مولفه‌های مختلفی داره: قدرت نظامی، اقتصادی، علمی، تکنولوژیکی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی. سلاح یکی از پارامترهای قدرت نظامی و به تبع اون قدرت یک کشور هست. در عصر برنز، عصر آهن، و عصر تفنگ نمونه‌های زیادی از تغییر شگرف توازن قدرت به خاطر سلاح وجود دارد.
سلاح منبع توسعه نیست اما توسعه فقط با وجود امنیت ممکن است. قدرت نظامی (که به خیلی چیزها مثل سلاح، نیروی انسانی، استراتژی و تاکتیک، جغرافیا و … وابسته است) امنیت می‌آورد و تثبیت‌کننده توسعه است.
اول باید امنیت برقرار شود (در نبود امنیت هیچ چیز نمی‌توان ساخت) بعد قدرت نظامی همزمان با اقتصاد و سایر چیزها توسعه داده شود وگرنه آنها که قدرت نظامی دارند می‌آیند و هرچه دارید هرچه ساخته‌اید به تاراج می‌برند (حتی خودتان را به بردگی می‌برند). یک کشور در طول تاریخ مثال بزنید که توسعه قدرت نظامی رو به آینده و بعد از توسعه اقتصادی موکول کرده باشه و موفق شده باشه. دقت کنید که کشورهایی مثل آلمان و ژاپن مدتها تحت اشغال آمریکا بودن، قانون اساسی اونا نوشته دولتهای اشغالگره، همین الان هم هزاران سرباز آمریکایی به همراه سلاح‌های اتمی آمریکا اونجا حضور دارن و به اصطلاح خودشون زیر چتر هسته‌ای آمریکا قرار دارند. بنابراین نوعی مستعمره مدرن یا حداقل تحت‌الحمایه آمریکا به حساب میان. اخیرا هم آلمان از بایدن برای متوقف کردن روند خروج سربازان آمریکایی از آلمان، تشکر کرد.
بر اساس تخمین سال ۱۹۹۱ CIA در جنگ تحمیلی ۵۰ هزار ایرانی توسط سلاح‌های شیمیایی کشته و مجروح شدند. این تخمین احتمالا دست پایین هست چون اثر برخی عوامل شیمیایی سالها بعد بروز میکنه. بر اساس اسناد از طبقه‌بندی خارج شده CIA آمریکا با علم کامل به این که عراق از تسلیحات شیمیایی استفاده خواهد کرد عکس‌های ماهواره‌ای تحرکات نیروهای ما و موقعیت ضدهوایی‌های ما را به عراق داد:
وقتی که صدام بزرگترین حمله شیمیایی به غیرنظامیان در طول تاریخ را در حلبچه انجام داد، آمریکا با وجودی که اطلاعات حملات شیمیایی تقریبا هر روزه صدام را داشت مسئولیت حمله را به گردن ایران انداخت.
دولت ریگان درباره کمک به حملات شیمیایی عراق اظهار میکند هر اقدامی برای جلوگیری از شکست عراق لازم و قانونی بوده است. جالب است که دو دهه بعد که کارشان با صدام تمام شده بود، دونالد رامسفلد و سایر مقامات دولت بوش در توجیه حمله به عراق از استفاده صدام از تسلیحات شیمیایی علیه مردم عراق می‌گفتند. مردمی که یک دهه داشتند تحریمهای آمریکایی را هم تحمل می‌کردند و حملاتی که پیش از این می‌گفتند توسط ایران بوده یا لازم و قانونی بوده. آیا تعاملات بین‌المللی و عضویت در معاهدات مختلف و شورای امنیت سازمان ملل متحد توانست جلوی حملات شیمیایی صدام را بگیرد؟ اگر دفاع نظامی ما از خودمان نبود صدام تا گرفتن تمام ایران همه اینها را تکرار میکرد.
