سه تا مشاهده/تجربه رو میگم برای بردن شما به فضای ذهنم و بعد سوال اصلیم:
یادمه در مرکز تحصیلات تکمیلی در علوم پایه، سیستم گرمایشی یا سرمایشی به صورت مرکزی کنترل میشد، در نتیجه اگه اتاقی بیش از حد تو زمستون گرم میشد، پنجره ها رو باز میکردن و یا برعکس تو تابستون، اگه کسی سردش میشد باز پنجره ها رو باز میکرد.
هر دو منجر به هدررفت بالای انرژی میشد. و گاهی هم که سیستم های گرمایشی دیر در زمستونها راه میفتاد، مناطق بدون افتاب دانشگاه بچه ها سرما میخوردن! و یا اگه سیستم های سرمایشی دیر شروع به کار میکرد، قسمت های افتاب خور دانشگاه میمردن از گرما و گرمازدگی.
تو سنگاپور، قضیه تقریبا مشابه بود. سیستم ها مرکزی بودن، و مهم تر اینکه پنجره های ساختمون ها قابل باز شدن نبود!
در نتیجه هیچ انرژی هدر نمیرفت و در ضمن اگه کسی سردش میشد (که همیشه میشد) با خودش ژاکت میاورد. یعنی تو سنگاپور که یه کشور استوایی هست، فقط یه جا لازم بود لباس گرم همراهت باشه، اون هم داخل ساختمونا و یا وسایل حمل و نقل عمومی بود.
الان اینجا، در محیط کار اشتراکی مون، دکمه ی روشن-خاموش شدن چیلر تو اتاق هاست. و با اینکه پنجره ها باز شدنی هستن، از طرف مدیریت این کار ممنوع اعلام شده. در نتیجه در هر ۱۰-۱۵ دقیقه یه بار یکی میاد دکمه رو بسته به تمایل شخصی بالا یا پایین میکنه. تا دمای اتاق اگه سرده گرم شه و اگه گرمه سرد. این حالت سوم، نتیجه ش تقریبا قابل پیش بینیه: احتمالا قبل آخر تابستون، چیلر خراب میشه!
تجربه شما و منطق شما چی میگه؟ چه جوری میشه جلوی هدررفت انرژی رو گرفت، جلوی خرابی دستگاه ها رو گرفت، و در عین حال افراد به صورت بهینه تری از هوای مطلوب برخوردار باشن؟
اگه شما هم فکر میکنین، حالت شماره ۲، بهترین گزینه س، چه جوری میشه افراد رو مجاب کرد در تابستونا لباس گرم همراهشون داشته باشن؟
این یکی از جالب ترین و باحال ترین چیزایی بود که راجع به پوشش افراد شنیده بودم ! همیشه برام سوال بود تو یه کشور استوایی کاربرد لباس گرم چیه ؟
خوب امشب پاسخم رو گرفتم : پوشیدنش جلوی کلر ! ( یا هر سیستم سرمایشی دیگه … ) . واقعا ممنون
دقیقا من همیشه با این مشکل رو به رو بودم . نه تنها تو محیط های عمومی و اشتراکی بلکه تو خونه ! فرضا بخاری یه اتاق رو که نزدیک تر هست گرم میکنه و یه اتاق دیگه که دور تره سرد میمونه . به نظرم بهترین حالت برای این کار اینه که همواره بر اساس دمای کلی ساختمون که میشه از یه دماسنج خوندش درجه سیستم گرمایشی و سرمایشی رو تنظیم کرد . و این که یه جا سرد میمونه و یه جا گرم به نظرم مشکل سیستم گرمایشی یا سرمایشی نیست . بیشتر مشکل افراد هست و خوب فرد باید این مشکل رو حل کنه فرضا لباس گرم بپوشه یا جا به جا بشه .
صد در صد شماره 2 بهتره . به نظر من به درجه سیستم گرمایشی یا سرمایشی نباید به عنوان یه پارامتر قابل تغییر نگاه کرد که هر کی سردش بود یا گرمش بود بره تغییر بده درجه رو ! همونطور که قانون برای پنچره ها گذاشته شده به نظرم باید یه قانون برای چیلر هم مشخص بشه که درجه چیلر بر اساس دماسنجی که مرکز اتاق هست تنظیم میشه و کسی حق تغییرش رو نداره . اگه کسی گرمشه یا سرده میتونه محیط یا لباسش رو تغییر بده
به نظر و طبق تجربه کاری من، بهترین راه، استفاده از دستگاه هایی با نام ترموستاته که البته حتما همه اسمشون رو شنیدن.
دستگاه هایی برای مدیریت دمای محیط به صورت اتوماتیک و دستی.
اینجوری دمای محیط به دستی تنظیم میشه و کار اون آقا/خانومی که هر چند دقیقه میاد و دکمه رو بالا/پایین می کنه رو یک دستگاه انجام می ده
به نظرم بخشی از پیچیدگی مسئله به ذات پدیده حرارت بستگی داره. حرارت یک پدیده لوکال و مکانی هس و عملا وسیله ای که بتواند توزیع دمای یکسانی را در یک محیط ایجاد بکنه رو نداریم ولی با افزایش نرخ حرارت انتقالی تا حدودی این پدیده میشه حل اش کرد مثلا فن کویل های سقفی که حرارت را با سرعت زیاد انتقال میده یجور جابجایی اجباری حرارت و گذاشتن آن رو دمای آسایش و تهویه ولی بازم مزاج و احساس سردی و گرمی همه آدما متفاوت هست .
