قطعا تا حالا با واژه ی “فیلم باز” برخورد کردید، کسانی که حداقل اطراف من با این صفت شناخته میشن غالبا فیلم ها و سریالهای معروف رو دیدن(حتی چندین بار) در اول صف دیدن فیلم های روز دنیا هستند و گاها پیگیر امتیازات و نقدها هم میشن و فیلم باز بودنشون رو به عنوان یک صفت بارز جاهای مختلف مطرح میکنند. من به شخصه خودمو آدم فیلم بازی نمیدونم و یادم نمیاد سریالیو کامل دیده باشم.
چیزی که توجه ام رو جلب کرده اینه که حس میکنم تعداد آدم های فیلم باز اطرافم زیاد شده، بعضی وقتا میبینم آدما تو شبکه های اجتماعی تو قسمت بیو به فیلم باز بودن خودشون اشاره میکنن مثلا در کنار علاقه شون به کتاب خوانی یا ورزش. و سوال‌هایی که برای من پیش اومده اینه که:
- دیدن فیلم و سریال چه نقشی تو بهبود شخصی(self improvement) ما میتونه داشته باشه؟
- آیا من که خیلی فیلم و سریال نمیبینم از موهبتی محرومم؟
- آیا خصوصیت خاصی برای فیلم باز بودن لازمه؟
- آیا شما خودتون رو فیلم باز میدونید؟
خوشحال میشم تجربیاتتون رو در این مورد بشنوم.