حالا ما با چه کسی مذاکره و گفتگو کنیم؟ آنها که برای زدن هواپیمای مسافری ما مدال می‌دهند؟ اصلا برای چه و چه سودی دارد؟ ایران باید اول آن قدر قوی باشد تا آنها حاضر شوند با آن تعامل برد-برد بکنند. اگر قدرت نظامی ایران نبود همین امروز هم به صدام دیگری کمک می‌کردند تا از سلاح‌های کشتار جمعی علیه ما استفاده کند.
مذاکره و گفتگو خوب است اما مذاکره و گفتگو به معنای واقعی کلمه نه آن چیزی که در ادبیات سیاسی غرب است. در ادبیات سیاسی آنها مذاکره و گفتگو یعنی دادن امتیاز به آنها و مهم نیست چقدر با هم حرف بزنید تا زمانی که امتیازی نداده‌اید، مذاکره نکرده‌اید.
ادامه گفتگو
ما تعامل برد-برد رو بلدیم طرف مقابل خواهان چنین تعاملی نیست.
سوالی که باید بپرسید اینه که بعد از هیروشیما و ناگازاکی چند کشور مورد حمله یا اشغال قرار گرفتند و از بین اونها چندتا سلاح هسته‌ای داشتند چندتا نداشتند.
فرضی نیست و وجود داره. مثلا قدرت انفجار کلاهک هسته‌ای W54 آمریکا معادل ۱۰ تن TNT هست. قدرت انفجار قوی‌ترین بمب غیرهسته‌ای آمریکا GBU-43/B MOAB معادل ۱۱ تن TNT هست. آمریکا در جنگ سرد حتی خمپاره‌های هسته‌ای Davy Crockett با قدرت ۱۰ تا ۲۰ تن TNT ساخته بود که از فاصله ۲ تا ۴ کیلومتری شلیک می‌شدند.
اونا قبل از حمله محاسبه سود و زیان میکنند که آیا سود گرفتن کل ایران و منابع اون به ضرر ویرانی کامل چند شهر مهم خودشون می‌ارزه یا نه و بر این اساس هیچ حمله‌ای صورت نمی‌گیره. اگر صلح می‌خواهید باید برای جنگ آماده باشید. احتمالا این حرفم رو نپذیرید ولی هر کس بازدارندگی نظامی ایجاد میکنه هم به مردم خودش و هم به مردم کشور دشمنش خدمت کرده و سایه جنگ رو از سر هر دو ملت برداشته.
اونا تحریمها رو بردارن ببینیم کی جلوشون رو میگیره.
علاوه براین که گفتم بمبهای اتمی هست که با ۲۳ کیلو وزن کار ۱۰ تن TNT رو انجام میده و در دفاع هم قابل استفاده است، مساله اینه که اگر طرف مقابل هزینه سنگین تجاوزش رو بدونه این کار رو انجام نمیده.
ما اگر نظامی شدیم یکی از دلایلش تهدیدات متعدد همین غربی‌هاست، تجاوز مکرر به ایران و اشغال اون از زمان جنگ جهانی هست، کمک به صدام برای نابود کردن ما هست. حالا ما که فقط در برابر صدام و تروریست‌های دست پرورده اونا در عراق و سوریه مقاومت کردیم خشنیم و آمریکایی که به ویتنام و کامبوج و افغانستان و عراق و سوریه و لیبی و … حمله کرده اهل مذاکره؟
بحث خوبی شکل گرفت .
من مخالف بمب اتم هستم چون غیر انسانیه ! آثارش تا مدت ها باقی میمونه. میدونم که بعضیها میگن هر چی دشمنت داشت داشته باش تا بازدارندگی ایجاد کنه ولی اولا پس از جنگ جهانی دوم این سلاح در هیچ جنگی استفاده نشد و فقط در نمایش قدرت جنگ سرد اون هم بطور پنهان توسط روسیه و آمریکا به نمایش گذاشته شد. در ثانی ما باید قوی باشیم
و از لحاظ نظامی نیرومند و مجهز به قوی ترین سلاح ها اونم نه برای حمله فقط برای بازدارندگی ! ولی بمب اتم و شیمیایی نه فقط برای ایران بلکه برای هر کشوری باید ممنوع بشه
و ثالثا ؛ کشتن غیر نظامیان با سلاحی که میتونه خیلی چیزهای دیگه رو تحت الشعاع قرار بده نه اخلاقی است و نه مشروع.
باید به هدف نگاه کرد. هدف جمهوری اسلامی ایران پیاده سازی اسلام و نابودی اسرائیل و جنگ با یک سری از قدرت هاست. خب این در تضاد با اهداف آمریکا و 5+1 هست . توجه کنید حتی اگر تهدیدی از سوی آمریکا و اروپا نبود ایران به تقابل با کشورهایی چون اسرائیل ادامه می داد و در زمینه فکری باز هم آمریکا و چند کشور اروپایی را دشمن میخواند.
سران کشور ما از انرژی هسته ای فقط و فقطو فقط بمب آن رو میخوان که دم دقه کشورارو تهدید کنن.
آخه مگه ایران مشکل انرژی داره؟؟؟؟
چین در آستانه ساخت خورشید مصنوعیه که از همجوشی هسته ای انرژی مورد نیازش رو تامین کنه.
ما هنوز میخوام که بمب داشته باشیم.
اصلا ما جنبه چهار تا موشک تاریخ مصرف گذشته چینی و روسی رو نداریم و هی این و اون رو تهدید میکنیم.
بیایم و بمب داشته باشیم.
بقیه داستانا همه مغلطه است.
شرکت کردن در همچین بحث هایی به شعور آدم توهین میشه
خیلی چیزهای دیگر هم هست. جنگ کلا چیز خوبی نیست. محاصره یمن و تحریمهای علیه ما هم غیرانسانیه.
اگر بتونید جنگ رو هم کلا ممنوع کنید عالیه اما متاسفانه هیچ کدوم از اینا هیچ وقت روی نمیده.
نامشروع و غیراخلاقی بودن کشتن غیرنظامیان تابع نوع سلاح نیست ذاتیه.
دقیقا همین که استفاده نشده دلیلی بر بازدارندگی اونه. کشورهایی که سلاح اتمی دارند در دکترین نظامیشون تعریف کردند که اگر موجودیت ما یا یکپارچگی سرزمینی ما تهدید بشه یا از سلاح کشتار جمعی علیه ما استفاده بشه، با این سلاح‌ها پاسخ میدیم. چون هیچ وقت این تهدیدها متوجه اونا نشده، اونا هم از این سلاح‌ها استفاده نکردند. این که این سلاح‌ها بازدارنده هستند کاملا بدیهیه.
صرف نظر از این که هدف ایران واقعا اینهایی که میگید هست یا نیست، اصولا نه بد بودن ایران میتواند دلیلی بر خوب بودن آمریکا باشد نه بد بودن آمریکا میتواند دلیلی بر خوب بودن ایران باشد. قبل از این که اصلا جمهوری اسلامی به وجود بیاد، آمریکا بعد از تست سلاح اتمی بر روی ژاپن، علیه کره شمالی و ویتنام از سلاح‌های بیولوژیک استفاده کرد. اساسا چرا آمریکا از هزاران کیلومتر دورتر باید به جنگ کشورهایی که راه و رسم کمونیستی را به درست یا غلط برای خود انتخاب کرده‌اند بیاید و از سلاح کشتار جمعی علیه آنها استفاده کند؟ تا ثابت کند سرمایه‌داری برتر از کمونیسم است؟
به نظر من یکی از مهم‌ترین عواملی که زمینه بروز جنگ رو فراهم میکنه عدم توازن قواست و با توجه به این که آمریکا و اسراییل سلاح‌های هسته‌ای دارند، مسلح شدن ایران به این سلاح‌ها توازن قدرت بهتری ایجاد میکنه.
