انتخاب شما برای زندگی در جامعه، کدام مورد است؟
لطفا اطلاعات و نظرات خودتون رو کامل بنویسید و محدودیتی برای خودتون قائل نشید. ما همه انسان های با عقل و شعوری هستیم که دور هم جمع شدیم تا با پرسش و پاسخ به یک شعور جمعی بالاتر برسیم 
پس خیلی راحت مطالبتون را با حفظ حرمت به همه دین ها و همه بی دین ها و در نهایت همه انسان ها بنویسید. بی صبرانه منتظر بحث های داغ و آتیشی هستم 
12 پسندیده
سوال خوبيه
منو ياد بحث فوتبالي چند شب پيش بچه ها انداخت
چند تن از دوستان كه خودشون اصلا فوتبالي نيستن داشتن مربيگري زيدان تو رئال مادريد رو نقد ميكردن كه فلان و اله و بله كه زيدان اصلا مربي نبود و بازيكنا خودشون بازي ميكردن و اين حرفا
من رسيدم و بهشون گفتم كه آمار موفقيت ها خودش گوياي همه چيزه
حالا اينجا هم آمار پيشرفت جوامع سكولار در مقابل مذهبي خودش گوياي همه چيزه
دين و مذهب خيلي خيلي خوبه
ولي در حوزه ي شخصي
عقايد هر كس براي خودش محترمه
7 پسندیده
پاسخ خودت چیه جلال؟ …
2 پسندیده
من سکولار رو ترجیح میدم و دلایل بسیاری هم دارم براش. اما نیاز جامعه ما هم مهمه.
اداره ۸۰ میلیون نفر جمعیت نیاز به خیلی مسائل داره و شاید یکیش هم همین دین باشه اما کمرنگ تر شدن دین در جامعه چیزیه که روز به روز داره بیشتر رشد میکنه و این به خاطر دین زدگی اجتماعی پیش میاد. جامعه رویال در ذهن من یک جامعه سکولار هست
5 پسندیده
در نقش وکیل مدافع شیطان (در این کیس فرشته!) ظاهر میشم.
اگر جوامع دین دار از نظر آمار دست پایینتر رو دارند دلیل بر تضاد دین و توسعه نیست. البته سوال دقیق نیست به عقیده من چون سکولار برای حکومت تعریف میشه فکر کنم نه جامعه (البته دقیق مطمئن نیستم، چک کنید.)
مشکلی که جوامع دیندار دارند به نظر من این است که با دین به صورت یک مسئله صلب برخورد میکنند و نمیتوانند قرائت دقیق و به روز و مدرنی از دین ارائه دهند. در 1400 سال پیش مانده اند و حتی بدتر اینکه انقدر زواید اضافه شده که هیچ پویایی در دین نمانده است. شاید این تضاد درونی دین باشه، نمیدونم. شاید صدر اسلام و دین پروتستان مثال های نقض جالبی باشند که در ان “دین” کمک به “رشد” و “توسعه” جوامع کرده است.
اعتقاد شخصی من این است که دیندار یا بیدین بودن افراد در توسعه اهمیت چندانی ندارد. البته در مورد حکومت داستان متفاوته.
6 پسندیده
با این که تقسیم بندی اشتباهیه بگیم بی دین و دیندار چون دین به معنای راه و روش هست و من گمان میکنم این طرز فکر جالبی نیست کسی که به ادیان ابراهیمی و کهن باور نداشته باشه رو بی دین بخونیم هر کس یک خط مشی و روشی برای زندگی داره با این حال با این تقسیم بندی واضحه سکولار بهتره به دلایل محکم و خیلی خوب
2 پسندیده
سکورازیسم بر جدایی دین از سیاست تاکید داره و در حوضه اجتماع ورود چندانی نداره.
البته جمله بالا دال بر عدم پذیرش تاثیرات متقابل وجوه مختلف زندگی مدرن بشری برهم نیست.
سکولار بودن در مراجع دولتی کشور دال بر بی دین بودن مردم یا تاثیر کمتر دین در کنش های اجتماعی نیست.
برای مثال ترکیه کشوری هست که ساختار دولتیش سکولاریته شده اما تاثیرات مذهبی کلان در همه بخش های این کشور و نقش مهم ادیان در این کشور بر کسی پوشیده نیست. این نقش تا انقدر پر رنگ هست که تحلیلگرانی معتقدن دولت ترکیه اصلا دولت سکولار محسوب نمیشه.
از طرفی کشور هایی مثل دانمارک و نروژ نمونه ای از کشور هایی هستند که سکولاریزاسیون در اونها اتفاق نیافتاده ولی آزادی بیشتری به نسبت بسیاری کشور های سکولار یا … دارند.
مبنای انتخاب من برای زندگی در یک جامعه هیچ وقت وجه مذهبی یا غیر مذهبی بودن جامعه یا دولت نیست چرا که بنظرم انتخابیست از پایه اشتباه است.
از طرفی شناخت یک جامعه سکولار صرفا در معانی پایه سکورازیسم ممکن نیست و مثل تمام جنبش های سیاسی-اقتصادی-اجتماعی دیگه سکورازیسم به بخش های مختلفی تقسیم میشه که هر کدوم از اونها برای شرایط، منافع، مناطق و دیگر ویژگی ها بهینه سازی شدند.
در انتخاب جایی که زندگی میکنم اگر قرار باشه محل زندگی بر اساس کنش ها و واکنش های سیاسی اجتماعی انتخاب بشه قطعا به ساختار قدرت و منبع قدرت در اون کشور توجه میکنم
برای مثال در جمهوری اسلامی ایران ساختار قدرت از نوع “حکومت متمرکز” هست و منبع قدرت "جمهوری"ست.
به این نکته هم توجه داشته باشید که ساختار قدرت جمهوری با دموکراسی کاملا متفاوت هست ، این دو در نگاه اول و از نظر مخاطبی که دانش چندانی نداشته باشه شاید یکی بنظر بیاد اما در حقیقت به این صورت نیست.
در درجه بعد . آیا ادیان اومدن که مملکتی رو به رشد اقتصادی برسونن که در اینجا رشد یا عدم رشد کشور های مذهبی و غیر مذهبی رو مورد بررسی قرار میدیم ؟ اگر اینطور فکر میکنید پس از قول من به شما : " شما در مورد چیزی صحبت میکنید که هیچ اطلاعی ازش ندارید "
مذاهب بر کنترل اخلاق و کنش های اجتماعی تاکید دارند و به نظر شخص بنده هم یکی از بهترین راه ها برای رشد اخلاق ، بهبود شرایط اجتماعی و کنترل روابط در جامعه مذاهب هستند.
در این موضوع اگر بررسی کرده باشید متوجه میشید که جوامع مذهبی ( جوامع مذهبی که ساختار متمرکزی داشته و شرایط پایه زندگی امروزی در اونها فراهم هست. نه جایی مثل یمن و … ) به لحاظ فاکتور هایی که مذهب سعی بر بهبود اونها داشته بطور متوسط جلوتر از کشور هایی هستند که با نگرش دولتی سکولار و … کنترل میشن.
3 پسندیده
فکر میکنم به همه چیز پاسخ دادی جز سوال 
و اینکه چرا؟
توجه داشته باش که کاری با دولت نداریم و صرفا در مورد جامعه صحبت میکنیم.
2 پسندیده
بر اساس پارامتر های سکولار و غیر سکولار بودن انتخاب نمیکنم محل زندگیم رو
سکولاریسم نگاه و استانداردیست که از سمت دولت در کشوری ترویج داده میشه و یا تثبیت میشه. پس وقتی موضوع سکولاریسم رو بررسی میکنیم در درجه اول درحال بررسی دولت هستیم. همونطور که گفتم سکولار بودن یک دولت باعث کمرنگ شدن نقش مذهب در اون جامعه نمیشه.
البته چگونگی سکولاریزاسیون میتونه در این زمینه نقدی عمده ایفا بکنه.
