هدفم از طرح این موضوع، ایده پردازی بی قید و out of the box هست! برای اینکه خیالتون راحت باشه و نگران قضاوت نباشین، اولین ایده ی بد برای معرفی ایران در جامعه جهانی رو خودم میدم:
یکی از روش‌های موثر معرفی ایران در سطح دنیا، ثبت جهانی مناطق بکر و نقاط جذاب توریستی ایران هست. چنین آثاری معمولا در انواع سایت‌های گردشگری خارجی بروز داده میشوند و بالتبع یک معرفی گسترده حساب میشه.
مثلا میتونین به نتیجه ثبت جهانی روستای میمند و افزایش توریست در این روستای زیبای استان کرمان نگاه کنین.
ثبت جهانی آثار ملی چندان راحت نیست و هر سال فقط یک اثر حق ثبت جهانی در فهرست میراث جهانی یونسکو داره. ولی میشه از بهانه‌ی ثبت جهانی آثار برای معرفی بهتر ایران استفاده کرد:
ایده م چیه؟
فرض کنین با کمک نظرسنجی در توییتر و یا در سایت petition یه سری نظرسنجی بین نقطه‌های احتمالی برای ثبت جهانی بسازیم و به کمک افراد در شبکه های مجازی افراد رو به واکنش دعوت کنیم. البته بدون اینکه به ادما بگیم این نظرسنجی تو ثبت جهانی اثار تاثیری نداره! این طوری ادما به تکاپو میفتن و به نقاطی که میشناسن و یا بهش تعلق دارن رای میدن. نکته مهم اینه که نظرسنجی ها به زبان انگلیسی و در ابعاد معرفی مناسب رخ بدن! طوری که توجه ملت خارج از ایران رو جلب کنن.
آره منم اولش منظور از “بد” رو متوجه نشدم مخصوصاً اینکه تمرکزی بر بد بودن پیشنهاد ندیدم
پیشنهاد بد من: با الهام از پیشنهاد خودتون، استفاده از سیستمهای رای گیری با استفاده از آدمای تاثیر گذار. مثلاً چند هفته پیش برای انتخاب بهترین ورزشکار غیر المپیکی دنیا رای گیری گذاشته بودن که سنگنورد ایرانی آقای علیپور هم جزو لیست کاندیداها بود. اینفلونسرای ورزشی از مردم برای رای دادن به علیپور دعوت کردن و در نهایت هم با اختلاف کمی ایشون انتخاب شدن.
مهمترین قسمت این قضیه به روز بودن و بروز مناسب از طرف جامعه‌ی خبری-ورزشی بود.
سوال
آیا از این رای گیری های بین المللی واسه نقاط گردشگری هم داریم؟
من خودم “گُنگ نویس” قهاری هستم ولی اعتراف میکنم عنوان این سئوال رودست نداره. البته کمی حق میدم چون مفهومی که میخواید در قالب صفت بیان کنید، خیلی سخت به نظر میاد. ساده ترین، ابتدائی ترین و چیزهائی از این قبیل (حتی خودمونی تر گلابی ترین )، میتونه بهتر باشه ولی منظور رو هنوز کامل نمیرسونه !
من با سوالتون خیلی حال کردم و دوست دارم یکی از چیزهایی که این روزها به شدت باهاش مخالفم رو تو این موضوع مطرح کنم.
متاسفانه با توجه به اینکه ما ایرانیان دوست داریم خودمون رو به عنوان مهمان نواز مطرح کنیم خیلی وقتها مهربانی زیادی میکنیم که این اصلا درست نیست. اینکه یه توریست که میاد ایران رو به خونه خودمون راه بدیم و ازش به رایگان پذیرایی کنیم و حتی بعضی وقتها کمکشون کنیم تا مثلا خرید بلیط برایی خارجیها رو دور بزنن بدترین روش جلب توریسته.
اینکه بیشتر توریستهای که از ایران دارن فیلم پخش میکنن اغلب صحنه هایی که تو خونه یه ایرانی و تو زندگیشونن رو نشون میدن اصلا چیز خوبی نیست. این ادمها توریستن و اومدن تو کشور ما که پول خرج کنن ( البته نمی گم مثل بازار اصفهان هر چیزی رو دولا پنلا بهشون بندازیم ) ولیی قرارم نیست که خونه هایی ما بشه هتل و خیلی خوش خرم با کمترین هزینه این توریستها از کشور ما دیدن کنند .
ما تو کشور اونها برید هیچ وقت اینقدر مهمان نواز نخواهند بود.
مضرات این موضوع.
وقتی توریستهاا نیان و از هتل و سایر جاها استفاده نکنن و بابتش پرداخت نکنن هیچ وقت نمی تونیم بگیم که صنعت توریستمون تغییر کرده.
فرض کنید که مثلا یه سری توریست اومدن و هر کدومشون رو یه ادم جا داد. تو مسخره ترین حالت ممکن این توریست میخواد یگه اگه ایران رفتید برید پیش فلان خانواده خیلی مهمان نوازن؟
با کلیتِ این صحبت موافقم که لزومی نداره مهمون‌نوازیِ بدون حد و مرز داشته باشیم.
