ما چقدر خودمانیم؟

ایستگاه پرسش
1

هر روز ما به بهانه های مختلف بخشی از خودمان را مخفی نگه میداریم، گاهی نقاب به چهره می زنیم و گاهی مایلیم فراتر از آنچه هستیم، بنظر برسیم.
ما در روز چقدر خودمانیم؟ چقدر با خودمان روراستیم؟

6 پسندیده
2

رو راستی و صداقت کلید طلائی رسیدن به حقیقت است. چون از شعر هم خوشتون میاد .
اینم یه بیت از حضرت سعدی در باب موضوع
طاعت آن نیست که بر خاک نهی پیشانی / صدق پیش آر که اخلاص به پیشانی نیست

3 پسندیده
3

اگر جامعه رو از نرمهائی در نظر بگیریم که ناشی از عقاید اکثریت هست، اکثر آدمها، اکثر وقتها خودشون هستن. ولی از اون طرف، تقریبا کسی پیدا نمیشه که حداقل بالاجبار در مورد خاصی وادار به تظاهر نشه. بستگی داره از کدوم طرف نگاه کنیم و جز کدوم دسته باشیم. برای خودم، با وجود اینکه در خیلی از موارد با نرمهای اجتماعی نمیخونم، ولی به جز الزامهای شدید، به چیزی تظاهر نمیکنم. البته به این سادگی هم نیست، و در خیلی موارد اجبار فکری، مالی و اجتماعی خیلیها رو وادار میکنه که تظاهر شدید کنن. قضاوت در مورد این بخش از سئوال به نظرم به سادگی نیست.

این نکته تا حدی با مورد اول متفاوت هست. بیشتر ناشی از رقابت اجتماعی، خودکم‌بینی و حتی انتخاب جمع اشتباه برای هم‌زیستی هست. این باعث میشه از خود واقعی فرار کنیم و تظاهر کنیم به چیزی که نیستیم بویژه در مواردی که اطرافیان امکان آزمون رو ندارن.
تجربه جالبی که دیدم در بعضی مواقع، اینکه تظاهر در زمان طولانی تبدیل به پارادایم شده، یعنی در جمعهائی هست که هر کسی فکر میکنه که بقیه بهتر از اونه و باید تظاهر کنه، ولی از بیرون نگاه میکنی، میبینی که هیچ کدوم خود واقعی رو نمایش نمیدن.

4 پسندیده
5

اگر هوشمندی به معنی گرای / که معنی بماند ز صورت بجای
که را دانش و جود و تقوا نبود / به صورت درش هیچ معنی نبود (حضرت سعدی)
که را = کسی را

سعدی چه زیبا فرموده . در لغت کرم به معنای بخشش و جود هم به معنای بخشش است و چرا سعدی از لغت جود استفاده میکنه ؟
لغت کرم در جائی استفاده میشود که انتظار پاداش وجود داشته باشد ولی کسی که جواد است بی انتظار می بخشد

اگر بخواهیم خودمان باشیم باید به معنی بگرائیم و بدون این سه هرگز نتوانیم .

3 پسندیده
6

شاید بتونم بگم در اکثر موارد اون چیزی که واقعا هستم، نیستم و کنار یه عده‌ی خاصی خود واقعیم هستم که تعدادشون خیلی کمه. البته منظورم این نیست که تظاهر می‌کنم، فقط بخش زیادی از خودمو پنهان می‌کنم و همه‌ی فکرا یا حرف‌هایی که دارم رو به زبون نمییارم.
نمی‌دونم این کار واقعا درسته یا نه🤔
از نظر خودم که درسته چون حس می‌کنم فهمیدن اون چیزی که واقعا هستم برای اکثریت راحت نیست و ترجیح میدم همه‌ی اون چیزی که هستم رو نشون ندم.:sweat_smile:

1 پسندیده
7

با خودمان ، خودمان هستیم ولی در جامعه که حاضر شویم خودمان نیستیم. انسانهای خیلی کمی هستند که در تنهایی و در جامعه در یک نقش باشند. پشت صحنه و روی صحنه یک جور بازی کنند. ما انسانها متناسب به نقش اجتماعی ، بازی میکنیم و در این بازی خودمان نیستیم و گاهی از اینکه خودمان را به نمایش بگذاریم هراس داریم و گاهی اگر خودمان باشیم آن نقش را از دست می‌دهیم. خلاصه که عواملی هستند که باعث میشه حداقل در جمع دیگران خودمان نباشیم.