عذرخواهی می کنم، الان دیدم که تو متن نگاشته شده توسط بندا، املاء کلمه هرس( بریدن شاخه های اضافی درخت)، به لطف صفحه کلید هوشمند، اشتباهاً حرس ( حراست، نگهبانی و…) تایپ شده…!
دوستان انصافا تمام و كمال نگاشتيد كاملا مفصل و مبسوط البته نرسيدم دقيق همه رو بخونم ولي تا حدي چرا
من تا حد امكان خلاصه نظرم رو ميگم:
راستش من جاي مهارت هاي زندگي رو در زندگي مون حتي قبل از آموزش ابتدايي خالي ميبينم بسياري افراد در جامعه ما مدرك تحصيلي حتي خيلي بالا دارند اما در حل ساده ترين مسائل زندگي مشكل دارند حتي شايد خيلي از ماها دچار چنين مشكلي شديم شخصا از سيستم آموزشي كه فكري به حال اين قضيه نكرده بسيار رنجورم چون بارها احساس نياز كردم اما جوابي نيافتم بنابراين كتابش حتما لازمه حالا به چه عنواني و چه مباحثي متخصصين مي دونن
اما در خصوص حذف كتاب هايي كه موضوع بحث هستند بايد بگم به نظر من وجودشون همچين كم هم ضروري نيست مگه ميشه تاريخ كشورمون رو ندونيم يا از آب و هواي جايي كه زندگي مي كنيم بي خبر باشيم و يا موقعيت مكاني مون اتفاقا خيلي هم جالب هست اما مساله اينه كه چطور بايد به ما بگن براي بچه ابتدايي روش آموزش كنوني خسته كننده كه چه عرض كنم كشنده ست به نظر من اگر آموزش مثلا بازي محور داشته باشيم دانستن اين مطالب برا بچه ها با توجه به اينكه مطالب رو زود ياد مي گيرند و يادشون هم مي مونه خيلي هم خوبه البته محتوا كتاب ها هم به اندازه روش آموزش مهمه
در مورد آموزه هاي مذهبي كه هميشه برام سوال برانگيزتر و حساس تر بوده بايد بگم متاسفانه فقط نقلي است نه عقلي و اين يك ظلمه در حق همه ماها در هر زماني البته قوانين ما هم بعضا هنوز تحت تاثير نقل هست نه عقل چه برسه به كتاب هاي ديني بچه ها
اينكه @anon44367529 میگن حذف بشه فکر کنم یک دلیل مهمش اينه كه تعداد كتاب هاي بچه ها و حجم مطالب در ايران زياده بايد كتاب ها مختصر و مفيد نوشته بشن و روش آموزش طوري باشه كه همون ها رو يادبگيرند و در زندگي لمسش كنند تا مفيد باشه نه اينكه فقط مواد آموزشي زياد باشه و وقت گذاشته بشه اما هیچی به هیچی
2 پسندیده
باسلام و درود
ممنون از بابت نظرتون
موضوعی که مطرح هست، حذف همیشگی کتاب ها نیست، تاریخ و جغرافیا و علوم و …همگی طی دوره تحصیل، ارائه بشن، منتها به وقتش. یه بچه دوازده ساله تاریخ و جغرافی و مدنی و علوم و … بدونه ولی آداب و رسوم زندگی اجتماعی رو ندونه، مهارت اجتماعی و زیستن بلد نباشه، چقدر تو دردسر خواهد افتاد؟ فرض کنیم کسی ابتدایی رو تموم بکنه و دیگه ادامه تحصیل نده، آیا تاریخ و جغرافی کمکی بهش خواهتد کرد؟ کجای زندگیش به دردش خواهند خورد؟
آیا اینکه ۶ سال یک نفر تحت تعلیم باشه و در نهایت جز خواندن و نوشتن و یه مقدار حساب و کتاب، دیگه چیز به درد بخوری بلد نباشه، انصافه؟ ۶ سال از عمر یک انسان هدر بره که خواندن و نوشتن و حساب بیاموزه!؟ ۶ سال یک بیسواد رو بذاری پیش هر اوستایی کار کنه برا خودش استاد میشه. باور کنید ۶ سال یه نفر وردست جراح قلب وایسه، جراحی رو بلد میشه. اونوقت این همه سال وقت بچه ها تلف میشه که آخر کار بدونن جلگه چیست؟ آقامحمد خان که بود و چه کرد؟ کدام رود به کدام دریاچه می ریزد؟…!
واقعاً اسراف زمان نیست این مسئله؟
1 پسندیده
دقیقا متوجه شدم شما منظورتون حذف کامل نیست من معتقدم باید از ابتدایی باشه تو درس ها با روش آموزش کاملا درست و حساب شده اگرچه مهارت های اجتماعی هم باید باشه حتی قبل از ابتدایی در واقع خانواده ها باید ابتدا آموزش ببیند رسانه ها کمک کنندو… تا بچه به مدرسه رسید مهارت های لازم متناسب با سن و شرایطش رو به نحو اصولی آموخته باشه و دچار مشکل نشه 
1 پسندیده
جسارتاً از این جنبه پاسخ بدین؛
زمانی ما شروع به آموزش یک فرد می کنیم که درنهایت چیزی که بهش آموختیم رو به کار ببنده و ازش بهره ببره.
