دیروز، در دفتر کار اشتراکی مون، دو نفر اومدن، مستر ایکس و مستر وای. مسئول محیط کار اشتراکی این دو نفر رو به این صورت معرفی کرد:
«در یه دورهمی که امروز با حضور مستر ایکس و مستر وای، در باشگاه کارآفرینی زِد برگزار خواهد شد، شرکت کنندگان با رویداد بزرگ “همایش تخصصی عجیب و غریب در حوزه همیشگی” آشنا می شوند.»
یعنی ایشان می‌آمدند تا با خرج زمانی از افراد، یک رویداد را که به راحتی توسط نوشتار و در صفحات وب قابل توصیف است، توصیف کنند.
در صفحه ی توصیف رویداد، تصویر سخنرانان به این صورت قرار داشت:
این دو نفر در وب قابل جستجو نبودند و اطلاعات کافی در دسترس مسئول دفتر اشتراکی هم نبود. و با این وجود ایشان اصرار داشتند که «پیشنهاد میکنم همتون برید».
نقد
حوزه ی همیشگی ذکر شده در بالا، حوزه ای است مربوط به محصولات دیجیتال و دنیای تکنولوژی. و اولین نقدی که به این دو نفر وارد است این است که چرا سفیر اتفاقاتی می‌شوید که خودتان در آن زیست نمیکنید؟
پرسش
پرسش اصلیم فرای این نقد، این است که در دنیای امروز، پروفایل و رزومه ی دیجیتال افراد چقدر اهمیت دارد؟
صفحات لینکدین، توییتر، فیس بوک، اینستاگرام و … حاوی چه اطلاعات مهمی است که برای دیگران مفید هم هستند؟
و آیا چنین صفحاتی برای معرفی طرز فکر، مرام کاری، و اطلاعات بنیادی و اساسی افراد مناسب هستند؟ و یا فقط یک اتوبیوگرافی را نمایش می‌دهند؟
من چیزی که دیدم حتی در مورد رزومه هم میشه گفت، اینه که همه افراد همه چیز رو در رزومه دارن. بویژه در مواردی که نیازی به مدرک خاصی نداره (برای مثال مقاله قابل ارزیابی دقیق هست ولی تسلط بر یه نرم افزار خاص نه). سیستمی که میتونست به این مطلب کمک کنه سیستم “endorsement” بود که در خیلی جاها ازش استفاده میشه ولی اون هم کاملا روتین شده.
شاید منظور دیگه ای داشتید از این سئوال که بهتره روشنتر بگید تا بشه در موردش نظر داد.
من توی جائی مثل تحصیلات تکمیلی هم از این دست اتفاقات زیاد دیدم. مثال شوک آور کسی بود که از “راههای غیر معمول” کار خودش رو پیش برده و تمام زندگیش به همین روش بود ولی یه دوره کارآفرینی گذاشته بود تا به مردم یاد بده که چه جوری میشه از علم پول در آورد!
دلیل اینکه این اتفاق میوفته شاید در این باشه که خیلی از کارای آموزشی به راحتی از طریق اطلاعات موجود در دنیای وب قابل انجامه.
البته در یه دیدگاهی افراد باهوش معمولا روابط اجتماعی خوبی ندارن،و در این مورد ممکنه آدمهائی که فعالیت اجتماعی خوبی نداشتن واقعا باهوش باشن و بشه ازشون چیزی یاد گرفت!
تنها مزیتی که در رزومه ی نوشته شده توسط خود فرد میبینم؛ اینه که به آدم میگه که این شخص میخواد خودش رو به چه صورتی معرفی کنه و زمینه ی تخصصی مورد علاقه ش چیه. همون طور که گفتید قابل اعتماد نیست، چون فرد میتونه هر چیزی رو بنویسه.
سیستم endorsement ِ لینکدین خیلی بد استفاده میشه. مثلا شده افرادی من رو در تحقیق تایید کنن که ۱- اصلا من رو نمیشناسن، ۲- روش تحقیق من رو ندیدن، و اوج ماجرا هم اینکه ۳- اصلا محقق نیستن و یا کارشون به تحقیق و استفاده از تحقیقات ربطی نداره!
–> با همه ی این‌ها، خودم وقتی کسی رو در فضای کسب و کار میبینم که صفحه ی لینکدین نداره، و جایی در وب ردپایی از خودش نذاشته، اعتماد اولیه م بهش خیلی کمرنگ میشه.
سوالم رو بخوام کمی خوش تعریف کنم:
در بازارهای سنتی اگه دقت کرده باشین، بعضی از کسبه هستن که مورد تایید اکثریت بازار هستن، مرام و ارزش کلیدی کسب و کار ایشان برای همه آشکار است، مثلا همه میدونن که فلانی آدم راستگویی هست و … . شاید برای اینکه تعداد افراد بازارهای سنتی محدوده و ارتباط بین افراد نسبتا قوی تر هست.
در دنیای جدید که به سمت استفاده از تکنولوژی و نامحدود شدن ارتباطات، حداقل در عمق کم، میره؛ دستیابی به چنین شناختی راحت نیست. مهارت ها راحت تر قابل بازگویی و یا تایید هستن، چه توسط خود افراد و چه توسط دوستان نزدیکشان. ولی ارزش های واقعی افراد، مرام کاری شان و خیلی چیزهای مهمتر پنهان میمونه.
آیا در دنیای تکنولوژی، راهی برای دستیابی به این مرام و معرفت هست؟ چه جوری؟
بدون برخورد مستقیم، براساس تجربه علمی میتونم بگم که به هیچ وجه قابل تشخیص نیست. این نکته خیلی عمومی و سئوال مهمیه که باعث میشه هر چن وقت یه بار یه معیار جدید وارد بشه تا این شناخت حاصل بشه ولی به نظر بدون فایده به نظر میاد.
این معیار در قدیم حاصل برهمکنش طولانی مدت در یه جمع بود. الان حتی در بازارها این اتفاق نمیوفته به دلیل اینکه کسبه طولانی مدت با هم ارتباط ندارن.
سیستم endorsement میتونست جای این رو بگیره اگر که دو تا نکته حداقل رعایت میشد: 1- شخص تائید کننده مسئولیت پذیر باشه و واقعا براساس شناخت نظر بده. 2- یه قیدی روی تائید کننده بشه که خودش صلاحیت اظهار نظر رو داشته باشه.
این میتونه مفیدتر باشه. برای مثال در جاهائی مثل arxiv وقتی که یه نفر خودش 2-3 تا مقاله در موضوعی داره میتونه مقاله ادمای جدید رو تائید کنه.