در جامعه سکولار ترکیه بعد از رفع کودتا تلاش های فراوانی شد تا اعتماد مراجع مذهبی از مسلمان و مسیحی بازآفرینی بشه و این نمونه ای از نقش موثر مذهب در یک دولت سکولار هست.
اگر فردی قصد داره در یک جامعه با مردمانی که ارزش کمی برای مذهب قائل هستند (جامعه) زندگی کنه نمیتونه به سکولار بودن دولت اتکا کنه. چه بسا ممکنه شما به عنوان یک مسلمان وارد یک جامعه سکولار بشید ولی بدلیل همین مسلمان بودنتون از طرف عوامل بیرونی تحت فشار های مختلفی قرار بگیرید.
شما ممکنه به عنوان یک ضد مذهب وارد یک جامعه سکولار بشید و بواسطه همین اخلاق از طرف مردمی که شمارو مخرب جامعه میدونن مورد فشار قرار بگیرید.
آیا موضوع اینه که انتخاب میکنید بین افراد مذهبی زندگی کنید یا غیر مذهبی؟
اگر منظور سوال این هست و اشاره به سکولار بودن بر این باور نادرست بوده که سکولاریزسم یعنی مردم بی دین که خب از بحث در این مورد( موضوع سکولار و سیاست مذهبی و … ) جدا میشم
جواب این خواهد بود " برای من اهمیتی نداره که افرادی که دورم هستند چه مذهبی دارند یا چقدر به اعتقادات مذهبی پایبند هستند" جمعی رو برای زندگی انتخاب میکنم که بتونم با اونها کنش ها و واکنش های سازنده داشته باشم و این جمع باعث افزایش سرعت رشد و کاهش ریسک در زمینه های مختلف بشه.
اگر هم موضوع انتخاب جامعه تحت لوای چه دولتیست بازهم به نقش مذهب چندان اهمیت نمیدم و مواردی که پیشتر مطرح کردم مد نظرم هستند.
اینکه بصورت قطعی نمیگم به نقش مذهب در دولت اهمیت نمیدم هم دلایلی داره. برای مثال کشور اسرائیل فرصت های مناسبی داره برای سرمایه گذاری ، رشد تکنولوژیک و بسیاری زمینه ها که دوستان آشنا با زمینه های اقتصادی و سیاسی اشرافی نسبی به این فرصت ها دارند. اما با توجه به جهت گیری های مذهبی که بین مسلمانان و یهودی ها هست و در روزگار جدید مستقیما بین ایران و اسرائیل قطعا خودم رو برای استفاده از فرصت های موجود در اسرائیل راضی نخواهم کرد چون میدونم این بازی تهش باخته.
اما از طرفی این دلیل نمیشه که کشوری مثل چین رو انتخاب کنم که مردمی با سطح اهمیت پایین نسبت به مذهب داره و جهت گیری ملی خاصی هم در جهت مخالف با ملیت و مذهب پایه شناسنامه ای من نداره!
موارد مهمتری هستند که در یک جامعه مد نظر قرار میدم و اینکه چه موردی مد نظر قرار میگیره با دلیل ورود من به اون جامعه ارتباط مستقیم خواهد داشت. دلایل مثل مذهبی ، بی مذهب یا ضد مذهب بودن مواردی هست که در آخرین مرحله بهشون فکر میکنم.
4 پسندیده
به نظر میرسه که در جامعه سکولار پیشرفت بیشتر و نیز آزادی های فردی بیشتری وجود داره ولی مشکلاتی هم داره که باعث میشه رضایت افراد جامعه تامین نشود
جامعه دین دار هم بعلت تعدد دینها مختلفند
جامعه ایده آل و آرمانی من جامعه ایست اسلامی(به معنای واقعی) که نیاز های فردی و اجتماعی را به بهترین شکل ممکن تامین کند به دور از سیاست بازی ها و به دور از مصلحت اندیشی های زاید
حکومت هم جزیی از جامعه است و باید در راستای فرهنگ و باورهای مردم حرکت کند و رفتارش باید در جهت رشد و اعتلای جامعه باشد
چیزی که باعث سقوط حکومت سابق شد تضاد بین خواسته های حکومت و خواسته های جامعه بود
3 پسندیده