پادپرس تونسته با ساختار خودمونی خودش افراد زیادی رو کنار هم جمع کنه. افراد جامعه‌ی پادپرس هر کدوم توانایی و ویژگی‌های منحصر به فردی دارن و یه وجه مشترکِ غالب: اینجا همه دنبال یادگیری و یاد دادن به هم هستیم.
به نظر من چنین جامعه‌ای از افراد میتونن غوغا کنن، اگه که هم رو بهتر بشناسن و افراد مکمل سریع‌تر بتونن همدیگه رو پیدا کنن.
و باز به نظرم، برای سرعت بخشیدن به چنین شناختی و توسعه‌ی شبکه‌مون، میتونیم گاهی از دل فضای مجازی بزنیم بیرون و در دورهمی‌هایی مثل دورهمی اسفند ۹۷، و حتی بهتر از اون، به تبادل فکر بپردازیم.
این شد که تصمیم گرفتم بانیِ یه امر خیر بشم: یه چالش جمعی برای ارائه‌ی طراحی بهتر از یه دورهمی پادپُرسی …
چالش جمعی: میزبانیِ دورهمی بهاره پادپُرس
قراره با هم به دنبال ایده و اجرای قوی و قابل اتکایی برای دورهمی بهار باشیم؛ دورهمی‌ای توسط خودمون و برای خودمون.
دنبال فرد یا گروهی هستیم که بهترین ایده‌ی اجرایی[1] رو ارائه بده؛ مشارکت‌کننده‌های توانمندِ این چالش در زمان مناسب به حضور در تیم اجرایی دورهمی دعوت میشن.
فرض کن میزبان دورهمی بهاره پپ هستی، برنامه ای طراحی کن که این شرایط رو داشته باشه:
در فعالیت‌هایی که طرح کردی، هر کس که در دورهمی حضور داره حداقل 1 بار با بقیه ی افراد تعامل مستقیم داشته باشه؛ مثل بازی جمعی،
بودجه برنامه رو دانشجویی در نظر بگیر، هزینه‌ش به ازای هر نفر نهایتا ۸۰ هزار تومن باشه،
بیشترین تعداد پادپرسی مایل باشن و بتونن توش حضور داشته باشن.
این چالش جایزه‌ش چیه؟
ب‍ــــــــــــــــــَه‌بَه جایزه! به تیم اجرایی نهایی دورهمی بهاره، یعنی پادپرسیایی که بهترین و پیگیرانه‌ترین مشارکتها رو در این چالش داشتن، یادگاری‌های دست‌سازی اهدا میشه … .
نحوه‌ی پیش رفتن در چالش
در نهایت قراره یه تیم اجرایی برای دورهمی بعدی پادپرس شکل بدیم. ولی اولش مهمه که خودمون رو در ارائه‌ی ایده‌های فردی نمایش بدیم. پس:
هر کسی خواست تو چالش حضور داشته باشه، ایده‌ش رو، برای ما بفرسته. با توجه به اینکه قراره از خلاقیت جمعی و ابزارِ ذهن‌نویسی تو این چالش کمک بگیریم، نیازی نیست ایده‌ها خیلی پخته باشه.
ما ایده‌ها رو بُر میزنیم و هر ایده رو بدون هیچ ردی از صاحبش به دست نفر بعدی می‌رسونیم [3]. وقتی چند تا ایده‌ی خوب شکل گرفت، یهو از همه‌‌ی ایده‌ها رونمایی می‌کنیم تا جمعا بیایم سر وقتش برای نقد اونها و تکمیل یا حذف بعضی ایده‌های ضعیف‌تر.
