«در مسیر رفتن به مدرسه هستم، یاد گرفتم که برای دیر رسیدن به علت تاخیر مترو کمتر حرص بخورم! مسافرها یا دانشجو هستند، یا کارمند، یا وقت دکتر دارند، و معدودی شاید برای خرید بازار این موقع صبح عازم اند.
تقریبا همه دارند حرص میخورند و لحظه دیر رسیدن رو متصور می شن! مشکل اینجاست که هیچ شبکه اطلاع‌رسانی نیست که بگه برای بار n ام این متروست که تاخیر داشته نه ما در بیدار شدن!
برای همین دو مرحله فرسایشی هست یکی اینکه دیر میرسی سرکار و دیگر اینکه باید یک جمله تکراری رو که مترو تاخیر داشت رو تکرار کنی و نگران قضاوت شدن باشی … .
مقایسه می کنم با تجربه‌ی مشابهی در فنلاند، کشوری که خط قرمز خودش رو استرس تعریف کرده (در آموزش البته). یاد اون روزی افتادم که با هنر پیشه معروف فنلاندی جلسه داشتیم و مدیرم سلنا، بهم گفته بود حتما به موقع بیا و حدس بزنید چی شد؟ به علت راه سازی تو حاشیه شهر تامپره، اون روز اتوبوسها 5دقیقه مسیرشون طولانی تر شد و من با استرس 10 دقیقه دیرتر رسیدم دفتر و دیدم سلنا اومد استقبال، بغلم کرد و گفت ببخشید “This is Finland”، اینو همیشه وقتی به کار می برد که میخواست بگه فنلاند خوب نیست!
او با اخطار گوشیش در مورد راه ها متوجه شده بود که من دیرتر می رسیدم و دیگه اون مکالمه فرسایشی بین ما رد و بدل نشد؛ که حتی فکر این به سرم بیاد که نکنه فکر کنه بی مسئولیتم، نکنه فکر کنه ایرانیها بی‌نظمند، اصلا نکنه فکر کنه مسلمونها اینطورین (می‌بینید چقدر چرت و پرت تو مغز ما میاد ).
راهکار پیشنهادی
کاش اگر مترو ما تاخیر داره، یک سیستم اطلاع‌رسانی آسان براش بگذاریم که این چند هزار نفری که همزمان با من دارند دیر می رسند سرکارشون این حجم از استرس رو متحمل نشن.»
تجربه‌ای بود که در یکی از گروه‌های تلگرامی دیدم و مناسب حال پادپُرس بود؛ مستقیم گذاشتمش برای دسترسی و ایده‌پردازی بیشتر.
اگه برای مسیرهامون برنامه ریزی دقیق تری داشته باشیم از وسایل نقلیه عمومی بهینه تر استفاده کنیم هم به بهبود امر کمک کردیم هم کمتر دچار استرس میشیم . البته بحث نرم افزاریش جداست
دقیقن این مشکل منه روز هایی که زیادی به موقع از خونه میزنم بیرون و به امید اینکه داخل مترو کلن سرپا می ایستم و دقیقن ساعت 8 می رسم به محل می زنم از خونه بیرون و معمولن محاسبات اشتباه در میاد.
@lolmol اگه میشه این رو به نوا کاهش آلودگی هوا که سال پیش داشتیم هیپرلینک کنید.
ایده:
الان دوتا اپلیکیشن برای مترو و بی آر تی تهران هست که متاسفانه هیچ کدوم دقیق نیست و به نظرم نیاز داره که هردو به روزرسانی بشه و تبدیل به یک نرم افزار بشه و داخلش موقعیت مترو و بی آر تی برای ایستگاه خاصی مشخص بشه. به نظرم اگه این اتفاق بی افته خیلی ها دیگه بهانه ندارن برای استفاده نکردن از این دوتا وسیله نقلیه.
به نظرم دو تا مسئله اینجا هست یکی در مورد نظم وسایل نقلیه که اشاره کردین، و دومی در مورد نحوه برخورد آدم ها برای کاهش استرس.
این خیلی جالبه و اصلا موضوع کم اهمیتی نیست. به نظرم اون ها درست تشخیص دادند و برای سلامت روح و روان خودشون و در نتیجه بالاتر رفتن کیفیت زندگی اجتماعی و خیلی مزایای دیگه، این نوع تصمیمات پایه ای (برخوردهای مناسب در مواقع خاص) رو گرفتن و در سیستمشون اجرا می کنند. به نظر من مسائل مختلف اجتماعی مستقل از هم نیستن و همبسته هستند.
این سیستم خیلی لازمه به نظرم. نمونه اش هم مثلا اطلاعات راجع به میزان ترافیک خیابان ها در برخی شهرها که از رادیو ظاهرا اعلام می شه.
یک راه حل دیگه که می تونه راه حل فوری باشه و تا قبل از ایجاد تغییرات اساسی در سیستم، فرهنگ سازی و عادت دادن خودمون به اینکه همیشه برای زمان بندی هایی در زندگی که بستگی مستقیم به زمان های وسایل نقلیه دارن، حداقل 20 یا 30 درصد وقت اضافه در نظر بگیریم. (برای در نظر گرفتن ترافیک در ساعت های شلوغ شهرهای بزرگ فکر می کنم خیلی بیشتر از این باید در نظر گرفت).
).