موضوعی درباره شفافیت بیش از حد رویاها در وضعیت قرنطینه برای کرونا در جهان خوندم که برام جذاب بود:
مخصوصا که خودم هم این یه ماه اخیر خواب‌هام رو با جزئیات خیلی بالایی به یاد میارم و حتی در موردی توی خواب بو رو هم احساس کردم، برعکس ادعای موضوعِ چرا توی خواب و رویامون فقط حس بینایی کار میکنه؟!
حالا سوالم اینه که شماها هم این روزها خواب‌هاتون رو با جزئیات بالایی به خاطر میارین؟ خواب‌هاتون براتون نسبت به همیشه شفاف‌تر شدن؟
و بعد اینکه به نظر خودم، دلیل اینکه خواب‌هام رو با جزئیات بیشتری به خاطر میارم این نیست که بیشتر میخوابم و یا زندگیم آهسته‌تر شده[1]! چون اولا این روزها بیشتر نمی‌خوابم و دوما چندان تغییری در سرعت زندگیم نسبت به قبل حس نمیکنم!
با این اوصاف، این روزها که با افراد کمتری در تعاملِ رودررو و حقیقی هستیم، چرا خواب‌هامون شفاف‌تر شده؟
بسیار بعیده ربطی به بیشتر خوابیدن داشته باشه. دو تا تغییر موثر کلی در سبک زندگی افراد ایجاد شده که ممکنه اثر داشته باشه:
هراس از بحران میزان زیادی از انرژی ذهن افراد رو به طور ناخودآگاه درگیر کرده. ربطی به شخصیت فرد هم نداره، همه کمابیش درگیر این هراس هستن.
داده‌های ورودی به مغز تنوع و میزان کمتری دارن. آدمها کمتر بیرون میرن، کمتر از حسگرهای مختلف داده‌های نیازمند پردازش میگیرن و در نتیجه مغز فرصت بیشتری برای پردازش حداکثری داده‌ها داره.
فکر میکنم این دو تا عامل میتونه در این اتفاق عمومی موثر باشه. یعنی خوابهایی مرتبط با ترس، احتمالا بیشتر شدن و جزییات بینایی و حسگری خوابها بالاتر رفته. وجود حسهای غیر از بینایی میتونه نمادی از اختلال در خواب عمیق هم باشه چون این حسها بیشتر در قسمت سبک خواب امکان ظهور پیدا میکنن. میشه پرسید که آیا در احساس رضایت از خواب هم تغییری احساس کردین یا نه؟
جهت جمع آوری داده، شما این روزها بیشتر خواب میبینین و یا خواب‌هاتون رو بهتر و بیشتر به یاد میارین؟
موافقم که یه نگرانی/هراس/استرس کلی تو زندگی همه هست. و اتفاقا خوابی که درش بو رو حس کردم، یه کابوس بود! و بو هم بوی لاشه ی گندیده که از خواب پروندم. منتها همه ی خواب‌های این یه ماه اخیر کابوس نیستن. مگه اینکه به دلیل تنشِ کلی این روزها، بیشتر به خواب عمیق با حرکات سریع چشم[1] بریم، چرا که به گفته‌ی دانشمندا ظاهرا در این فاز وقتی خواب میبینیم، شفاف‌تر هست (مقاله‌ی بیزینس‌اینسایدر در این باره).
اتفاقا بر عکس فکر میکنم، چرا که این روزها استفاده از فضای مجازی خیلی بیشتر شده؛ و بعید میدونم تنوع داده‌ها و یا تعداد ورودی‌ها کمتر شده باشه.
تفاوت دیگه‌ی این روزها با روزهای پیش از قرنطینه رو این میدونم که
تعاملات حقیقی افراد با هم کم شده.
مطمئن نیستم این چطور میخواد تو خواب تاثیر بذاره، ولی حواسی که در تعامل حقیقی و زنده به شکل همزمان درگیرن، با حواسی که در تعاملات مجازی و غیر-زنده درگیرن متفاوته.
دقیقا منظورم از کاهش داده‌های ورودی از یک طرف به همین برمیگرده که حسهای متنوعی درگیر نیستن بلکه صرفا حسهای بینایی و خوندن مطالب هست که برای حافظه اثر کمتری به نسبت حسهای تعاملی و طبیعی‌تر داره. تنوع داده‌ها هم مهمه: مطالب این روزها بیشتر روی موضوعات کمی متمرکزه بنابراین درسته مطالب ورودی ظاهرا زیاد شده ولی تنوع بسیار پایینی دارن.
چون تجربه مستقیمی در این مورد داشتین، میشه دو تا سئوال پرسید که شاید به درک مطلب کمک کنه:
آیا در دوره‌ای بوده که به یک محلی برای استراحت به دور از بقیه برید یا در فازی وارد بشید که تنهایی رو برای مدتی ترجیح بدین؟ چه تفاوتی بین اون دوره و این دوره قرنطینه حس میکنین؟ اصلا اهمیتی برای این تغییرات در اون دوران قایل بودین یا نه؟
آیا درصد کابوسها با گذشت زمان افزایش داشته یا کاهش یا تقریبا ثابت بوده؟
که از خواب پروندم. منتها همه ی خواب‌های این یه ماه اخیر کابوس نیستن. مگه اینکه به دلیل تنشِ کلی این روزها، بیشتر به