تا پایان روزِ چهارشنبه ۴ اردبیهشت ۹۸، منتظر ایده‌های اولیه‌تون هستیم. برای اینکه تنوع مشارکتها حفظ بشه و کمی هم فرصت داشته باشین روی ایده‌تون فکر کنین، هر فردی در هر روز فقط یه ایده میتونه ارسال کنه
اگر قرار هست در طبیعت باشیم محدودیت هایی مثل دما، بارندگی و… رو در نظر داشته باش. ↩︎
مثلا پیشنهادی که من میفرستم میره تو صندوق پیشنهادات، پیشنهادی که یوسف و لاله میفرستن هم میره داخل همین صندوق. بعد که صندوق درش بسته شد، پیشنهاد من به صورت تصادفی به لاله یا یوسف که قبلا در چالش شرکت کردن فرستاده میشه و همینطور برای بقیه اعضا چالش و اینجوری در هر لحظه یک ایده دست اهالی چالشه که قراره بعد از کلنجار رفتن باهاش برسه دست نفر بعدی . ↩︎
سپاس از مشارکت پرشور و خوبتون
مرحله جمع‌آوری ایده اولیه با کلی ایده‌های خوب به پایان رسید
از فردا، پنج‌شنبه ۵ اردیبشهت ۹۸ تا شنبه ۷ اردیبهشت ۹۸، مرحله تکمیل ایده‌ها رو شروع می‌کنیم!هر روز یک ایده بُر خورده براتون فرستاده میشه تا با ذهن خلاقتون تکمیل کنین
سپاس از تمامی شرکت کنندگان در طرح ایده‌های اولیه و مرحله تکمیل. با تلاش پیگیر و فعالیت فوق‌العاده مهرداد عزیز، تعداد ۲۳ ایده برای دورهمی جمع‌آوری شد که ۷تاش به دور نیمه نهایی رسید.
جا داره از شرکت‌کنندگان پیگیرتر، سپاس ویژه‌ای داشته باشم که با وقت و خلاقیت تعدادی از ایده‌ها رو به مرحله‌ای بهتر رسوندن: بهرام @bahram، روشنک @roshanak، پدرام @pd.in، لاله @lolmol و آرمان @11141.
ایده‌های برگزیده رو در این مرحله وارد فاز عمومی می‌کنیم تا اونها رو مورد نقد و یا دفاع خودتون قرار بدین!
قراره چه اتفاقی بیفته؟
اگه از ایده‌ای خوشت میاد، نکات مثبتش رو در قالب دفاع از ایده مطرح کن و اگه نقدی راجع به یه ایده به ذهنت میرسه اون رو بروز بده؛ هر دو با ذکر نامِ ایده!
یادت باشه که هر نقد یه امتیاز منفی و هر دفاع یه امتیاز مثبت داره! پس اگر مایل هستی ایده خاصی به مرحله بعد بره، حتما ازش دفاع کن!
با بررسی میزان نقد و دفاع‌ها، سه ایده با بیشترین امتیاز وارد فاز نهایی رای‌گیری و انتخاب ایده نهایی برای برگزاری دورهمی بهار ۱۳۹۸ میشن!
بحث و ایده‌پردازی در کل آزاده، ولی فقط این هفت ایده تو روند رای‌گیری وارد میشن.
تیم منتخبِ دورهمی
در کنار دبیرِ پرتلاش این چالش، مهرداد عزیز ، تعدادی از برترین مشارکت‌کنندگان برحسب کیفیت و تعداد مشارکت، به هسته‌ی اصلی تیم اجرایی دورهمی بهار ۹۸ دعوت خواهند شد. اگر مشتاقی که در اجرای این دورهمی جذاب حضور داشته باشی با مشارکتت، این اشتیاق رو ثابت کن!
یکی دو روز تعطیلات خرداد رو با کمک نازنین یه تور مختصر راه بندازیم، به یک شهر جذاب و با یه اقامت ارزون، مثلا چادر یا خانه معلم.
در این سفر دو روزه، پادپرسی‌ها به دل شهر یا روستای محل استقرار برن، با مردم این محل صحبت کنن و هر کدوم حداقل ده مسئله از مسائل اون محل رو با خودشون بیارن. برای این مسائل ترجیحا عکس، تجربه و سایر اطلاعات که در دست افراد محلی هست رو به دست بیارن. و فقط صورت مسئله خام نیارن!
در ضمن این کار حساب شده انجام بشه موفقیتش بیشتره: قبل سفر پادپرسی‌ها تحقیق کنن که اقتصاد اون منطقه روی چه فعالیت‌هایی میچرخه و حتما موقع سفر، چند نفر به همون صنف کسبه مراجعه کنن، مثلا اگه اقتصاد منطقه بر پایه کشت سیب زمینی سراغ صاحبین زمین های سیب زمینی و کشاورزها، و همین طور فروشنده‌ها برن.
