ترس از آشکار شدن یک رفتار نزد فرد یا افراد دیگر، چرا و از چه زمانی در ما شکل می گیرد؟
چرا قضاوت دیگران برای ما مهم است؟ چرا گاهی یا اغلب قدرت کنترل بیرونی از کنترل درونی بیشتر است؟
مدارس و معلمان چه نقشی در این امر دارند؟
مثلاً هیچ آزمونی بدون دیده بانی مراقب کم خطا نیست، یا مثلاً استفاده از حربه گزارش عملکرد به اولیا یا دفتر مدرسه یا سایر دانش آموزان، برای ایجاد ترس، که بسیار کاربرد و گاهی کارآیی دارد.
افزایش استفاده از دوربین های مدار بسته در اماکن مختلف حتی در مدارس برای جلوگیری از جرم، یا خودخوری و خودداری و پنهان کاری برای حفظ آبرو، یا تهدید دیگران (حتی دانش آموزان) به صورت ارائه رفتار برای وادار کردن آنها به رفتاری.
چه حد و استانداردی برای نمایش و اعلان رفتار فردی در جمع (حتی دو نفره) منطقی و سالم و گریزناپذیر است؟
با الهام از موضوع:
چه ایرادی داره از سوار شدن آدما به مترو فیلم بگیریم؟