و همینطور چیزی رو بهش باید آموزش بدیم که به کارش بیاد و مشکلی از وی حل بکنه. کسی که میره آموزشگاه رانندگی، بدنبال اینه که بتونه ماشین سواری رو یاد بگیره و گواهینامه بگیره. آیا تو کلاس های آموزش رانندگی بهش باغبانی و خانه داری آموزش بدن، سودی برای این فرد حاصل میشه؟
یه بچه ای که وارد ۷ سالگی شده رو می دیم مدرسه. مدرسه عملاً ۵ ساعت از وقت این بچه رو می گیره. ظهر که رسید خونه، نهار و یه کوچولو استراحت، بعد انجام تکالیف مدرسه. حالا بتونه یه فیلمی هم ببینه که بعضی ها شاید نرسن به فیلم و خوابشون بگیره.
قبل از مدرسه پدر داشت، مادر داشت، خواهر و برادر هم داشت. حالا که رفت مدرسه، همه اینا، یا ۵۰ درصد اینا عملاً دیگه تو نقش خودشون نیستن! و در نقش معلم سر خونه عمل می کنند( مثل داماد سر خونه!
). تا اینجا دوتا نعمت رو از دست داد، یا لااقل نصفه و نیمه داردشون. آزادی ش رو هم تقریباً از دست داد، چون وارد چارچوب شده که باید در موازات اون اقدام و حرکت بکنه. بازی و فیلم و خونه خاله و عمو هم تقریباً براش نصف میشه. تا اینجا از چهار نعمت بخش هایی رو از دست داد.
دربرابر این زیان، چه سودی عایدش خواهد شد؟
اینکه بعد از ۶ سال مدرسه رفتن یه تعاریفی تو ذهنش از مفاهیم علمی هست، البته اگر باشه که بعیده، و یه خواندن و نوشتن و جمع و تفریق. آیا آنچه که بدست آورده می ارزد به آنچه که از دست داده؟
و اگر نمی ارزد، آیا ضرر نکرده؟
یه مثال دیگه:
چه تفاوتی بین یک فرد دیپلمه و یه فردی که تا نهم درس خونده هست؟ این دو اگه هم سن باشن، یکی سه سال دبیرستان رو ادامه نده و بجاش آزاد واسه خودش بچرخه، اون یکی دیپلم بگیره. از این نقطه هر دو وارد یه مرحله از زندگی بشن، آیا فرد دیپلمه تو زندگی از اون یکی موفق تر خواهد بود؟ ( البته موفقیتی که بواسطه آموزه های تو مدرسه بدست بیاره)
آموزه های دینی برای یک کودک ۹ ساله آیا درسته؟قرآن رو می دیم دست بچه ۶،۷ ساله میگیم بخون…!که چی بشه؟
یعنی مسلمون میشه اینجوری!؟
اگه قراره به کسی هدیه ای بدیم، بهتر نیست متناسب با سن و شرایط اون شخص باشه؟ مثلا برای یه بچه ۸ساله اسباب بازی هدیه بدیم بهتره یا کتاب روانشناسی هیلگارد رو بدیم؟ کدوم یک بچه رو خوشحال می کنه؟ یا به یک فرد تشنه، یه لیوان بدیم بهتره یا غذا بدیم بهتره؟
به کسی که تشنه نیست یه بشکه ۲۰۰ لیتری آب بدی به اندازه یک لیوان آبی که به یک فرد تشنه بدی، ارزش نداره…
بحث من دقیقاً رو این موضوع هست که چرا آموزش و پرورش ما احساس می کنه بچه باید از بازی دست بکشه بیاد ببینه شغل آقای هاشمی چه بود؟ کدام سلسله چرا سقوط کرده؟ و… از طرفی تاریخ اگر هم درس عبرتی ست، این درس عبرت برای من و شما نیست! تاریخ سرگذشت پادشاهان و سلسله ها و جنگهاست، مگه میشه من سرگذشت پادشاه رو بخونم و عبرت بگیرم؟ عبرت بگیرم که چی بشه؟ مثل اون اقدام نکنم تا حکومت دستم بمونه و سقوط نکنم!؟ تاریخ بیشتر به درد پادشاهان می خوره. با این وجود من نمیگم کلا این کتاب ها رو بذاریم کنار، بحث بنده اینه تو مقطع ابتدایی چیزهای مهم تر و واجب تری هست که باید به بچه ها یاد داد، تاریخ و … هم به وقت خودش یاد می گیرند. آموزش نباید خللی در فرایند رشد یافتگی و پرورش یافتن ایجاد بکنه. که متاسفانه آموزش های این کار رو می کنه…
شما مصادیقی از مواد آموزشی رو دارید بیان می کنید که چندان شاید به درد بچه نخوره عرض کردم مواد آموزشی باید درست گزینش بشه و روش آموزشی موثر اختیار بشه در نهایت به نظر من مفیده موافق حذف در مقطع ابتدایی اصلا نیستم اگر چه معتقدم مهارت اجتماعی باید پررنگ تر از این کتاب ها در درس بچه ها گنجانده بشه
البته من متخصص نیستم مطالعه چندانی هم در خصوص نیازهای کودکان و ذهن شون و… ندارم مساله ای که شما طرح کردید خیلی مفیده ولی حتما باید متخصص باتجربه و دغدغه مند در این حوزه به طور مستدل نظر بده
تصمیم‌گیری برای بچه ها اصلا کار ساده ای نیست
1 پسندیده
بیش از ۸۰ درصد بعضی از کتابها مطالب شون به درد نخوره. البته به درد بچه ابتدایی نمی خورن و یه بچه ابتدایی هیچ نیازی برای یادگیری اون مطالب نداره. ارائه این مطالب چه لزومی داره؟
برفرض بگیم آ و پ خارج از رسالت خودش اقدام می کنه و قصد داره بچه ها رو برای انتخاب شغل کمک بکنه…، متاسفانه مطالب ارائه شده در این مورد هم کمکی به بچه نخواهد کرد.