حتما یه گروه از پادپرسی‌ها به زنان و بچه‌های اون منطقه بپردازن و مسائل ایشون رو جمع کنن.
یه تاریخی که مناسبت خوب و متناسب با پادپرس هست رو در خردادماه در نظر بگیریم، مثلا یه روز خاص از تقویم:
بعد در این روز، در یه فضای مناسب با پادپرسی‌ها به فعالیتی متناسب با مناسبت اون روز بپردازیم. مثال بگم:
اگه روز جهانی صنایع دستی هست، از پادپرسی‌هایی که کار دستی بلدن دعوت کنیم در حد یه کارگاه کوچک کارشون رو به بقیه یاد بدن و بعد اون رو عرضه کنن و بفروشن.
اگه روز جهانی مبارزه با کار کودکان هست، از معلمای پادپرس دعوت کنیم یه کارگاه فبک طراحی کنن و بعد بریم از بعضی کودکان کار دعوت کنیم در این کارگاه شرکت کنن و در کنار پادپرسی‌ها اموزش ببینن.
اگه روز جهانی بیابان زدایی هست، تو کویر مصر قرار بذاریم و علاوه بر کمپ، به راهکارهایی برای بیابان زدایی فکر کنیم و گفتگو کنیم.
هم برندینگ هست برای پادپُرس و هم توسعه‌ی طرز فکر پادپُرسی به جامعه.
چرا یه دورهمی پادپُرسی؟
چون خوبه افراد مجازی، گاه به گاه در دنیای حقیقی هم رو ملاقات کنن.
این دورهمی چه تمایزی با یه دورهمی عادی غیرپادپرسی میتونه داشته باشه؟
افرادی که به این دورهمی میان، از جمع خاصی هستن؛ جمعی تیزبین، منتقد، و علاقه‌مند به پیشرفت و یادگیری فردی-جمعی.
این افراد پیش از این در فضای مجازی پادپُرس، بارها با هم راجع به مسائل مختلف گفتگو و همفکری داشتن.
به خاطر تعاملات مجازی، آشنایی اولیه‌ای با هم دارن که اتفاقا همین آشنایی اولیه میتونه تسهیل‌کننده‌ای برای یه دورهمی حقیقی پربارتر و موثرتر باشه. چرا که خیلی وقتا، که در یه دورهمی حقیقی شرکت می‌کنیم فضا-زمان دورهمی اجازه نمیده شبکه‌سازی به بهترین شکل رقم بخوره.
ولی در صورتی دورهمی به بارورترین شکل رخ میده که افراد حتما از قبل گفتگو و تعاملات هم رو در پادپُرس دنبال کرده باشن و به معنای واقعی پادپُرسی باشن، نه اینکه صرفا اسم پادپرس رو با خودشون یدک بکشن.
خوب ما یک روز و یک ساعت رو مشخص می کنیم و میریم باغ ملی گیاه‌شناسی. کمی گشت میزنیم بعد در قسمتی از باغ که بتونیم کمی شیطنت کنیم جمع میشیم و بازی زیر، یه بازی ساده و جذاب هست که به همین منظور پیشنهاد شده؛ تا افراد بتونن قبل دورهمی حقیقی با طرز فکر و مدل ذهنی همدیگه آشنایی اولیه‌ای داشته باشن.
بازی ذهن خوانی
شرح بازی
برای این بازی لازم است حداقل ۸ نفر حضور داشته باشند. بازی در قالب گروه‌های ۲ تا ۴ نفره انجام می‌شود. و تعداد گروه‌ها لازم است حداقل ۴ تا باشد.
هر گروه یک سوال رو به صورت ناشناس روی کاغذ مینویسه و در جعبه‌ی پرسش میندازه! توضیح: مهمه که گروه طوری سوال رو طرح کنه که فقط طرز فکر یک نفر در سوال غالب نباشه، وگرنه پرسنده‌ی سوال به سرعت لو می‌رود!
بعد هر گروه به شکل تصادفی یه پرسش رو از تو جعبه برمیداره و اول تلاش میکنه حدس بزنه که این سوال، مربوط به کدوم گروه هست. گروه حدسش رو به همراه اسم گروه، پشت پرسش درج میکنه.
نکته: اگه سوالی که به دست یه گروه رسید، مال خودش باشه، سریع مطرح میکنه و خدا سوال داده شده به هر گروه رو پس میگیره و دوباره بُر میزنه و توزیع میکنه.
بعد هر گروه یه پاسخ معقول که مورد توافق اعضای گروه هست، برای پرسش مطرح شده در کاغذی جدا به شکل ناشناس ارائه میده. حواستون باشه پرسش رو هم به همراه پاسخ درج کنین!
کاغذهای شامل حدس به خدای بازی تحویل داده میشه.
پاسخ‌ها به داخل جعبه برمیگرده.
مرحله‌ی حدس برای پاسخ‌ها هم طی میشه.
حالا خدا حدس‌ها رو میخونه، هر گروهی که به درستی حدس زده بود، به تعداد اعضای گروه کلاه رنگی دریافت میکنه! ولی کلاه به چه رنگی؟
رنگ کلاه هر عضو گروه، توسط سایر اعضای اون گروه مشخص میشه! به این شکل که سایر اعضا باید از روی مدل تعاملات اون فرد مدل ذهنی غالبش رو مشخص میکنن، و رنگ همون مدل کلاه بهش میرسه (حواستون باشه هیچ کس حق نداره خودش مدل ذهنیش رو به بقیه لو بده یا به زور خودش رو در قالب یه مدل ذهنی دیکته کنه). کلاه گروه بندی!
شروع روند بعد: حالا اعضای کلاه‌دار باید داخل گروه‌های بی‌کلاه بر بخورن! طوری که تیم‌های سری بعد از افراد باکلاه و بی‌کلاه تشکیل شده باشه.
مراحل بازی با گروه‌های جدید تکرار میشه، در انتها، اگه گروهی باخت، اعضای کلاه دارش کلاهشون رو از دست میدن و اگه برد، سایر اعضای بی‌کلاه کلاه دریافت میکنن.
نکته: اگه تو مراحل بعدی، اعضای یه گروه احساس کردن مدل ذهنی فرد کلاه‌دارشون با رنگ کلاهش نمیخونه، کلاه ایشون تغییر رنگ پیدا میکنه به رنگ جدیدی که اعضای گروه جدیدش میگن.
بازی تا وقتی ادامه پیدا میکنه که همه با کلاه و یا همه بی‌کلاه بشن!
هدف بازی
پاسخ های همدیگه رو توی فضای مجازی پادپرس با دقت بیشتری مطالعه کنیم و این باعث میشه پتانسیل ها، ایده ها و ویژگی های هر یک از پادپرسی ها رو با دقت بیشتری رصد کنیم. چرا که شناخت ما از همدیگه از طریق همین پرسش و پاسخ ها ایجاد شده. در واقع یه جورایی این بازی محک میزنه که آیا شناخت آدمها از همدیگه به شیوه ی پادپرسی، آن‌قدر قوی هست که قابل تعمیم به فضای حقیقی باشد یا نه.
یکی از محاسن این کار اینه که شناخت خوب اعضای پادپرس از همدیگه مقدمه ی تشکیل هسته ها و تیم های قوی تر و توانمندتر خواهد بود.
نکته: برای تنوع و تحریک حس خلاقیت و شوخ طبعی اعضا، میشه بعضی از پرسش ها و پاسخ ها طنز آمیز باشه و یا سوالات خیلی فانتزی و یا تخیلی مطرح بشه.
این ایده اساسا ایده‌ی خوب و ساده‌ای هست و بیشترین مزیتش هم اینه که توسعه‌پذیره و در تعداد بالا میشه انجامش داد.
کی از همه مخ‌زن تره؟!
