تصویری که در بالا می بینید مربوط به برنج کاری در اصفهان هست.
با توجه به این که در حدود ۸۰ درصد از منابع آبی کشور صرف کشاورزی میشه آیا بهتر نیست الگوی مصرف مواد غذایی مون رو تغییر بدیم؟
ایران در تولید هندوانه و خیار مقام سوم جهان رو داره، دو محصولی که آب بسیار زیادی لازم دارند. این آمار برای سرزمین خشکی مثل ایران بسیار بالا است. برای تولید یک کیلوگرم برنج ۴۰۰۰ لیتر و برای تولید یک هندوانه ده کیلویی ۵۰۰۰ لیتر آب مصرف میشه. برای تولید یک کیلوگرم گوشت گاو و گوشت مرغ به ترتیب ۱۵۰۰۰ و ۴۰۰۰ لیتر آب لازمه. بنابراین با تغییر رژیم غذایی مون می تونیم سهم خیلی مهمی در مصرف آب بازی کنیم. مثلا می تونیم بیشتر محصولات بر پایه گندم و جو بخوریم که معمولا به صورت دیم کشت میشن.
پ.ن : یک آدم نرمال در هر بار حمام کردن ۲۰۰ لیتر آب مصرف می کنه. بنابراین با آبی که صرف تولید یک کیلو گوشت گاو میشه ۷۵ بار میشه حمام کرد.
پ.ن.۲: ما نمی‌تونیم منتظر کشاورز یا دولت بمونیم تا اصلاحات کشاورزی انجام بده. تعداد زیادی از دریاچه‌ها و رودخونه‌هامون تا همین الان خشک شدن، آب‌های زیرزمینی رو مصرف کردیم و فکر نمی‌کنم وقت زیادی برای تغییر داشته باشیم.
#ایده
نمیشه یه سایتی درست بشه تا کشاورزای کل کشور درش عضو بشن و جایی باشه که اطلاعات و آمار نیازهای کشور درش باشه و ظرفیت ها و محدودیت هایی مثل آب و خشک سالی، و بعد بیان و حساب شده تولید محصول کنن؟ یادمه تو اصفهان یه زمان هایی پیاز و سیب زمینی رو دست کشاورز می موند. الان چطوره؟ آیا با به اشتراک گذاری آمار و اطلاعات تو یه شبکه میشه این نوع از مشکلات که احتمالا از سر ناآگاهی هست رو حل کرد؟ یه سیستمی که به کشاورز بگه مثلا: امسال کسایی که قراره این مقدار از محصول خاصی رو تولید کنن ظرفیت رو پر کردن و بیش از این نیازی نیست. محصول پیشنهادی ما برای شما با توجه به منطقه جغرافیاییت این هست. یا مثلا برای شما که تو این منطقه خشک داری زندگی می کنی کاشت هندونه ممنوعه.
اصلا وزارت کشاورزی همچین مدیریتی روی امور کشاورزی داره؟
ایده ی نابی بود و تا الان سایت ریکامندر برای کشاورزی ندیدم.
البته از اون ور کشاورزها، معمولا از تجربه های پدرانشون بهره میبرن و چنین اتفاقی به صورت سنتی در جریان هست، ولی اینکه علاوه بر تجربه از اطلاعات و آمار برای بهینه سازی محصولاتشون کمک بگیرن میتونه کمک خیلی بزرگی باشه.
##پرسش
چه داده هایی برای چنین سیستمی میتونه موثر باشه؟
چیزایی که به ذهنم میرسه: دیتابیس دینامیک: آمار محصولات کنونی منطقه، آمار خرید مردم در سال گذشته، اطلاعات پایه: اطلاعات مربوط به خاک منطقه، اطلاعات آب در دسترس منطقه،
#کامنت
دقیقا به نظرم نکته همین جا هست که سیستم قدیمی دیگه پاسخگوی نیاز ما نیست. الان با توجه به مازادی که وجود داره و وسعت مملکت (صد سال پیش احتمالا محصولات فساد پذیر نمی شد که مثلا از تبریز بره برسه زاهدان) و همینطور وضعیت محدودیت های آبی بهتره همچین محل ثبتی ایجاد بشه.
کشتش رو محدود کنن و قیمتش رو کمی بالا ببرن و به جای اون محصولات جایگزین که آب کمتری میخواد کشت کنن مثل انجیر.
پرسش
چه محصولات غذایی به آب کمتری جهت کشت نیاز دارن؟[quote=“Ali_Shakeri, post:1, topic:1940”]
۸۰ درصد از منابع آبی کشور صرف کشاورزی میشه
[/quote]
این هشتاد درصد خودش به چه مصرفی میرسه؟ غذای آدمیزاد؟ حیوانات و گوشت؟ پنبه و نساجی؟ کدوماش جایگزین داره؟
یه بار با یه مهندس نساجی صحبت می کردم یه چیزی گفت که اندکی به فکر فرو رفتم : #ایده
می گفت که یه پرتقال یا هر محصولی چقدر آب میخواد؟ ما چقدر آب میریزیم پای درخت؟ نمیشه روشی به کار برد که ظرفیت نگهداری آب رو در زمین ببره بالا؟ و آب بیشتری در طی زمان جذب محصول شه و با صرف آب کمتری به هدف برسیم؟
و تا الان سایت ریکامندر برای کشاورزی ندیدم.
: