من فیلم دیدن رو دوست دارم و دوست دارم از اول اول فیلم تا آخرین نوشته تیتراژ پایانیش رو ببینم، هم به دنبال کردن داستان فیلم علاقه دارم و هم موقع دیدن کنجکاوی‌های فراوان درباره تکنیک‌های ساخت برام جذابه. البته نه هر فیلمی.
اما هیچوقت یک فیلم بین یا فیلم باز نبودم، نمی‌دونم یک آدم با برای گذران زندگی چه طور میتونه با تعریفی که ارائه دادید فیلم باز باشه؟ مگر اینکه شغلش یا مرتبط با شغلش باشه!
اینها چقدر وقت می‌خواد؟؟؟
چند وقت پیش این موضوع رو دیدم، و یه حس منفی سراغم اومد، تو ذهنم می‌اومد که لیلا تو مثه یه کارگر فقط داری کار میکنی!!!
بعد یادم افتاد که نوروز پارسال چند تا فیلم دیدم ولی انگار منظم فیلم دیدن یا خوب دیدن یا انتخاب کردن و صحبت کردن درباره فیلم بحث دیگه‌است.
تحت تأثیر شرایط بالا بود که دو سه تا بعدازظهر موقع ناهار شبکه نمایش رو گرفتم و چندتا فیلم دیدم، و بررسی کار شاگردام رو سرسری انجام دادم!
ولی خوب بود برام چون گاهی لازمه آدم تلنگر بخوره برای مسیر یکنواختی که در پیش گرفته.
فیلم‌هاش رو دوست داشتم، بهم انگیزه و آرامش داد و آسون به دستشون آورده بودم، تازه دوبله خوبی هم داشتن. بعد فکر کردم چه کاریه من مدت‌ها می‌رفتم سراغ فیلم‌های زبان اصلی یا حتی با زیرنویس!
بیشتر آدم‌هایی که اینجا از فیلم حرف میزنن رو قبول دارم از این نظر که مفید و مؤثر و فعال هستن. و دوست دارم فیلم‌هایی که معرفی می‌کنند رو ببینم.
اما کسایی رو می‌شناسم که می‌تونن و باید دنبال یادگیری یا فعالیت‌های لازم برای زندگی بهتر باشن، و مشکلی ندارن با اینکه دیگران براشون هزینه کنن و به جای اونا مشکلاتشون رو حل کنن و اونها به فیلم دیدنشون ادامه بدن! اگه قراره اینجور باشه، اونایی که حرفی برای گفتن درباره فیلم ندارن رو تحسین میکنم. رشد بیشتری تو سبک زندگیشون هست.