فرض کنید نه توانایی اضافه کردن اتوبوس دارین و نه تعداد صندلی ها رو میتونید اضافه کنید توی این شرایط چه تدبیری به ذهنتون میرسه که بتونه اتوبوس سواری رو خوشایند کنه؟؟؟
تعريف سيستم حمل و نقل اتوبوسي
( تعريف ما از اتوبوس يه وسيله گسترده ترين شبكه حمل و نقل عموميه كه براي تعداد سي تا هفتاد نفر تو سطح خيابونهايي شهر در نظر گرفته شده . ميتونه خط ويژه داشته باشه ولي اگه نداشته باشه بايد مثل باقي خودروها تو سطح شهر حركت كنه و در عين حال تو هر ايستگاهيم توقف كنه. برخي از موارد خطوط سريع و سير وجود داره كه برخي از ايستگاه ها رو رد ميكنه. هزينه اش نسبت به ساير موارد كمتره ولي تعدادش محدوده و براي استفاده از اونها بايد مدتي تو ايستگاه منتظر مونده)
چه جوري حمل و نقل با اتوبوس رو باز تعريف كنيم كه شما رو از استفاده از خودروي شخصي يا تاكسي منصرف كنه و به كاهش الودگي هوا كمك بشه؟
۱. علاوه بر اتوبوس های عادی، اتوبوس های سریع هم وجود داشته باشد که به جز چند ایستگاه توقف دیگری نداشته باشد.
۲. پریز برق داشته باشد، به خصوص برای سفرهای بین شهری و طولانی.
۳. تهویه مناسب داشته باشد.
۴. عایق صوتی باشد تا مسافر در آن آرامش بیشتری داشته باشد.
۵. ظاهر زیبایی داشته باشد و منظم نظافت شود.
۶. پنجره های بزرگ و تمیز داشته باشد.
۷. محلی برای حمل دوچرخه داشته باشد.
خوبه واقعا ولی به شرطیکه اون مسیرا خط ويژه باشن راستش اگه کارکرد اتوبوس رسوندن آ دما به محلهای مورد نظرشون مثل کار و خونه و خرید و دانشگاه و … . باشه نمیشه مسیرا رو محدود کرد به مسیرای گردشگری ولی ایده خوبی میتونه باشه که از هر پایانه ای اتوبوسایی وخصوص گردشگری باشن و فقط مسیرای خاص رو برن وآدما هم فقط برای دیدن شهرگردی سوارشون شن عالی میشه
یه مشکل اتوبوسا که سال هاست حل نشده و همیشه صدای اعتراضی شنیده میشه اینه که تو ایستگاه آخر در عقب رو نمیزنن تا خیالشون راحت باشه همه کارت میزنن یا پول میدن . بی آر تی ها این مشکل رو حل کردن البته ولی همه جای شهر که بی آرتی نیست .
فرهنگ سازی بشه مردم به قدر کافی حموم برن تا بوی بد ندن !
یه سری رفتار های کوچیک ولی مهم و موثر مثل رعایت حریم شخصی (سرشون رو تو تبلت و گوشی دیگران نکنن ) ، به صف احترام بزارن ، وقتی رو صندلی می شینن جوری نشینن که جای بغل دستیشون تنگ شه ، اگر در حدی جا هست که آدما می تونن به هم نچسبن یه کم از هم فاصله بگیرن .
به شخصه فکر می کنم یه جور رفتار بر پایه احترام به دیگران و رعایت حریم شخصی ، برای استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی لازمه که توش اساسی مشکل داریم
خوب دو مشکل بنظرم میاد
یک : مشکل فرهنگی یعنی اینکه ما به شما اعتماد نداریم اگه در عقب رو بزنیم بدون کرایه میرید
دو : صف طولانی برای کرایه دادن خوب و اتلاف وقت مسافرا بخصوص اول صبح که خیلیا عجله دارن و دیرشون شده و میخوان به مترو و اتوبوسای دیگه برسن
البته این قضیه برای دقیقه نودی ها حیاطیه ولی خوب اونا هم باید مسایلشون برای جامعه مهم باشه چون قشر عظیمی رو تشکیل میدن:wink:
و یه مشکل دیگه
خوب راننده ها هم حق دارن یه اطمینان خاطر میخوان بجز سیستم پرداخت بلیط یا بها موقع سوار شدن سیستم شاگرد راننده های قدیم هم به همین خاطر بود
من توی اتوبوس یا ماشین هیچ وقت نمی تونم چیزی بخونم چون نوسانات اینها زیاده و هم چشمم رو اذیت می کنه و هم حالم بد می شه (نمی دونم بقیه هم چنین تجربه ای دارند یا نه). توی مترو برعکس راحت می تونم بخونم. چون مترو خیلی کم تکون می خوره و وقتی که نشستم متوجه حرکت نمی شم. فکر نمی کنم خوندن توی اتوبوس عملی باشه مگر فقط بروشور اطلاعات خاصی فقط برای اطلاع رسانی سریع.
منم وقتی داخل ماشین چیزی میخونم(حتی از روی گوشی) حالت تهوع بهم دست میده و مجبور میشم حتی توی سرمای زمستون شیشه رو بکشم پایین تا بهترشم.
خوندن داخل مترو راحت تره البته برای وقتی که مترو خلوت باشه.
توی اوقات شلوغی که مجبور باشیم بایستیم واقعا خوندن سخته.چون که معمولا ما خودمون رو به زور توی مترو جا میدیم، حالا اگه قرار باشه دستمون رو هم خم بکنیم که کتاب روی توی مترو جلوی خودمون بگیریم واقعا هم خودمون اذیت میشیم هم اطرافیانمون توی مترو اذریت میشن. اتوبوس: داخل اتوبوس اگه چنتا صفحه ی نمایش قرار داده بشه که نمایش های طنز صامت اجتماعی رو نشون رو نشون بده فک کنم واقعا جلب هم جلب توجه کنه همه به مردم درس فرهنگی بده
ایده خیلی جالبی است. یا این صفحه نمایش می تونه اخبار رو نشون بده. در متروهای برلین صفحه نمایش خلاصه اخبار رو با تیتر و یه شرح کوتاه و تصویر نشون می دن و هر خبر به مدت چند ثانیه.