پادپُرس یه فراخوان عمومی تو سایت بزنه و از افرادی که مایلن تو شهرشون یه گفتگوی حقیقی پادپرسی ترتیب بدن دعوت کنه خودشون رو به مراکز مجاز معرفی کنن؛ مثلا به ادمین پیام بدن
هر کسی داوطلب شد، برای شهر خودش باید چند تا چیز رو مشخص کنه:
سوال یا تم موضوعی دورهمی چیه؟
مکان دورهمی کجاس؟
برگزارکننده ی دورهمی کیه؟
هدف دورهمی: در این دورهمی قراره چند نفر از چه قشری پادپرسی شن؟
یه مثال از این تیپ دورهمی:
توی یه عصر بهاری، جمع بشیم توی یه جای باصفا کمی بازی‌ها و گفتگوهای شخصیت‌شناسی و پادپُرسی انجام بدیم؛ مثلا کدوم انگشتت رو بیشتر دوست داری، اساساً چی میشه که توهم توطئه رخ میده، … . یه رستورانم پیدا کنیم اون بغل بریم جوج بزنیم … .
مهم نیست چند تا پادپرسی الان تو اون شهر یافت میشه، چون بعد دورهمی حتما بیش از یه پادپرسی در اون شهر خواهد بود؛ یعنی دورهمی‌ها به قصد « شیوعِ مدل فکری پادپُرسی» خواهد بود!
بعد، همه دورهمی‌ها در یه بازه‌ی زمانی مشخص و در شهرهای مختلف برگزار شه. و دستاورد هر دورهمی از لحاظ تعداد پادپرسیا بررسی شه. اون برگزارکننده‌ای که بیشترین و بهترین پادپرسیا رو به خودش جذب کرده باشه (افرادی که تو پادپرس هم اومده باشن و فعال شده باشن)، یه جایزه باحال و یه لقب پادپرسی باحال بگیره.
وقتی میخوایم یک مسئله رو حل کنیم، یک راه این هست که مستقیم به مسئله نگاه کنیم. این راه خیلی وقتها به بن بست میرسه. مثلاً این کار رو بکنم، اون کار رو بکنم و به سرعت به این باور میرسیم (گاهی درست و گاهی غلط) که همه اون کارها رو کردیم … .
در این حالت میتونیم از یک طوفان مغزی وارونه استفاده کنیم. یعنی انگار میخوایم عکس مسئله رو حل کنیم. مثلاً به جای اینکه بپرسیم چطور پادپرس رو رشد بدیم، بپرسیم چطور پادپرس رو نابود کنیم؟
باید خیلی جدی به این موضوع نگاه کنیم خیلی جدی مشارکت کنیم. انگار واقعا میخوایم پادپرس رو نابود کنیم. وقتی فهرست اقدامات برای نابودی پادپرس با همفکری و مشارکت و تلاش، آماده شد، اون وقت فهرستی داریم که به ما میگه چه کارهایی پادپرس را نابود خواهند کرد و مهمتر از اون، متوجه میشیم که کدومیک از اون کارها رو الان داریم انجام میدیم!
مراقب باشیم برای توسعۀ پادپرس، ناخواسته در جهت نابودی اش تلاش نکنیم!
بیاید پادپُرس رو بترکونیم!
یه دورهمی حقیقی بهترین جا برای چنین کاری هست: بشینیم نقشه بکشیم برای نابودسازی پادپُرس!
مواد مورد نیاز: چند جوون پایه، یه مربی (یا خدای مافیا!)، یک بورد و یا دو-سه ورق A3، استیکی‌نوت، خودکار، چای، میوه و شیرینی، زیرانداز، یه فضای باز تو دل طبیعت! به همراه چاشنی جدیت و خلاقیت.
یه ارائه‌ی تمیز از پادپرس اماده کنیم و از یه گروه حرفه‌ای مثل «مدرسه اکسیژن» که در زمینه اموزش کار تیمی به سازمان‌های بزرگ فعال هست، دعوت کنیم برای مدیریت دورهمی. یعنی دورهمی رو به شکل حرفه‌ای برونسپاری کنیم.
این گروه‌های حرفه‌ای معمولا هزینه های بالایی برای برگزاری دورهمی می‌گیرن، منتها اکسیژن با مفاهیمی مثل مسئولیت اجتماعی و کار عام المنفعه آشناس. و در صورتی که پادپرس رو به خوبی براشون پرزنت کنیم، احتمال داره با تخفیف صددرصد و در قالب مسئولیت اجتماعی کار رو پیش ببرن.
