قطعا تا حالا با واژه ی “فیلم باز” برخورد کردید، کسانی که حداقل اطراف من با این صفت شناخته میشن غالبا فیلم ها و سریالهای معروف رو دیدن(حتی چندین بار) در اول صف دیدن فیلم های روز دنیا هستند و گاها پیگیر امتیازات و نقدها هم میشن و فیلم باز بودنشون رو به عنوان یک صفت بارز جاهای مختلف مطرح میکنند. من به شخصه خودمو آدم فیلم بازی نمیدونم و یادم نمیاد سریالیو کامل دیده باشم.
چیزی که توجه ام رو جلب کرده اینه که حس میکنم تعداد آدم های فیلم باز اطرافم زیاد شده، بعضی وقتا میبینم آدما تو شبکه های اجتماعی تو قسمت بیو به فیلم باز بودن خودشون اشاره میکنن مثلا در کنار علاقه شون به کتاب خوانی یا ورزش. و سوال‌هایی که برای من پیش اومده اینه که:
دیدن فیلم و سریال چه نقشی تو بهبود شخصی(self improvement) ما میتونه داشته باشه؟
آیا من که خیلی فیلم و سریال نمیبینم از موهبتی محرومم؟
من سعی می کنم حداقل هفته ای یه فیلم ببینم…
تا حالا سریالی رو پیگیری نکردم، چون حس می کنم کشش و حوصله اش رو ندارم.
اما دنیای فیلم رو دوست دارم. چون تنوع موضوع داره.
فیلم می بینم چون:
خیلی وقتا رمان خوندن برام جالب نیست، به لحاظ زمانی که باید بذارم و … ترجیح میدم فیلمش رو ببینم. جذابیتش به نظرم بیشتره از کتاب.
با دنیای آدمای دیگه آشنا می شم بدون اینکه هیچ وقت دیده باشمشون.
بدون تجربه کردن موقعیت های دیگه می تونم غیر مستقیم حسشون کنم و موقعیت های متفاوت رو غیر مستقیم تجربه کنم.
خیلی وقتا درسای بزرگی برام داره. در یک جمله مثل کتاب خوندن میمونه برام.
اگر مواردی که بالا اشاره کردم رو به صورت دیگه ای بدست میارین، فکر نمی کنم چیزی از دست بدین.
هر کس مدل خودش موارد بالا رو بدست میاره: مثل هم صحبتی با آدمای متفاوت، سفر کردن، کتاب خوندن،گسترش تجربه مستقیم در موقعیت های مختلف…
بله*4. به‌نظرم دوست داشتن داستان و فیلم و حکایت امر بدیهیه. پس بگذارید اینجور بگم، چرا دوست‌دار سینما نیستید؟ به‌نظرتون از واقعیت دورتون می‌کنه؟ به‌جای فیلم دیدن می‌تونید فعالیت بهتری داشته باشید؟ مثلاً مدخلی از دانشنامۀ فلسفۀ استفورد رو بخونید یا چیزی شبیه به این؟
تعداد فيلما و شبكه هاى توزيع كننده زياد شده، دليلش هم اينه كه دنياى سرمايه گذارى تو صنعت سرگرمى ديجيتال جريان درامدى ديده و شروع كرده به جذب افراد بيشتر به محصول نهايى.
نه لزوما، احتمالا شما تفريح و سرگرمى متفاوتى داريد. هدف اصلى سرگرمى، گرم كردن سر براى گذر زمان راحت تره.
گاهى بعضى فيلما، شايد كمتر از ده درصد فيلمايى كه نگاه ميكنم، برام الهامبخش هستن. اكثرا كارتونها وفيلماى بر اساس واقعيت اين ويژگى رو دارن. باعث ارتقاى فردى نميشن (براى من حداقل)، ولى انرژى خوبى براى پيش رفتن يا شروع بهم ميدن كه تا ٢-٣ روز موندگاره.
گاهى هم موقع فيلم ديدن خودم و نتيجه تصميمام رو از يه زاويه ديگه ميبينم. اين هم به اگاهانه تر تصميم گرفتن بهم كمك ميكنه.