در ادامه‌ش، به نظرم «کاربرِ هتل» با «کاربرِ خونه رایگان» با «کاربرِ خونه پولی» فرق میکنن؛ اولی موقع سفر سایت هتل‌ها رو میگرده، دومی کوچ‌سرفر (و سایت‌های مشابه) و سومی ایر‌بی‌ان‌بی (و سایت‌های مشابه).
منظورم اینه که ما مهمون‌نواز باشیم یا نباشیم، در تعداد توریستهای هتل-رو تغییر چندانی ایجاد نمیشه.
مهمون‌نوازی در اندازه معقول، خوبیش اینه که تعداد توریستهای مجانی رو افزایش میده! این تیپ توریستها، اکثرا ماجراجو هستن (که حاضر میشن اعتماد کنن به صاحب‌ِخونه‌ی مجانی) و اکثرا بلاگ یا اینستاگرام با مخاطب‌های خوبی دارن. و خلاصه که حتی اگه یه ریویو درباره تجربه‌های سفرشون بذارن، یه جور تبلیغ میشه. نه؟
در مورد تبدیل این معضل به یه ایده گلابی بذارید یه مثال بزنم. که هم به شما جواب بدم هم به لاله @lolmol.
یه نرم افزاری هست بهش میگن اربی اند بی.
کاربردش اینکه این اگه مثلا شما یه موقعی خونه نیستید یا یه اتاق اضافه دارید میتونید اونو به یه توریست اجاره بدید. اون توریستم میتونه اونجا رو اجاره کنه و بعدش خیلی راحت اگه خواستید باهاش گرم بگیرید. متضاد این موضوع هم هستش و اونم یه سری سایتهایی دیگه مثل کچ سورفینگ که بهتون کمک میکنه تا بتونید خونتونو به رایگان در اختیار کسان دیگه بذارید و اونهام به همین صورت عمل میکنند.
در پاسخ به لاله باید بگم که تمرکز رویی توریستهایی ماجرا اتفاقا بدترین ایده هستش.به چند دلیل
1- این ادمها اغلب پول خرج نمی کنن.
2- ثانیا اونها خیلی هاشون خیلیم ادمهاا تر و امیز و کوولی نیستن. مثلا بارها شده این توریستهاا به ایران اومدن و موقع برگشتن از یه سری چیزها که به زعم خودشون بد بوده کلی از ایران بد گفتن. در واقع این دسته از توریستهاا خیلی مورد علاقه کشورهایی که رو توریست سرمایه گذاری میکنن نیستند. این ادمها رو میشه جذبشون کرد که به بیوتوریستهایی ایران برن ولی برایی درامد زایی اصلا مورد خوبی نیستن.
اما در مورد خونه دادن یا هتل ببینید تمام این برنامه ها برایی اینکه اون ادم بیاد و تو کشور شما پول خرج کنه یعنی تمام این قضایا باید به نوعی باعث منفعت ما بشه. در این زمینه اگه بر فرض مثالم بخواییم به توریستهاا ماجرا جو بها بدیم باید هدفمند این کار رو انجام بدیم نه اینکه یارو کارگر فلان بقالیه تو جنوب لندن ته تهش تعداد فالورهاشم تو اینستاگرام ده صدتاست بخواد بیاد ایران و ما بذاریمش رو سرمون. شاید اجربه ترکیه در این زمینه خوب باشه.
تجربه ترکیه
تو ترکیه به یوتیوبرها خیلی بها میدن. این یوتیوبرهاا کسانین که کلی فالوور دارن و کلی مردم بهشون بها میدن و نظراتشون برا مردم مهمه سر همونم ترکیه کلی به این ادمها بها میده که بیان و ترکیه رو ببینید .این موضوع حتی در مورد مراکشم صادقه.
به نظرم اگرم میخواییم رو توریستها سرمایه گذاری کنیم باید یه جامعه هدفمون نوع خواسته هاشون اشراف داشته باشیم. چیزی که مشخصه از اواخر دوره خاتمی با توجه به بالا رفتن ارتباطات با دنیا ما با کلی توریست ماجرا جو سروکار داشتیم و همون طور که شاهدید ما یه رنسانس تو صنعت توریستمون تجربه نکردیم. ولی فقط تصور کنید که ایران ایر و سایر شرکتهاای هواپیماییمون خدمات داخلیشون رو بهتر کنن و امکانات به توریستها بدن در اون حالت ماها دچار یه گپ بزرگ تو درامد توریستیمون میشیم
ولی اعتراف میکنم عنوان این سئوال رودست نداره. البته کمی حق میدم چون مفهومی که میخواید در قالب صفت بیان کنید، خیلی سخت به نظر میاد. ساده ترین، ابتدائی ترین و چیزهائی از این قبیل (حتی خودمونی تر گلابی ترین 
!