با این کار هم پادپرس رو به یه گروه حرفه‌ای که در تماس با سازمان‌های بزرگ کشور هست آشنا کردیم، و هم از آموزش‌های خوب این گروه برای ارتقای مهارت‌های تیمی پادپُرسی‌ها کمک گرفتیم.
پادپُرس چیه؟ یه جور مارکت پلیسی از صاحبین فکر برای صاحبین اجرا! و میتونیم تو یه جمعه این دو دست افراد رو سریع‌تر به هم برسونیم. چطوری؟!
چهارتا استارت‌آپ رو دعوت کنیم و بهشون فرصت بدیم خودشون و کارشون رو در ده دقیقه واسه پادپُرسیا تشریح کنن و خدمات یا محصولاتشون رو به جمع عرضه کنن.
حتما گلچین کنیم چه استارت‌آپ‌هایی بیان تا واسه جمع پادپرسی‌ها جذاب باشه. مثلا استارت‌آپ‌های جالبی تو ایران وجود دارن مثل شارسیک که شاید به درد خیلی پادپرسیا بخوره و به خیلی دردها برای پادپرس.
این دست استارتاپ ها به سختی فرصتی برای معرفی خودشون و محصولاتشون بدست میارن، ضمن اینکه همکاری‌های جالب و سازنده‌ای هم میتونه در این فرآیند بین دو سر ماجرا، پادپُرسی‌ها و استارتاپ‌ها، شکل بگیره.
ایده‌های بیاید پادپُرس رو بترکونیم و ذهن‌خوانی: اگه گفتی این حرفا مال کیه؟ هر دو به شدت جذابن و در ضمن به راحتی تو فضای مجازی پادپرس قابل پیاده هستن. یعنی چیزی منحصر به رودررویی(!) حقیقی ندارن؛ و به نظرم بهتره تو پادپرس مجازی در قالب بازی و چالش‌های خلاقانه برگزارش کنیم.
مثلا دومی رو به راحتی میشه با کمک کاربرهای بی‌ناممون انجام بدیم. یا اولی به خوبی در یه چالش جمعی می‌گنجه و اتفاقا این طوری همه ایده‌های پوکوندن پادپرس مستند هم میشه!
دفاع
ایده‌ی دورهمی بابهونه ساده و مناسبت‌محور هست. و با توجه به اینکه هر مناسبتی دلیلی داره مثل «رواج یه کار خوب که در حال فراموش شدنه»، اگه این تیپ دورهمی‌های مناسبت‌محور رو به یه عادت تبدیلش کنیم که به سادگی در قالب دورهمی‌های ۵ نفر به بالا، انجامش میدیم به نظرم عالیه!
در ضمن این ایده، توسعه‌پذیره و برگزاریش اگه از سمت افراد علاقه‌مند به اون مناسبت انجام بشه، تدارکات عجیبی نیاز نداره.
دورهمی همیشه اگر گروهی باشه خوبه … حالا اگر مناسبت های مختلف هم درش سهیم کنیم چه بهتر و آموزنده تر هستش. اینکه از هر فکری میشه یه استفاده برد و به نحوی میزان خوبی های که ممکنه اتفاق بیفته رو بیشتر میکنه.
کمپینگ پر مسئله رو دوست دارم و خوشم میاد اما خیلی به نظرم زمان بر هستش و اگه با برنامه پیش بره (ببینیم مدیر برنامه ریزی کیه و کی میتونه تو این زمینه کمک کنه) خیلی خوب میشه.
دورهمی با بهونه هم میتونه روایت های خاص رو به یادمون بیاره که دنیا به این بزرگی رو چطور میشه دور زد و میشه دور هم جمع شد و زندگی کرد و زندگی ها مناسبت های خوبی رو به وجود آوردن که ما بیشتر فکر کنیم.
ذهن خوانی چیزی برای منتقدین و مفسرین داره که میتونن جمع آوری کنن و بتونن ذهنشون رو به دنبال چیزایی که میرده هم نقد کنن و خوب بنویسن و نت برداری کنن. از بازی خوشم نمیاد برا همین در موردش نظری نمیدم.