من البته فيلم باز نيستم، كارگردانهاى كمى رو ميشناسم و سبك كارى هيچ كارگردانى رو نميدونم. از روى امتياز imdb يا پيشنهاد برادرهام تصميم ميگيرم يه فيلم رو ببينم يا نه. و نه از روى اطلاعات راجع به فيلم و سازنده هاش.
من فیلم دیدن رو دوست دارم و دوست دارم از اول اول فیلم تا آخرین نوشته تیتراژ پایانیش رو ببینم، هم به دنبال کردن داستان فیلم علاقه دارم و هم موقع دیدن کنجکاوی‌های فراوان درباره تکنیک‌های ساخت برام جذابه. البته نه هر فیلمی.
اما هیچوقت یک فیلم بین یا فیلم باز نبودم، نمیدونم یک آدم با برای گذران زندگی چه طور میتونه با تعریفی که ارائه دادید فیلم باز باشه؟ مگر اینکه شغلش یا مرتبط با شغلش باشه!
اینها چقدر وقت می‌خواد؟؟؟
چند وقت پیش این موضوع رو دیدم، و یه حس منفی سراغم اومد، تو ذهنم می‌اومد که لیلا تو مثه یه کارگر فقط داری کار میکنی!!!
بعد یادم افتاد که نوروز پارسال چند تا فیلم دیدم ولی انگار منظم فیلم دیدن یا خوب دیدن یا انتخاب کردن و صحبت کردن درباره فیلم بحث دیگه‌است.
تحت تأثیر شرایط بالا بود که دو سه تا بعدازظهر موقع ناهار شبکه نمایش رو گرفتم و چندتا فیلم دیدم، و بررسی کار شاگردام رو سرسری انجام دادم!
ولی خوب بود برام چون گاهی لازمه آدم تلنگر بخوره برای مسیر یکنواختی که در پیش گرفته.
فیلم‌هاش رو دوست داشتم، بهم انگیزه و آرامش داد و آسون به دستشون آورده بودم، تازه دوبله خوبی هم داشتن. بعد فکر کردم چه کاریه من مدت‌ها می‌رفتم سراغ فیلم‌های زبان اصلی یا حتی با زیرنویس!
بیشتر آدم‌هایی که اینجا از فیلم حرف میزنن رو قبول دارم از این نظر که مفید و مؤثر و فعال هستن. و دوست دارم فیلم‌هایی که معرفی میکنند رو ببینم.
اما کسایی رو می‌شناسم که می‌تونن و باید دنبال یادگیری یا فعالیت‌های لازم برای زندگی بهتر باشن، و مشکلی ندارن با اینکه دیگران براشون هزینه کنن و به جای اونا مشکلاتشون رو حل کنن و اونها به فیلم دیدنشون ادامه بدن! اگه قراره اینجور باشه، اونایی که حرفی برای گفتن درباره فیلم ندارن رو تحسین میکنم. رشد بیشتری تو سبک زندگیشون هست.
به نظر من چیز خاصی رو از دست ندادی ! با کتاب
یا چیزهای دیگه ای شبیه به همین گروه های دوستان که معمولا با افکار متفاوت هستند میشه جاشون رو پر کرد ! چیزهایی که در فیلم ها میبینیم اکثرا یا تخیلی هستن یا بخاطر طنز اغراق شده ساخته میشن برای خنده ما، یا اینکه خیلی شیک و کمال گرا ساخته شدن در حالی که زندگی عادی اکثر مردم اینطور نیست
البته خیلی خوشحال میشدم که مثل فیلم ها و انیمیشن ها بعضی آدم ها هم زود مشکلشون حل میشد یا راحت کنار میومدند و با هم حرف میزدند یا همیشه خندان بودند یا زندگی شیک و کمال طلبی مثل فیلم نامه های تمیز و کار شده داشتند. ولی ظاهرا آدمها سخت تر و پیچیده تر از این حرفها هستن.
البته در فوایدش باید بگم که همونی که بالا تر گفتن تجربه زندگی دیگران و شناخت بعضی شخصیت ها بدون اینکه باهاش زندگی کنی یا آگاهانه الگو برای شروع بگیری خوبه.
