قبل از پرداختن به این موضوع خواندن موضوعات زیر را پیشنهاد می‌کنم:
چرا نمی‌تونیم به موسیقی کلاسیک سنتی زیاد گوش کنیم؟
چرا ذائقه موسیقیایی مون تا به این حد تنزل کرده؟
چجوری یک گروه موسیقی موفق و پایدار میشه؟
آیا خواندن، شنیدن و دیدن هر چیزی مفیده؟
موقع گوش دادن به هر تیپ از موسیقی چه اتفاقی برای مغز میفته؟
اول این که یادمان باشد که این اتفاق فقط برای موسیقی ایران نیفتاده است. برای مثال می‌‌توانید تنوع ملودی‌های پاپ دهه ۶۰ و ۷۰ آمریکا را با ملودی‌های تکراری امروزی در پاپ آمریکایی مقایسه کنید. در سایر سبک‌ها از جمله راک و متال هم اتفاق مشابه‌ای افتاده است.
من فکر می‌کنم آدم‌ها بیشتر به دنبال امتحان کردن چیزهای جدید هستند تا چیزهای خوب. نتیجه‌اش رونق گرفتن سبک پاپ امروزی است که به نظرم من بیشتر به ناله شبیه است تا موسیقی.
به نظرم آهنگسازها متوجه شده‌اند که برای فروختن کارهایشان دیگر نیازی به ساختن ملودی‌های ناب ندارند و بهتر دانسته‌اند که بر سلیقه عمومی سوار شوند که همانا موسیقی امروزی است. فکر می‌کنم هنوز آهنگساز خوب داریم که یا در حاشیه هستند و یا برای امرار معاش تغییر روش داده‌اند.