کی از همه مخ زن تره میتونه نه تنها تو پادپرس بلکه برای شهری و کشوری اتفاق بیفته، گفتگوهای حقیقی. شاید برای اونایی که از اسم پادپرس چیزی متوجه نباشند ولی ما باید یه گروه رو که میدونیم تقریبا سطح فکریشون چطوریه و یا میزان تحصیلات و یا کلا ایده و فعالیت هاشون چطوریه، دور هم جمع کنیم و شیوع مدل فکر پادپرسی رو برای اونها توضیح بدیم و حتی اونا رو به پادپرس تشویق کنیم. این یک نوع تبلیغ تقریبا کم هزینه هستش که حتی میشه تو جمع های دوستانه به راحتی اتفاق افتاد.
برای ترکوندن پادپرس باید بدونیم بقیه از چی خسته اند یا و یا از چی خوششون میاد که یکی رو به نظر جمع انتخاب کنیم برای ترکوندن حالا اگر باید خوراکی هم باشه که بیشتر ترغیب بشن به این ترکوندن که راحت تره.
درمورد اکسیژن بزن بر بدن نظری ندارم شاید خوب متوجه منظور از متن نشدم.
تو جمعه سیاه پادپرسی حتی اگر قرار نیستش که استارت آپ های خوبی رو دعوت کنیم اگر همون یه استارت آپ باشه کافیه و اینکه حتی میتونن افراد اون جمع (که شامل بچه های پادپرس هنرمند و کارآفرین باشن). برای استارت آپی کار کردنشون فکر جمع کنیم و راه حل ها رو پیش بگیریم. و از نظرات و نقد های استارت آپی بیشتر بهره بگیریم برای رشد بهتر.
سعی کردم چیزی بگم و بنویسم که متوجه شدم و چیزی از که نمیدونم چیزی نگم و منتظر بمونم بقیه هم نظر بدن.
به این خیلی معتقدم و میتونه راهگشای خیلی از نظرات باشه و راحت تر و بدون دردسر جا و مکان مارو به مقصدی برسونه که خیلی تو ذهنمون بالا پایین کردیم.
من خودم خیلی دوست دارم که این فرایند تبدیل به یک فرایند ادامه دار بشه و به یک روز در فصل محدود نشه. چیزی که من دوست داشتم همیشه انجامش بدم یه دورهمی علمی تفریحی بوده که توش هم به مرور روش های ارائه مو قوی کنم و هم از بودن در کنار افرادی که کمی هم فکر هستن لذت ببرم. در واقع چیزی شبیه به سخنرانی های تد با رویکرد پادپرسی و کمی دورهمی.
روز یک شنبه پروفسور مفرد که فعالیت علمی اصلیشون شناخت بخش های مختلف سلول و در نهایت شناخت سلول هست در دانشگاه علم و صنعت سخنرانی داشتن ایشون در مورد رویکردشون برای همکاری چنین گفتن:
من به دنبال افرادی هستم که در یک موضوع به صورت عمیق کار کرده باشن تا با دید روشنی که از علمشون دارن وارد همکاری در موضوعات شناخت سلولی بشیم.
ایشون در ادامه از یکی از شاگردانشون نام بردن که در اصل عمران بوده رشته ی این دانشجو ولی به دلایلی علاقه مند به بیو شده و تونستن با همکاری با هم کار علمی خیلی خوبی از همکاریشون تولید کنن.
همینطور گفتن (با تم شوخی) من کسی که ادبیات خونده باشه و خیلی عمقی مطالعه کرده باشه روبه عنوان دانشجو انتخاب میکنم و…
اگر ما بتونیم ایده های مختلف (علمی) رو در کنار هم جمع کنیم و با رویکرد های مختلفی که داریم مسایل رو برسی کنیم شاید بشه از دلش چیز مفیدی بیرون کشید که در نهایت مفید باشه. این رو میشه تعمیم داد به رویکرد ها و عقاید مختلف و…
با این رویکرد جامعه ی پادپرس از نگاه من منبعی هست فوق العاده برای شروع کاری جمعی.
بد نیست از خودمون بپرسیم دورهمی چیه؟ اون وقت میتونیم معیاری پیدا کنیم برای نقد یا دفاع. همه حسی از دورهمی داریم. دورهمی یه حس، یه سرگرمی مناسب و یه بهانه لازم داره. آموزش مستقیم نکته جالبی برای دورهمی نیست، این کارها رو توی کلاس هم میتونیم انجام بدیم.
کمپینیگ پرمسئله: خوبه از نظر بهانه و حس ولی سرگرمی رو هنوز باید پیدا کنه. من این رو قابل دفاع میدونم.
دورهمی با بهونه: اصل جنسه. فقط کمی گنگ گفته شده. این رو هم قابل دفاع میدونم.
ذهنی خوانی: حس و بهانه توی این نیست ولی کاملا سرگرمی مشخصه. شاید بشه با ترکیبش با کمپینگ پرمسئله به جایی رسید ولی به تنهایی مناسب یه دورهمی نیست.
کی از همه مخ‌زن‌تره؟ : حس رو میده، بهانه کمی گنگه هست ولی سرگرمی باحالی داره. با کمی کار میشه یه دورهمی جذاب درست کرد ازش. این رو هم قابل دفاع میدونم.
بیاید پادپرس رو بترکونیم: خیلی مفیده ولی باز هم فقط سرگرمیه. به تنهایی قابل دفاع نیست. میشه ترکیبش کرد. شاید هم بشه همینجا انجام داد.
اکسیژن بزن بر بدن: خوبیش اینه که همه چیز رو میدی دست یه گروه دیگه. ولی احتمالا از دورهمی فقط تحمل باقی میمونه. مثل مهمونه‌های باکلاس و زورکی میشه. قابل دفاع نیست که هیچ کاملا مخالفم.
جعبه سیاه پادپرسی: مثل بحث ترکوندن پادپرس ارزش بالایی داره ولی باز هم دورهمی رو تبدیل میکنه به کلاس. همینجا هم میشه انجام داد، چه نیازیه که توی دورهمی اینکار انجام بشه.
ایده‌ها بد نیستن ولی آدم انتظار داره چیزهای بهتری توی پادپرس ببینه (با تعریفی که از پادپرس شنیده بودم نمیخونه).
براساس انتخابهای که مطرح کردین، میتونین بگین که توی کدوم دورهمی شرکت میکنین، چرا اون رو بهتر میدونین (دفاع از ایده مطرح شده)، یا اینکه چرا دورهمی خاصی رو مناسب نمیدونین (نقد ایده مطرح شده). در هر مورد، عنوان موردنظر رو هم بیارین تا بتونیم بعدا برای جمع‌بندی از نظر شما استفاده کنیم.
اگر ایده جالبی به نظرتون میرسه هم مطرح کنین تا در این مجموعه باشه. البته ایده شما وارد فاز انتخاب نهایی نخواهد شد.
نمي دونم تاريخ دورهمي تعيين شده با نه و برنامه ريزي ها تا كجا پيش رفته… فقط تاريخش طوري باشه كه چند روز تعطيل باشيم مثلا ١٥ خرداد روز بيابان زدايي خيلي خوبه… مخصوصا اگر قراره مكانی خارج از تهران باشه.
من که بی صبرانه منتظرم امیدوارم شرایط طوری باشه بتونم بیام…
این شد که تصمیم گرفتم بانیِ یه امر خیر بشم: یه چالش جمعی برای ارائه‌ی طراحی بهتر از یه دورهمی پادپُرسی … 
این چالش جایزه‌ش چیه؟
نحوه‌ی پیش رفتن در چالش
«15 نفر» منتظرن تا به کمک ایده‌ی شما، به ایده‌های بهتری برسن 
اگه هنوز ایده‌ت رو به کارخونه نوآوری پادپرس نفرستادی، یالّا! الان وقتشه 
هر روز یک ایده بُر خورده براتون فرستاده میشه تا با ذهن خلاقتون تکمیل کنین 
مهم نیست چند تا پادپرسی الان تو اون شهر یافت میشه، چون بعد دورهمی حتما بیش از یه پادپرسی در اون شهر خواهد بود؛ یعنی دورهمی‌ها به قصد «
شیوعِ مدل فکری پادپُرسی» خواهد بود!