پی‌نوشت ۱: همین که علیه چین و شوروی از سلاح کشتار جمعی استفاده نشده و مثل کره شمالی و ویتنام به آنها حمله نشده، بازدارندگی سلاح هسته‌ای رو نشون میده. آیا بعد از دست یافتن به سلاح هسته‌ای آمریکا به کره شمالی حمله کرده؟
پی‌نوشت ۲: جالبه بدانید که بر خلاف سلاح‌های هسته‌ای آمریکا سلاح‌های بیولوژیکش رو در خاک خودش حتی تست نکرده. برای مثال سلاح‌های ضدپوشش گیاهی بعد از اشغال ژاپن بر روی مزارع آنان تست شده.
کشورهای دارای سلاح اتمی آژانس انرژی هسته ای رو بوجود آوردند و در آن داشتن سلاح اتمی را برای بقیه ممنوع کردند ولی داشتن انرژی صلح آمیز هسته ای را برای بقیه اعضا مجاز دانستند.
اگر عدالت مبنای کار بود خودشان هم نباید میداشتند ولی مبنای کار عدالت نیست بلکه زور گویی هست
اینکه به بقیه اجازه استفاده صلح آمیز هسته ای رو دادن بعلت اینست که هیچ کشور ثالثی در دنیا نبود که بی اجازه آن دو ابر قدرت به این کار مبادرت ورزد و هر کشوری برای داشتن این امکان باید از این دو ابر قدرت خرید میکرد پس برای استفاده خودشون و برای سود جویی این استثنا را قائل شدن
بتدریج اسرائیل برای تسلط بر اعراب خواهان داشتن این امکان را کرد و آمریکا با زیرکی اجازه داد فرانسه به اسرائیل در داشتن این امکان کمک کنه و بعد شوروی به هند این کمک را کرد با اتمی شدن هند صدای پاکستان در میومد پس چین هم به پاکستان کمک کرد که اتمی شود
بعد از پیروزی انقلاب تحولی در نظام بین الملل بوجود آمد و کشوری قد علم کرد که نه از آمریکا واهمه داشت نه از شوروی .
ایران با زیرکی گفته ما سلاح اتمی نمی خواهیم چون بهانه را از طرف مقابل میگیرد ولی تکنولوژی صلح آمیز هسته ای را میخواهد و میخواهد خودش به این تکنولوژی دست پیدا کند و نه با خرید از آنها.
همه آنها میدانند رسیدن ایران به این تکنولوژی بر روی پای خودش به ایران توانایی داشتن خیلی از تواناییهای حساس را به ایران میدهد برای همین هم اشکال تراشی میکنند.
بمب اتم چیزی نیست که به ریسکش بیارزد هر وقت اراده کنیم میتوانیم از کره شمالی بخریم ولی اگر ایران به انتهای دانش هسته ای برسد در دیگر زمینه ها هم پیشرفت میکند.
ایران جنگ طلب نیست و میخواهد بهانه را هم از دست دشمنان بگیرد و زیر بار حرف زور هم نمیرود .
اینم ببینیم که واقعا هزینه ساخت بمب اتمی بسیار بالاست و همچنین نگهداری از این تسلیحات بسیار خطرناک است. با این حال شاید این هزینه زیاد به قول دوستان بازدارنده باشه .
طرفو تو ده راه نمی دادند سراغ خونه کدخدا رو میگرفت اگه ما موضع قوی داشتیم باید برای بازگشتشون غرامت هم بگیریم.
فقط به نظرم نمیرسه «ما نمیخوایم!» هر قدمی که تصمیم‌گیران ایران برمیدارن نشون دهنده این هست که یه کشور نظامی و خشن میخوان، نه یه کشور توانمندِ اهل مذاکره.