پس لزومی برای آموزش این مطالب نداریم.
کودک یک ساله ای رو در نظر بگیرید که زمان راه رفتنش نیست لذا باید چهاردست و پا راه بره. فرض کنیم این نوع راه رفتن رو باید از طریق آموزش یاد بگیره.
آیا برای این کودک چهاردست و پا رفتن رو باید یاد داد یا می تونیم از دو میدانی، دوی سرعت، دوی قدرت، رژه نظامی و… رو هم باید با این رویکرد که در آینده باید به این مسائل واقف باشه، بیاییم یه بخش هایی رو هم از این موارد ذکر شده بهش آموزش بدیم ؟
یا اینکه بهتره همون چهاردست و پا رفتن رو فعلا بهش بگیم، بقیه بمونن برا زمانی که بهشون نیاز خواهد داشت؟
کتاب های مدارس دقیقاً دارن به جای توجه به نیازهای امروزی بچه ها، به نیازهای سال های آینده شون توجه می کنن. و همین موضوع ابتدا باعث میشه آموخته ها صوری باشه، چرا که علاقه و نیاز در یادگیرنده برای اون مسائل نیست و صرفاً از روی ناچاری داره یاد می گیره. این یعنی هدر رفت زمان برای کودکان. امروزشون رو بخاطر فرداهای دور خراب می کنیم واسه شون. باز اگه براشون تو آینده هم مفید باشه یه جورایی قابل توجیه هست، بدبختی اینجاست برای آینده شون هم مفید نخواهند بود و فراموش خواهند شد.
امیدوارم منظورم رو تونسته باشم برسونم.
1 پسندیده
البته کتابی به اسم مهارت یا تمرین مهارت نبود ولی یادمه در کلاس سوم ابتدایی یه درس اجتماعی داشتیم که حالت داستان داشت و گمان کنم درباره خانواده آقای هاشمی بود که اون لا به لا هم از تاریخ و جغرافیای شهرهای ایران یاد می گرفتیم هم یکجور مهارت های زندگی و اخلاق داخلش بود. بخاطر دارم
که در پیش دانشگاهی استاد فلسفه ای داشتیم که چنین نظری داشت و میگفت که با مشورت با یک دانشمند فلسفه بصورت داستانی تدریس شه . چون همه درسها مثل فلسفه و ریاضی و تاریخ و… داخل یک متن داستانی و روایی بخصوص اگر واقعی باشه بسیار جذاب تر میشن و یادگیری شون بسیار راحت تر. فرض کنید فردی بخواد برای یک بزرگسال الفبا رو آموزش بده و از قضا اون هم علاقه به روان شناسی داره پس با همین اصطلاحات روان شناسی الفبا رو بهش یاد میده. درسها به همین طریق میتونن خلاصه بشن و چند منظوره بشن .
مثلا از همین تمرین های ریاضی میشه اخلاق و نوع دوستی و توجه به تغذیه و…استفاده کرد مثلا بگیم فلانی 3 عدد سیب دارد و یک سیب را به دوستش هدیه داد حالا چند سیب دارد؟ بیشترین بازدهی و یادگیری اخلاق از نظر من در آموزش ضمنی و عملی هست. تاریخ و جغرافیا هم میتونه اینجور تدریس شه مثل همون انیمیشن های تاریخی و داستان چند تا بچه یا بچه و دوستاش که مثلا به یک موزه میرن یا یه رفتاری از دوستشون میبینن که شبیه یه واقعه تاریخی هست اینجوری سوم شخص وارد ماجرا میشه و کم کم این دو تا به هم وصل شه.